Safari is Swahili en afgeleid van het Arabische zelfstandig naamwoord safar en dat betekent reis

Lieve lezers, ik ga op reis

Safari Eurabia is de langverwachte opvolger van mijn bestseller Brussel Eurabia. Sinds de uitbraak van het Chinese virus uit Wuhan haalt de Religie van de Vrede amper nog het nieuws en dat komt de diverse machthebbers in Europa bijzonder goed uit. Het narratief van Brussel bestaat nog maar uit twee elementen: de pandemie en klimaclown Frenske’s Green Deal. Niemand heeft het nog over de islam, tot grote opluchting van de Eurocraatjes, hun kontlikkende paladijnen en de zombies van de vijfde macht. 

Er waren nauwelijks aanslagen sinds eind maart 2020. De slapende cellen snurkten zich door de pandemie heen maar in de kranten doken hier en daar toch jihadistisch getinte faits divers op: moord- en steekpartijen door eenzame wolven, suikerlijers en loslopende gekkies die toevallig mohammedaan waren, maar dit salafistisch kattenkwaad had verder niks met het Ware Geloof te maken want de islam is immers liefde.  

En er was de gruwelijke ritueel-islamitische onthoofding van de Franse leraar Samuel Paty. Opdat wij niet vergeten! 

Ik ben er stellig van overtuigd dat we in 2022 heel veel gaan horen over de islam, en hoogstwaarschijnlijk niet in positieve zin, al zijn er er natuurlijk altijd de knusse iftar-fotomomentjes van de Nederlandse politie in deze of gene moskee of muzelmaans buurthuis. Het komende half jaar ga ik daarom voor GeenStijl sporen naar steden met grote moslimpopulaties in heel Europa, zoals Londen, Rotherham, Bradford, Marseille, Nice, Parijs, Roubaix, Keulen, Berlijn, Malmö/Rosengård, Wenen, Milaan, Brussel en Antwerpen. 

Ik bezoek de aanstaande EU-verrijkers Kosovo, Bosnië en Albanië en ga poolshoogte nemen bij de rafelranden van de EU, zoals de migrantenkampen op Rhodos en andere Griekse eilanden, de kampementen in Turkije, ik ga de situatie bij de grens tussen Polen en Wit-Rusland checken en ik pak de boot naar Lampedusa en Pantelleria, die piepkleine, schattige eilandjes tussen Sicilië en Tunesië waar een legioen kansenparels ongeduldig wacht op de sprong voorwaarts naar de vleespotten van Europa. 

Komende week begin ik mijn Grand Tour naar Madrid (waar niemand de gruwelijke aanslagen van 11 maart 2004 vergeten is), trein dan door naar Barcelona (de aanslagen op de Ramblas en in Cambrils staan nog steeds op mijn netvlies) en ik sluit etappe 1 van Safari Eurabia af met Córdoba en Granada en de natte salafistendroom van de re-reconquista van Andalusië . 

Fort Europa en de baardmannen met kromzwaarden
De rode draad door Safari Eurabia (een uitgebreid feuilleton op GeenStijl en een vuistdik boek dat in het najaar van 2022 uitkomt bij mijn uitgever Ezo Wolf) is de prangende vraag hoe het staat met de islam in het ondergaande Avondland. Waar ligt de loyaliteit van Europese moslims: bij Allah en zijn profeet of bij de overheden van de landen waar ze wonen? Is de islam een serieuze bedreiging voor Fort Europa en zullen de baardmannen met hun kromzwaarden uiteindelijk de boel overnemen, ons omvolken en ons geliefde judeo-gristelijke erfgoed opblazen gelijk de boeddhabeelden in de rotswand van Bamiyan in Afghanistan? 

Of ontstaat er uiteindelijk gewoon een gezellige knusse Europese islam, met lekker veel homo en drank en recreatief drugsgebruik en onophoudelijk samen-op-weg-geknuffel van jodenmensen en gristenhonden? 

De lezer denkt: attenooije, wat is doctorandus van Amerongen een saaie pik geworden, wat een droge kost nou toch, hier lusten de honden geen brood van! Waar zijn de ons beloofde hoeren, krek en bacchanalen? Waar zijn de psychopathische scheldsermoenen die oom Bart ons beloofd had! Bij de baard van de Profeet en die van Frenske: waarom is die insipide pennenlikker niet lekker bij de Azijnbode blijven vegeteren tussen zijn soortgenoten? 

Nou, stelletje pantoffelhelden: als er iemand een gonzoman van de wereld is, ben ik het wel en ik zal jullie een poepie laten ruiken! 

Speciaal voor de kosmopolitisch ingestelde lezer ga ik tussen het moskeebezoek door overal lekker op de kosten van mijn geliefde chef Bart Nijman nat ontbijten, nat lunchen én copieus lunchen met de Michelin-gids in de kontzak, en uiteraard zal ik in de geest van de bestseller Costa del Coke rapporteren over alle bordelen en krekhuisjes (mits er natuurlijk een mohammedaanse invalshoek is) tussen de Oeral, de Sierra Nevada, de Galdhøpiggen in Jotunheimen en de Schotse Hooglanden. 

Tussen de bedrijven door duik ik regelmatig op met schuimbekkend triviaal getouretterketet over Sylvie Meis, Yolanthe Kabeljauw, Kaag, Buttplug Jetten, Sjoerd Goebbels Sjoerdsma, Sylvana Einstein, smulpaap Frenske en al die andere socialites en onrendabelen, want dat staat nou eenmaal in mijn wurgcontract met GeenStijl. In mijn vrijdagpreek voor HP/De Tijd houd ik me altijd erg in, kijk maar naar dit gratis jaaroverzicht, maar van dhr. Nijman moet ik echt helemaal door het lint gaan op GeenStijl. Noblesse oblige!

Voorts ben ik al maanden bezig met op academische leest geschoeide research voor Safari Eurabia maar daar zult u niets van terugvinden in mijn laagdrempelige feuilleton, dat gegarandeerd gevrijwaard zal zijn van gesnoef en intellectueel geblaat. Safari Eurabia is namelijk óók good clean fun for the whole family want gaat over gezellig reizen per trein door Europa. Het plebs moet van klimaclown Frenske immers per trein naar Torremolinos en Albufeira en ik ga voor u als een ware vakantieman uitzoeken hoe dat werkt in de praktijk. 

Nou, lees dit artikeltje eerst maar eens, over een willekeurige treinreis van Brussel naar Lissabon. De hel! De trip duurt minimaal twee etmalen en met enige pech moet het falderappes drie keer overstappen en overnachten in Madrid, of pitten in de nachttrein, waar je slaapcoupé door Balkan-geboefte wordt volgespoten met een reepdruk en je blij mag zijn als je je witte Wibra-sokken nog aan hebt als je uit je coma ontwaakt en er geen zaadklonters uit je poepertje kruimelen. 

De kers op de onvreetbare groene taart van Holle Bolle Frenske is de de woekerprijs van 300 euro die het klootjesvolk moet ophoesten voor een enkeltje Brussel-Lissabon. En dan moet je als Hollander eerst nog met de trein van 020 naar shithole Brussel/Molenbeek, voor ruim veertig pietermannen. En dat terwijl je voor 14 euro in amper 3 uur tijd naar Faro vliegt! 

U zult in het ruim 40-delige feuilleton ook uitgebreid mijn verslagen gaan lezen over het grensverkeer tussen al die lieve Europese zusterlanden, en het gedonder met coronatesten bij de talloze diverse douaneposten die ik moet passeren. Voorwaar, niemand hoeft mij te benijden!

The Making of Brussel Eurabia

Omdat iedereen het altijd heeft over Brussel Eurabia maar niemand mijn bestseller en claim to fame daadwerkelijk las, geef ik hieronder een korte (lol - red.) reconstructie van de making of van Brussel Eurabia. Mocht u mijn bestseller op uw nachtkastje hebben liggen en wél stukgelezen hebben (andere titels hierrr te winnen), er desnoods in hebben gefapt, slaat onderstaande tekst dan gerust over en wacht op mijn eerste reisverslag uit Madrid, volgend weekeinde.

Ahlan wa sahlan, azzemaargeilizmagalles!