Wel een baan. Geen geld.

Hartverscheurende verhalen in de mediaas over mensen met een baan die niet kunnen rondkomen. Armoede onder werkende Nederlanders groeit hard (AD), Wel een baan, toch arm: meer werkenden kampen met geldproblemen (RTL) Aantal werkende armen is structureel toegenomen in Nederland (FD). 320.000 mensen in Nederland hebben gewoon werk, maar eigenlijk stelt het geen fuk voor want alles wordt duurder maar niet goedkoper. Je het schompes werken terwijl er bakken met toeslagen over de schuttingen van ruifknagende onrendabelen worden gegooid. Nog een krantenwijkie erbij voor de voetbalcontributie van die kleine terwijl Nederlandhatend nieuwvolk in hun gesubsidieerde nest ligt te wachten tot de nieuwe Miele eindelijk eens klaar is. Keurig met de Aldi-bammetjes schuifkaas naar de fabriek voor 1100 p/m terwijl ze in Brussel lachend 4300 euro p/m aan paperclips declareren. Het is allemaal NIET eerlijk.
En al helemaal niet omdat die cijfers van het SCP uit 2014 zijn. Was er nou geen ZZP-er die dat onderzoekie anno 2018 even kon updaten, voor weinig?

Dit is dus wat er gebeurt met die SJW-jankies die onder de hoede worden genomen door een stel rijke tatta's met een liefdadigheidscomplex. Men komt in de grachtengordel en vervolgens denken de Lilianefondsprojectjes dat alle witte mensen zo zijn. Manju Rimmer schrijft matige tv-series vol Sowjetrealisme over gender en vluchtelingen en vindt dat iedere witte een volgevreten linkse deuger is met meer geld dan common sense. Zeker nog nooit in een Volkswijk geweest waar het dierbaarste bezit een pak shag en een porseleinen beeldje van een herdershond is. Het is bijna net zo racistisch om te denken dat elke blanke een boot heeft als het vermoeden van jew gold bij alle mensen met een forse neus en een dingetje tegen baconspek. Maar goed, etnische stereotyperingen mogen kennelijk als je aan de juiste kant van de ideologische streep staat en genoeg kleur op je toet en LHBT-credits hebt. Bijna net zo oneerlijk als de welvaartsverdeling in Nederland.

Welkom in de neoliberale hel van Mark Rutte Drie waar de belastingdruk onverminderd hoog blijft, het geld met bakken naar knoflokiërs gaat en de eigen armen steeds meer in de verdrukking komen. Teken 383471 dat we langzaam van een nette verzorgingsstaat transformeren naar een nachtmerrie waarin alleen bestuurders en beroepshuilies profiteren: prepaid energie. O het eerste gezicht is de maatregel gericht op het voorkomen van afgesloten energie voor minima: als ze kolen op de bon krijgen hebben ze het in ieder geval warm. In de praktijk wordt het echter gewoon Dickensiaans kolen halen als er geld is en anders verkommeren in een dikke trui met gaten. In het kapotgethatcheriseerde Verenigd Koninkrijk is prepaid energie al jaren de norm en daar vriezen de minima gewoon dood, met duizenden tegelijk. 11% van de bevolking is daar "fuel poor", ofwel niet in staat om genoeg energie in te kopen om het een beetje behaaglijk te hebben. In plaats van dat we in Nederland wat doen aan veel te duur wonen, de onbegrijpelijke overheid die ondoorzichtig schulden in de vertienvoudiger gooit en de cultuur van cheap credit en financiële bandeloosheid waar de onderklasse aan verslaafd is gaan we het probleem nog veel erger maken door de energievoorziening onzekerder te maken, waar de stroombedrijven van profiteren: die zijn immers het gedoe met wanbetalers en afsluiten kwijt. Het precariaat sluit zichzelf maar af, denken ze. Nederland, steeds guurder.