Na Safari Eurabia op Oorlogspad Oekraïne - deel twee van een drieluik over een reis naar het front

Conflictkenner en camerasoldaat Dr. Teun Voeten is voor een speciale operatie voor GeenStijl naar Oekraïne gereden, in één ruk in zijn ouwe Peugeot diesel, met wat voedselbonnen, een knapzak en een camera. Hij bezocht steden en stranden op het strijdtoneel en reisde door naar het front van de oorlog tegen de Russen. Daar deel één, hieronder verder met de verslaggeving. Alle foto's opklibaar voor groot. Daarbij geldt een kijkerswaarschuwing: het is oorlog, en dat is soms goed te zien.

Honderdvijfendertig kilometer ten oosten van Odessa ligt het stadje Mykolaiv. Het is het laatste Oekraïense bastion, een buffer tegen de Russische bezette gebieden in het zuiden: vanaf het tien kilometer verderop gelegen Kherson tot aan de Krim. Mykolaiv is in feite frontlijn-gebied. Dat het raketten regent op Mykolaiv is overdreven, maar de stad wordt dagelijks beschoten. In maart bezocht ik met Robert Dulmers de dierentuin, de grootste van het land, waar ‘s anderendaags zes raketten waren geland, waarvan de restanten nu in het kleine natuurhistorisch museumpje van de Zoo liggen. Tijdens de bijna zes maanden durende oorlog zijn er in Mykolaiv bijna vierhonderd doden gevallen en ruim duizend gewonden.

Mykolaiv is een naargeestige stad. De centrale boulevard die Tsentralʹnyy Prospekt heet, is drie kilometer lang en volgebouwd met grijze, in Sovjet-depri-stijl opgetrokken flats. In maart was de stad doods: alle winkels en cafeetjes gesloten, maar nu probeert het bestuur van de oblast (het district) onder het leiderschap van de charismatische gouverneur Vitaliy Kim het leven weer te normaliseren. Kappers, cafés en garages functioneren, als ik deze augustusmaand met mijn fixer Alexander Milevich naar de stad rijd. Het was de bedoeling om in het weekend te gaan, maar de stad heeft toen van de gouverneur een uitgaansverbod gekregen van achtenveertig uur. Een noodzakelijke maatregel volgens de autoriteiten, om Russische collaborateurs op te speuren en aan te houden.

"Trek gerust voor de honderdvijfendertig kilometer een kleine drie uur uit", hoor ik en het klopt. Niet alleen zijn er grote gaten in het wegdek, vanwege granaatinslagen, maar het zijn vooral de checkpoints die tijd kosten. Bij sommige is het genoeg om mijn paspoort en Oekraïense legeraccreditatie te laten zien waarna ik vriendelijk word doorgezwaaid, bij andere checkpoints worden de papieren gefotografeerd en met WhatsApp doorgestuurd naar de autoriteiten waarna je dan een klein kwartier moet wachten om vervolgens alsnog doorgelaten te worden. Bij een ander checkpoint staat een file van kilometers die ik als geprivilegieerd lid van het internationale pers corps met alarmlichten voorbij rij, om me vooraan aan te sluiten.

Herhaalde waarschuwing: ongecensureerde oorlogsfoto's na de breek

Na Safari Eurabia op Oorlogspad Oekraïne - deel één van een drieluik over een reis naar het front

Conflictkenner en camerasoldaat Dr. Teun Voeten is voor een speciale operatie voor GeenStijl naar Oekraïne gereden, in één ruk in zijn ouwe Peugeot diesel, met wat voedselbonnen, een knapzak en een camera. Hij bezocht steden en stranden op het strijdtoneel en reisde door naar het front van de oorlog tegen de Russen. In een drieluik, waarvan dit de eerste episode is, deelt hij zijn ervaringen. @Teun, voor de lezers van Safari Eurabia bekend als reisgenoot van Arthur van Amerongen in onder meer de fatwa-zones van Scandinavië, Ter Apel, Brussel en Antwerpen, maakte ook alle foto's - allen opklibaar voor groot - in deze nieuwe serie over Europese frontlinies. Daarbij geldt een kleine kijkerswaarschuwing: het is oorlog, en dat is soms goed te zien. 

"Oekraïne staat in brand. We moeten het vuur doven. Ons bluswater is zware wapens", zegt Stanislav Shyrokoradiuk, de katholieke bisschop van Odessa en de Krim. De bisschop is niet het type dat de andere wang toekeert als hij gemept wordt. Hij is strijdvaardig en drukt zich graag uit in klare taal. "Poetin is de nieuwe Hitler. Hij moet verdwijnen."

Monseigneur Stanislav heeft een opmerkelijke carrière. Hij diende in het Sovjetleger en werd paracommando. Later ging hij in de fabriek werken. Maar de roep van God bleek uiteindelijk onweerstaanbaar. Hij ging theologie studeren en sloot zich in het geniep aan bij de Franciscanen. Paus Johannes Paulus II wijdde hem in 1994 persoonlijk tot bisschop. 

Net als indertijd in Polen speelt de katholieke kerk in de bezette gebieden in Oekraïne een subversieve rol. De Russen hebben op de Krim dan ook in alle kerken cameras opgehangen om te volgen wat er gezegd wordt. "Mijn priesters op de Krim mogen niet voor vrede bidden. Want volgens de Russen is er helemaal geen oorlog. Alleen een special militaire operatie." Wanneer in Odessa het luchtalarm gaat, luidt de bisschop de kerkklokken. "Als we niet zo hard hadden teruggevochten, had de wereld gewoon de inval van Rusland geaccepteerd als een voldongen feit."

Dr. Teun Voeten, oorlogsverslaggever en -fotograaf en onderzoeker naar de Mocromaffia, is uit een FB-groep van collega's gegooid vanwege Hebdo-cartoons

Teun Voeten schrijft aan GS:

De Vulture Club is de grootste Facebookgroep van de internationale gemeenschap van oorlogsjournalisten. Deze werd opgericht door Peter Bouckaert (toentertijd onderzoeker bij Human Right Watch) na de dood van onze geliefde collega’s Chris Hondros en Tim Hetherington, die om het leven kwamen door een granaatinslag tijdens de slag om Misrata, Libië, april 2011. Hun gelijktijdige  dood was een enorme schok voor oorlogsreporters wereldwijd. 

Bouckaert begon de Vulture Club om ons verdriet en rouw vorm te geven, om een hechte groep van oorlogsreporters te maken die met elkaar praktische, informatie en veiligheidsadvies zouden uitwisselen. In tien jaar tijd groeide de Vulture Club tot een forum van bijna 10.000 mensen. Momenteel zijn de meeste VC-leden geen actieve oorlogsjournalisten, maar mensen die op de een of andere manier met de media te maken hebben of dat graag zouden willen.

Twee weken geleden plaatste ik een post om onze collega-journalisten van Charlie Hebdo te herdenken die werden geëxecuteerd door een islamofascistisch doodseskader. Ik liet ook twee onschuldige Charlie-covers zien. 

Enkele uren later kreeg ik een Facebook-bericht van administrator Bouckaert. Hij beschuldigde me van islamofobie en anti-migratie-standpunten. Hij verwees naar het concept van "inclusiviteit,", en hij informeerde me dat mijn post niet alleen was verwijderd, maar dat ik ook verbannen ben als lid van de Vulture Club. 

Dit zijn opmerkelijke beschuldigingen. Rationale religiekritiek op totalitaire interpretaties van een geloof is geen pathologische, irrationele angst. Zoals vele mensen in het Westen ben ik bezorgd over de gevolgen van ongecontroleerde migratie. Inclusiviteit opleggen door mensen met onwelgevallige meningen buiten te sluiten, is een vreemde strategie.

Zelfs nu we nadenken over het hierheen halen van oorlogsmisdadigers, blijft de islam opvallend onbenoemd

Leestip du Jour. Of die inspanningsverplichting om Kalifaatnazi's naar Nederland te halen, die de rechter aan MinPres Rutte heeft opgelegd, nou wel of niet tot resultaat leidt: "Welke beslissing we ook nemen we zullen altijd bloed aan onze handen krijgen. De onschuld van Nederland is definitief voorbij. En dat is niet onze schuld." Waar de Azaanbode en de NPO alle ruimte inruimen voor "deradicaliseringsexperts" en opiniemakers om samen met D'66 en Leo LucaSSen voor de zachte genade van het Nederlandse rechtssysteem te pleiten voor de jihadistische genocideplegers, via het valse sentiment van de "think of the children"-proxy, lezen we op TPO een ter zake relevante tegenduiding van Dr. Teun Voeten, antropoloog en oorlogsreporter met sporen in de modder van menig moordlustig conflict. Omdat dat ene Heilige Hangijzer toch weer onbenoemd om de nek van de olifant in de kamer blijft bungelen: 

"Het idee van verzoeningsrituelen van jihadisten in een Nederlandse moskee (opeens komt islam wel tevoorschijn) is bespottelijk en ronduit cynisch. Verzoening met wie? Met overlevenden van de Yezidi-genocide die naar West Europa zijn gevlucht en hier nog steeds bedreigd worden door jihadisten? Met de Nederlandse bevolking waar een rechtgeaarde jihadist met verachting op neerkijkt? Met de gematigde moslimpopulatie van Nederland die ook niks met hun extreme geloofsgenoten te maken willen hebben, niet in het minst omdat hun gedrag een enorme smet heeft geworpen op hun gemeenschap? [...]  Ons land is gespleten. Terugkerende ISIS-collaborateurs zullen als katalysatoren deze verscheurdheid aanjagen."

Noem ons maar realistisch, praktijkgestuurd en werelds, maar als het op oorlogsmisdadigers, radicaal geweld en religieus fanatisme aankomt, luisteren wij liever naar echte veldwerkers als Harald, Brenda en Teun dan naar soft diplomacy suikerbeesten als asiel-advocaat Seebregts en D'66-Kamerlid Sjoerdsma. Dus Rutte, hou die Kalifaatvrouwen uit ons land. En hun koters ook.
Instant Update: Kabinet in hoger beroep tegen We Gaan Ze Halen-uitspraken.

Social