Zaak Peter R. de Vries krijgt tweede seizoen
Eindigde met een cliffhanger
De complete zaak was al besproken, de aanklager sprak zijn schande, de verdediging waste de handen onschuld en de nabestaanden lieten een boos traantje. De eis (twee keer levenslang) lag op tafel en het was een kwestie van aftikken, opsluiten, sleutel weggooien en nooit meer aan denken. Maar toen verscheen enkele dagen voor de uitspraak plots een nieuwe getuige, met nieuwe inzichten over de opdrachtgever (hoi Ridouan) en nieuwe betrokkenen die in de boeien werden geslagen en lag de hele boel weer open. Een van de rechters is inmiddels geëmigreerd en dat betekent dat de complete zaak overgedaan moet worden, tenzij alle procespartijen vinden dat het kan doorgaan. De advocaten van Kamil Egiert stemden tegen doorgang, want die zien in de verklaringen van de getuigen mogelijk strafverlagende argumenten voor hun cliënt en als je tegen levenslang aankijkt heb je weinig meer te verliezen. En dus gaan we de hele show nog een keer doen. We gaan zien of die terrorismeverhaallijn dit seizoen een belangrijke rol gaat spelen en of we nog meer te weten komen over de onderbelichte personages die achter de schermen aan de touwtjes trokken. Voor de rest moeten we het doen met dezelfde hoofdrolspelers, hetzelfde plot, dezelfde slechteriken, waarschijnlijk dezelfde strafeis, maar krijgen we hopelijk deze keer wel een bevredigend seizoenseinde.
Onderzoek: 450.000 jaarlijkse dierproeven, veelal nutteloos en onnodig herhaald, 90% sterft
Ja, onthullen onderzoekers van Radboudumc Nijmegen, UMC Utrecht en Netherlands Heart Institute daar toch wel even een pijnlijk gegeven hey. In 2016 werden er zo'n 450.000 dierproeven uitgevoerd, in 2015 530.000, veelal op hele lieve kleine muisjes, ratjes, kipjes, vogeltjes, varkentjes en konijntjes. 90% van hen sterft tijdens de testen of wordt nadien afgemaakt. Op zich al verneukt natuurlijk, maar we snappen het. Beter dierproeven dan geen vooruitgang of proeven op mensen, denken we. Maar nu blijkt het volgende: mislukte dierproeven worden nauwelijks openbaar gemaakt, waardoor andere onderzoekers niet weten wanneer iets niet aanslaat bij proefdieren. "Onderzoek wordt dan onnodig herhaald, waardoor nog meer dieren lijden en sterven, het is een vicieuze cirkel (...). Voor wetenschappers is het heel belangrijk om te publiceren in wetenschappelijke tijdschriften. Daar worden zij op beoordeeld en afgerekend. Die tijdschriften plaatsen het liefst nieuwe, spannende onderzoeken, met medische doorbraken. Als een proef niets oplevert – wat vaak zo is – zijn die gegevens dus niet interessant." Het onderzoeksteam heeft hiertoe in april dus een online register geopend - Preclinicaltrials.eu - waar onderzoekers hun bevindingen (anoniem) openbaar vast kunnen leggen. Mira van der Naald van UMC Utrecht: "De database is uniek in de wereld”, zegt Van der Naald van UMC Utrecht. ,,Als ik een dierproefstudie wil gaan doen, kan ik in deze database kijken of iemand anders al zo’n studie heeft gedaan en wat de resultaten daarvan zijn. Ook kan ik contact opnemen met de onderzoekers –waar ook ter wereld – om vragen te stellen en te overleggen." Mooi werk man, kudo's. We googelden net even op "testing animals" om een plaatje bij dit topic te zoeken, en daar hebben we nu spijt van.
Huh, deze VrijMiBo komt me bekend voor
Het is weekend. Opnieuw tijd voor poëzie in drie delen. Hoofdstuk één. Wat maakt u tot wie u bent, behalve de som van uw herinneringen opgeteld? Memoires waarop u uw toekomst stoelt. Ervaringen die de koers bepalen waarop u vaart. De herinneringen die u maakt vormen u wereld onbedoeld. Het avontuur van uw onthouden verleden vormt u tot niksnut of held. Hoofdstuk twee. Wie zich het leven kan herinneren leeft totaal. Vol emoties, associaties, bruut realistisch en fel. Het levenselixer der herinneringen schuurt en zalft als het leven zelf. Zij zonder geheugen strompelen door een doodse hel. Zij zonder geheugen zijn zonder wortels en slechts ééndimensionaal. Hoofdstuk drie. Stel dat u spontaan en acuut dement zou worden, natuurlijk niet fijn. Van de één op de andere godvergeten dag. En slechts één herinnering van vroeger zou beklijven. Galmend in uw gedachten bombastisch als Beethoven of kabbelend als Bach. Welke herinnering wilt u dat deze eenzame eenling dan zou zijn? Prettig weekend. En be nice.Ook de VrijMiBo recyclet voor het milieu
Het is weekend. Meestal schrijven we op donderdagavond de tekst. Die begint altijd met 'Het is weekend' en eindigt altijd op 'Prettig weekend. Be nice.' Daarna slikken we een familiepak MDMA en vullen we het middenstuk verder in. Daarna gaat de tekst naar een Chinese fabriek, waar Aziatische kindertjes voor een paar cent per dag linkjes invoegen. Intussen gaan er diverse naaktfoto's van lustige vrouwen per MSN heen en weer tussen redacteur J.Q. en IT-goeroe J.v.L., waarbij we de suggestie wekken dat J.v.L. het eindoordeel mag vellen. Als dan rond een uurtje of 14.00 de tekst met linkjes terug komt uit China, vullen we de boel aan met de naaktfoto en wat shout outs naar familie en vrienden. Rond 16.30 komt de boel dan online, wat voor iedereen het traditionele startsignaal is dat het weekend echt is begonnen. Dat is zo'n beetje de werkwijze van GeenStijl. Prettig weekend.
De altijd prachtige VrijMiBo is er weer
Het is weekend. Bloemetjes. Bijtjes. Mooie berglandschappen. Vlinders die fladderen. Een mier die praat. Tekenfilms op zondagochtend. Rapper Sjors. Een kabbelend beekje. Koeien in een weiland. Het Westland. Met je blote voeten door het warme zand slenteren. Het geluid van de branding. Een waterval. Een vakantie op de Fiji-eilanden. Puppies. Een hele bak vol puppies. En kittens, natuurlijk. Een poes in de vensterbank. Sangria in het park. Kampvuur. Met vrienden. Schoolkamp. Een sportwedstrijd winnen, ook al is het van het laagste niveau. Een vrolijk liedje. Iemand die fluit. Statige bomen met een weelderig bladerdek. Herfstkleuren. Een frisse lentewind. Kastanjes zoeken. Glooiende duinen. Een verliefde blik in de ogen van je liefde. Prettig weekend. En be nice.
