Geenstijl

Cash rules everything around me, cream, get the money, dollar dollar bill, ya'll. Onsterfelijke woorden van de Wu-Tang Clan. Herkenbaar, ook: ulieden hardwerkende Nederlanders zijn ongetwijfeld afgelopen jaar weer druk aan de slag gegaan om uw riches te stacken. Of althans, het deel wat u mag houden van de overheid. Helaas wil de overheid het fysiek stacken alsmede het doen regenen op lichtekooien onmogelijk maken: cash gaat eruit. Dezelfde overheid die u de harde gulden afpakte en verving door de rampzalige tovereuro wil nu nog een stap verder: om het europroject te redden van certain doom, of nuja, de grootbanken en het grootkapitaal overeind te houden moet cash verdwijnen. Ook nu Nederland voorzitter is van de Eurogroep komt het duveltje weer uit het doosje: een van de speerpunten van dit halve jaar is de war on cash. In een voor Nederland kenmerkende euïcide wordt de oude Nederlandse kruideniersmentaliteit afgeschaft voor de YOLO-moraal van de knoflooklanden. Wat dat met de afschaffing van cash te maken heeft leest u na de breek.

De reden die de overheid voor de bühne geeft voor het afschaffen van fysiek geld is onverrassend Orwelliaans. Als er geen cash meer mogelijk is, dan kunnen THE TERRORISTS!!!11EENN!!! niet meer hun kalashnikovs, bomvestcouture en baardenvet niet meer contant afrekenen, zo spiegelen de boven ons gestelden ons voor. De Saoedische haatbaarddollars moeten dan digitaal vloeien en dat is uiteraard allemaal veel traceerbaarder door de regenjassen van de geheime dienst. Ook dichter bij huis wordt de crimekaart getrokken: straatboefjes met djoekers en klikklaks hebben weinig te stelen als er geen contant geld meer op straat is. In Amsterdam is het trouwens al aan de gang: daar wordt cash in de bus en tram afgeschaft om buschauffeurs wat minder sitting duck te maken voor de lichtgetinte Top 600. Intussen is er ook wat anders aan de hand. De oorlog tegen cash wordt namelijk ook gevoerd door economen die er heilig in geloven dat de huidige ineenstorting van de Europese economie gestuit kan worden door het bijdrukken van geld en het zoveel mogelijk activeren van de spaartegoeden van de EU-onderzaten, al gaat dat ten koste van geldontwaarding en verpaupering van de middle class, zoals de verenigdestatische econoom Kenneth Rogoff. Dit ronduit gevaarlijke sujet wil namelijk dat het mogelijk wordt voor overheden om ook negatieve rente te kunnen eisen. Dit is de dood van het spaargeld: geld op de bank zetten KOST namelijk dan geld. Na jaren van rente op nul - wat niet werkt - willen politici nu graag onder nul, om zo nog het laatste restje vermogen in handen van de burgers vrij te spelen. Met alle stimulansen via Quantitative Easing en het nieuwe lijk in de kast, ANFA-overeenkomsten moet zo de economische groei weer aangewakkerd worden. In plaats van te sparen voor dingen worden burger aangemoedigd om zoveel mogelijk te lenen. Koop nu, betaal volgend jaar. In plaats van te sparen voor een oto of een nieuwe televisie gaat alles op krediet. Kortom, de middenklasse staat garant voor een enorme bubbel fopgeld, waarvan alleen degenen die het om kunnen zetten in grote hoeveelheden vastgoed, machines en aandelen (instituties en de upper class) van profiteren: koophuis wordt huurhuis, koopauto wordt leaseauto en ga zo maar door: zolang het kapitaal steeds meer geconcentreerd wordt in de handen van een beperkt aantal aanbieders en de gewone man er alleen op krediet gebruik van kan maken dendert de verschrikkelijke ECB-trein voort. Dat de middenklasse dit instinctief eng vindt en daarom wil sparen is een begrijpelijke reactie, maar niet eentje die ze graag zien in de ivoren torens van de ECB, waar alles gericht is op groei en het versnellen van de geldsomloop: om deze drang tot sparen te ontnemen wordt het al jaren ontmoedigd door de inflatie aan te wakkeren en de rente op het vriespunt te houden. Cash moet in dit Grand European Design afgeschaft worden, want als giraal sparen geld kost, dan heeft de spaarder nu nog de mogelijkheid om gewoon het te sparen bedrag onder het matras te deponeren. Die uitvlucht moet, in de krankzinnige logica van Frankfurt, worden afgesneden. Ook cultureel heeft dit gevolgen: de middenklasse wordt van een klasse van spaarders die hun levensloop inrichten rond het sparen en het opbouwen van kapitaal, bijvoorbeeld in de vorm van een huis, getransformeerd in een klasse die gedwongen wordt om zoveel mogelijk en zo snel mogelijk geld uit te geven en daarbij ook nog eens opgezadeld wordt met steeds hogere schulden. Kortom, de war on cash is ook een war on the middle class. Het is misschien een beetje Marxistisch om te zeggen dat zo de middenklasse onder druk van de moordende politiek van de ECB verzakt in het proletariaat, maar het is wel waar. De Calvinistische een-koekje-en-dan-gaat-de-trommel-dicht-mentaliteit van sparen, zuinigheid en bouwen gaat er in ieder geval wel aan en daarmee ook het fundament van de Nederlandse burgerlijke samenleving. We moeten gewoon allemaal lekker smijten met geld zoals ze in warme - Roomsche/Moorse - landen ook doen. Vroeger, voor 1968, mocht je nog zeggen dat júist deze protestantse, noordelijke spaarzaamheid en vlijt juist tot gevolg hadden dat het Westen er ineens zoveel beter voorstond dan de bruinemensenlanden, maarja…