Ja sorry hoor

Okee dit was eergisteren ofzo al maar Nederlandse premières kunnen over het algemeen best leuk zijn - zo hebben we best wel zin in de première van Jackson & Malone. Wel vermoeiend: types als Katja Schuurman en Schralina Vagijn die overal opduiken om maar op te duiken, zodat ze even over die rode loper kunnen schuifelen. "Joehoe Edwin hier sta ik! Zal ik lachen?" Dat is al de derde klasse in de showbizztrein naar de hel maar dan heb je ook nog Nederlandse premières van grote internationale films. Incestueus gepriegel in de marge. Bastiaan van Schaik en Ferri Somogyi op de rode loper voor de film Oppenheimer, dat werk. Én dan heb je nog de Nederlandse première van Barbie. Een mens steekt nog liever z'n lul in een wespennest maar omdat u toch tot hier bent gekomen, alhier de hoogtepunten.

Maar alleen als Jenny Douwes bedankt voor de eer

Kijk dan hoe progressief! Op de vraag of je een vrouwelijke premier een première noemt wie de reaguurders als eerste vrouwelijke premier willen, eindigt de Somalisch-Nederlands-Amerikaanse Ayaan Hirsi Ali met stip op 2 (achter Jenny Douwes, die vanuit de Friese soevereiniteitsgedachte bezien eigenlijk ook een soort buitenlandse vrouw is). De pollmatig bepaalde vice-premier van Nederland is dus een Somalische vluchteling, die een Nederlandse politieke verbanneling werd, maar altijd met rechte rug en open vizier haar visie voor een liberale wereld bleef verkondigen.

De derde keus van roze Nederland is Sylvie Meis, wat natuurlijk onze eigen schuld is omdat we haar nou eenmaal tussen de opties hadden gezet. De Instagramvedette wordt op de voet gevolgd door wederom een vrouw met uitheemse wortels: de ras-Rotterdamse Fidan Ekiz. Daarmee laat het roze leger zien dat ze hun vertrouwen leggen in vrouwelijke leiders met een sterk ontwikkeld gezond verstand, die zich niet laten hinderen noch ketenen door politieke correctheid, omdat ze weten dat ze zich aan hun eigen redelijkheid overeind kunnen houden.

De top 10 van EenVandaag gooiden we ook in een nieuwe poll. In de stijlloze hertelling haalt Annabel Nanninga bijna meer stemmen op dan Kajsa Ollongren ooit ophaalde bij echte verkiezingen, en komt landelijke favoriet Khadija Arib bij ons als keurige derde binnen - achter Fleur Agema, die natuurlijk terecht op grote sympathie kan rekenen voor haar harde werk en doorzettingsvermogen op het zware en lastige zorgdossier.

Tot zover deze volstrekt niet representatieve vleeskeuring kwaliteitsmeting onder vrouwen die überhaupt niet eens verkiesbaar zijn, al was het maar omdat ze in het buitenland wonen of simpelweg niet politiek actief zijn. Maar dan bent u toch weer bij, bij de laatste stand van het land.