Duurde nog lang maar daar is blauwdruk van de nieuwe staatsdoctrine

Tranendal Nederland, dat sinds de VOC geen oorspronkelijke gedachte heeft gehad, presteert het andermaal om een Amerikaans idee om te schrijven naar de eigen markt. Gewoon een logische en extreem saaie vervolgstap van het intersectionalisme, dat dicteert dat al het kwaad in de wereld de schuld is van de blanke heteroseksuele man, en dat alle Goede Zaken die gebukt gaan onder zijn terreurbewind de krachten tegen het blanke patriarchaat moeten bundelen. 

In de woorden van ecofeminist Dirk Holemans die er een heel boek over meende te moeten schrijven: "‘Wij moedigen verschillende emancipatorische strijden aan om zich met elkaar te verbinden. Dat is de grote opdracht van het ecofeminisme, waarmee het zich als unieke denkstroming onderscheidt. In ons boek citeren we de Britse antropoloog Jason Hickel. Hij schreef: “Alleen als de milieubeweging en de arbeidersbeweging samenwerken, kunnen we een eerlijke transitie realiseren”. De Australische filosoof en ecofeminist Val Plumwood trok dat nog breder: als álle rechtvaardigheidsbewegingen de handen ineenslaan, kunnen we écht structurele verandering teweegbrengen.’"

Zouden we op mogen merken hoeveel vrouwelijk narcisme en esoterische zelfbewondering er schuil gaat achter de aanname door vrouwen dat 'als vrouwen het doen alles beter gaat'? Maar goed, misschien werkt de nieuwe doctrine tegen de klimaatdepressie, die trouwens nagenoeg uitsluitend blanke vrouwen treft en nagenoeg uitsluitend door blanke vrouwen """behandeld""" (lees: aangepraat en gefactureerd) wordt. Echt veel succes gewenst, maar vergeet niet dat ideologische lijm op een gebroken hart nooit droogt.