Het is weekend! Met iets nieuws. Een doelgroep-
VrijMiBo. Deze week
speciaal voor vrouwen. Omdat vrouwen het
verdienen. Zonder vrouwen geen
leven. En alleen maar
magnetronmaaltijden. Geef toe, wat kunnen ze
mooi zijn, die
vrouwen. Met hun
borsten. En
billen. We zouden
Bijbelboeken vol proza en poëzie kunnen schrijven over hoe
fantastisch prachtig vrouwen zijn. Hoe weelderig hun
schoonheid, hoe
verleidelijk hun subtiele
rondingen en die
benen, die benen. God, hoe onze
ademsappel soms als een baksteen
nederdaalt in ons bonkend
hart bij het aanschouwen van een prachtig vrouwwezen. Hoe
lief ze zijn als ze met opgetrokken beentjes en onder een
fleecedekentje thee drinken en een onschuldige serie kijken op TV. En hoe ons
hart smelt als ze midden in de nacht ineens half
ontwaken uit het paradijs van dromen waar alle vrouwen in hun slaap vertoeven en ons giechelend 'hey
schatje' toe fluisteren, waar ze vervolgens de volgende ochtend niets meer van weten. Hart. Smelt. De oprechte verliefdheid in hun
ogen wanneer ze een klein
katje aaien. De frivole
uitbarstingen van vrouwelijke
energie wanneer ze met
vriendinnen kletsen,
dansen en lachen. En die
blikken, in die ogen, die zalig zwoele
zielenlasers die je raken tot diep in je zwellichaampjes. Instant
femtality. Om over de
lippen maar te zwijgen. Natuurlijk zijn er
haters. Bijvoorbeeld reaguurders op RTV Rijnmond, die over het
vrouwelijke geslachtsdeel durven
zeggen: "
ZE BLOEDEN ERUIT ZE ZEIKEN ERUIT BAREN ERUIT STINKEN ERUIT EN MOET DAT INTERESSANT ZIJN? HELEMAAL KNETTER ZIJN ZE." Maar waar de één
dampende, klamme
rosbieflapjes met brokjes
fetakaas ziet, zien wij de zachtroze foyer van de zevende
hemel. Wij zijn geen
haters. Wij zijn
liefhebbers. Laten we er op drinken. Op de vrouw.
Proost.
