Geenstijl

Houden wij in Nederland as woensdag gemeenteraadsverkiezingen die verloren zullen worden door de PvdA, de Turken hebben hun variant erop op 30 maart. En in dat kader reist de Turkse premier Erdogan stad en land af om zieltjes te kopen winnen. Vanmiddag meldde hij zich in Alsancak, Izmir – zeg maar het 020-Zuid van Izmir. Zo’n bezoek getuigt van ballen – of een bord voor je kop. De stad Izmir voert de geuzennaam ‘Gavur Izmir’: het goddeloze Izmir. Niet dat hier geen moslims wonen. Het verschil met de rest van Turkije, en dus ook met het Ottomaanse en door allerlei godsdiensten beïnvloedde Istanbul, is dat de bevolking van Izmir z’n eigen hersencellen gebruikt alvorens zich tot Allah te richten. Het zijn de Rotterdammers onder de Turken – niet voor niets is het een havenstad. De meer dan vier miljoen Izmir Turken maken van hun hart geen moordkuil en heetten de Turkse premier Erdogan dan ook van harte welkom in de stad waar zijn fundamentalistische AK partij maar geen voet aan de grond krijgt: de moordenaar komt! KATIL GELIYOR

In een land waar vrijheid van meningsuiting al snel eindigt in een enkeltje gevangenis, zijn de Izmir Turken 's lands hoop in bange dagen. En voor verwende Nederlanders een eye-opener. Het afgelopen jaar waren er twee momenten dat we als Nederlanders de barricaden opgingen: tegen het koningslied en de afschaffing van Zwarte Piet. Veel futieler wordt het niet maar ja, wat kun je ook verwachten in een land waar een doodgereden tasjesdief aanleiding tot een stille tocht is en een vermoorde regisseur leidt tot een theekransje met de koningin - in het verkeerde huishouden. Nee, dan Turkije. Een land waarbij de premier zijn bevolking tegen elkaar opzet met als inzet absolute macht en de inperken van vrijheid van vrouwen - een ander woord voor godsdienstwaanzin. In de praktijk betekent dit dat premier, president, ministers en hun kinderen wegkomen met álles - van diefstal tot moord, van stemmenkoperij tot leugens - en iedereen die zich daartegen keert het zal voelen. Journalisten, militairen en burgers eindigen zonder pardon in het gevang. Bedrijven die zich uitspreken tegen premier en partij worden onderworpen aan extra belastingonderzoeken die steevast eindigen in miljardenboetes wegens 'ontduiking’. Fascinerend om te zien - vanaf de zijlijn, uiteraard. De enige manier om die fascinatie door te laten dringen, is door het in een Nederlandse context te plaatsen: stel dat Rutte de absolute macht in Nederland wil verkrijgen en politie en rechters beveelt zich tegen het volk te keren om dit te bewerkstelligen. En dat politie en rechters Ruttes' orders nog uitvoeren ook - want de man is immers de baas van Nederland en de baas’ wil is wet. Vreedzame protesten zonder enige wapens worden met geweld neergeslagen: ME, wapens en wapenstokken, verkrachtingen en traangas. Burgers tegen burgers - omdat de premier het beveelt. Fascinerend om te zien vanachter een beeldscherm, bizar om te realiseren dat het gebeurt in een land waar door de week gewerkt wordt en 's avonds en in het weekend de hel losbarst. "We staan aan de rand van een burgeroorlog,” sprak mijn oom vorig weekend in Izmir. "Wat wil je voor ontbijt?” vroeg mijn tante. Afgelopen week stierf Berkin Elvan, een vijftienjarige puber die door zijn moeder op het verkeerde moment naar de winkel werd gestuurd om een brood te halen. Hij kreeg een traangaskogel tegen zijn hoofd waardoor hij bijna een jaar in coma lag. Zijn dood en de begrafenis leidde tot enorme protesten. Duizenden mensen in Izmir, Ankara en Istanbul gingen de straat op om te protesteren. "Hey Tayyib [Erdogan], stuur je zoon Bilal ’ns ff naar de winkel, laat "ie een brood gaan kopen” posts overstroomden Facebook en Twitter. Erdogan had het in zijn hoofd gehaald de 15-jarige jongen terrorist te noemen - eerlijk is eerlijk: zijn hoogmoed en brutaliteit verdienen een lintje. Egemen Bagis, voormalig minister en topadviseur van Erdogan reageerde op de miljoenen rouwenden op straat met een tweet: "we zullen alle necrofielen die ervan balen dat we [AK Partij] een einde aan het terrorisme hebben gemaakt op 30 maart een lesje leren”. Een politicus, adviseur van de premier die protesteerders tegen staatsgeweld, zakkenvullerij en politieke oplichting 'necrofielen’ noemt. Dat is zoiets als alle rouwenden langs de route waar Pim Fortuyns kist reed necrofiel noemen. Niemand die bij zijn verstand is doet dat - tenzij 'ie een burgeroorlog wilt ontketenen. En een premier die zwijgt - en instemt. Politiek is liegen liegen en liegen. En hoewel de kracht van de boodschap in de herhaling zit, zijn Erdogan en co niet zo zeker van hun overwinning in Izmir op 30 maart aanstaande. Gelukkig zijn Turkse politici nóg grotere ratten dan de Nederlandse (heus, Francis Underwood heeft het niet uitgevonden). De oorlog in Syrië is Erdogans grote troef: officiële getallen ontbreken maar Turkije zou 2 miljoen Syrische vluchtelingen hebben opgevangen. Tienduizenden ervan zijn gehuisvest in Izmir, het goddeloze Izmir. En even groot aantal heeft de Turkse nationaliteit gekregen van Erdogan. En met die nationaliteit het recht om te stemmen op 30 maart. In Izmir. En hoezeer ik ook meeleef met oom, tante, familie en vrienden in Izmir: ik heb bewondering voor de blinde ambitie van Erdogan om van Turkije kostte wat kost een feodale aan hem onderworpen staat te maken. Hoe kan iemand zo’n zelfvertrouwen en bord voor zijn kop hebben? Tegelijkertijd heb ik nét iets meer bewondering voor de daadkracht van de goddeloze bewoners van Izmir. Ze zullen nog eerder de stad afbranden dan te capituleren voor de fundamentalisten van de AK Partij. Ataturk deed het ze niet voor niets voor in 1922 - en de verklaring van de onlangs vrijgelaten oud Generaal Basbug liet aan duidelijkheid niets te wensen over: "ik ben een soldaat van Atatürk”. John de Mol mocht willen dat 'ie zo’n real life soap had bedacht.