Mag je dit nog schrijven?

Noot van de redactie: Het was in die dagen dat de cancel culture niet bestond en je gewoon mocht zeggen wat je wilde, dat verhalenschrijver Heere Heersema jr. aanklopte bij de herberg van Joop.nl. Daar waren zijn kroegverhalen van harte welkom*, maar zomaar een grap over transgenders maken mocht natuurlijk niet. Daarop trok Heere verder en kwam uit bij de stal van GeenStijl, waar ze het verhaal 'Man is man, vrouw is vrouw' wel online willen zetten. En in de mensen een welbehagen. *

‘Heb jij weleens op een genderneutraal toilet gezeten?’ vroeg Ton.
‘Nee,’ zei Roos, terwijl ze met de spatel in één beweging het schuim boven de rand van zes bierglazen afstreek. ‘Hoezo?’
‘Gewoon, ik vroeg me ineens af hoe zo’n ding eruit ziet.’
‘Geen idee,’ zei Roos. ‘Ik denk als een doodgewone boutenbak.’ Ze liep met de glazen bier naar de grote ronde tafel, het dienblad met uitgestrekte arm boven haar hoofd houdend terwijl ze tussen de cafébezoekers door manoeuvreerde, gracieus als een vis tussen de waterplanten.
‘Nou,’ zei Harko, die naast Ton aan de bar zat, ‘ik denk dat-ie er heel ingewikkeld uitziet. Je hebt tegenwoordig een heleboel nieuwe geslachten en daar moet het allemaal op passen.’
‘L, H, B, T, Q, I…’ telde Ton op zijn vingers. ‘Wat heb je nog meer?’
‘Plus,’ zei Harko. ‘Daar zitten al die nieuwe verschijningsvormen tussen.’
‘Hoe moet ik me dat dan voorstellen, zo’n toilet?’
‘Nou, met allerlei slangen en buizen, hè.’
Ton proestte het uit in zijn bierglas.
‘En zuignappen en koppelingstukken!’
Het bier liep Ton uit de mondhoeken. Hij verslikte zich en begon te hoesten als een hond. Harko keek tevreden grijnzend toe, bijtend op zijn onafscheidelijke tandenstoker.

HODL of GTFO?

In de financiële wereld zijn de thema’s hebzucht en angst nooit ver weg. Beide verblinden. Maar het is macht dat gebruik maakt van beiden. In het geval van de oprichter van FTX, Sam Bankman-Fried (SBF), waren alle drie elementen met elkaar verweven.

Donderdag werd SBF uitgeleverd aan de VS en kwam hij een dag later alweer op borg van USD 250 miljoen vrij. Zoals Peter Slagter al stelde, is er niet echt 250 miljoen betaald, maar een schuld aangegaan met iets van 25 miljoen dollar aan onderpand door de ouders van SBF en nog wat vrienden en familie.

De seizoensgroeten van Arhur van Amerongen!

Ik heb de huid van een olifant en meestal slaag ik er in om de vileine reacties onder mijn stukken op GeenStijl een plekje te geven. Maar afgelopen woensdag moest ik even slikken toen een reaguurder naar aanleiding van mijn kutkerstverhaal schreef: Jammer dat van Amerongen de kerst niet ervaart of heeft ervaren als een gezellig familiefeest ipv het te associëren met moord, doodslag, roken en zuipen, billen- en borstenknijperij, drugs, drank, parenclubs, kasthomofilie, vraatzucht, en kerst viert in de Algarve (waar het ook nog eens altijd regent) met een Engels echtpaar met psoriasis en korsakov. Kleine tip: zoek eens andere vrienden, misschien vrolijkt je dat wat op.

Had ik maar vrienden, Johnny! En als ik vrolijk wil worden, grijp ik naar de Xanax, de Rohypnol (rooie knol in de volksmond) en de Prozac. In een dorpje bij mij in de buurt zit een schattig apotheekje dat wordt uitgebaat door een stokoud stel.

Normaliter moet je hier altijd met een recept wapperen, maar ik kan bij die oudjes gewoon twintig dozen met al die farmaceutica scoren, tegen een zeer schappelijke prijs. Ik spoel die rotzooi vervolgens weg met een fijne Portugese brandy en dan ben ik eventjes helemaal heppiedepeppie. De Huib Drion-pil staat hoog op mijn verlanglijstje en ik weet zeker dat die ouwe pillendraaiers er eentje voor mij kunnen maken. Eind goed al goed.

Brante & Immink lullen de week uit

Vindt u het ook te druk op de Wallen? Dan bent u deel van het probleem. Daarom gaan de gordijnen dicht. Je bent wat je neukt, zoals het spreekwoord wil. De vraag is natuurlijk wanneer we sorry gaan zeggen tegen de gevallen dames uit het voormalig Oostblok. Sexwerk is natuurlijk gewoon werk, maar misschien geen werk waar je je dochter voor achter een QR-code wilt plakken. En zo wordt de mens steeds meer een nummer. We beginnen met de hoeren. Daarna bent u aan de beurt! Wen er maar aan, kutburger!

Een vrolijk Kerstverhaal

Kerstmis associeer ik van kindsbeen af met moord en doodslag, want onze werkster werd - nadat ze het kindje Jezus had gewiegd in de roomse kerk - door haar straalbezopen man aan flarden gesneden. Ze vonden het mensje badend in het bloed onder de versierde dennenboom, in de arbeiderswoning in de Indische buurt van Ede. Ik kwam graag bij de werkster thuis. Ze woonde in de achterbuurt, waar sloeries met krulspelden in peignoirs zaten te kaarten, te roken en te zuipen, en tv keken. Ik vond dat gezellig, want wij hadden thuis geen televisie. Mijn moeder noemde de televisie het kijkkastje van de duivel. ‘s Avonds zaten papa en mama allebei in een luie stoel onder een schemerlamp te lezen. Ik vond het toen verschrikkelijk saai, nu moet ik snotteren als ik dat vredige tafereeltje weer voor de geest haal. 

Ik associeer Kerstmis behalve met moord en doodslag ook met PvdA-mastodont Max van de Berg. Met mijn toenmalige vrouw Edith Mastenbroek bezocht ik eens de kerstviering van de Partij van de Europese Sociaaldemocraten, in dat naargeestige filiaal van het Europees Parlement in Straatsburg. In die verschrikkelijk bunker moest iedereen van de Engelse socialisten, die volkomen starnakel waren, meedoen aan de polonaise nadat The twelve days of Christmas was afgewerkt. 

Ik was destijds ook niet de beroerdste dus ik hobbelde mee in die sliert van het menselijk tekort. Kneep er ineens iemand in mijn kont! Dat was ik wel gewend maar ik draaide me toch even om: bleek het Max van den Berg te zijn, met een hoedje, een toetertje, een vuurrode gok en confetti in de baard... 

Hij dacht dat ik een vrouw was! 

Die avond hoorde ik van de Britten dat de “Raspoetin van het Noorden” een gevreesde billen- en borstenknijper was. Tijdens de zoveelste kabinetsformatie van Paars stuurde Raspoetin de hele dag smsjes en belletjes naar Den Haag: zeg, jongens, ik ben beschikbaar als minister hoor! De PvdA wilde hem niet, en dat is veelzeggend. Maar Max van den Berg dook vervolgens overal weer op. Het is net herpes: het is een jaartje weg en dan plotseling heb je het weer, in je oog, op je schaamlip, onder je voorhuid, en het jeukt maar, en het jeukt maar... en krabben helpt niet.

Nok Nok Nok. Is daar iemand?

De afgelopen week hebben centrale banken de financiële markten wederom in beweging gebracht, zo ook de aandelenmarkt. In de meeste gevallen gaat de discussie over wanneer de centrale bank in kwestie een draai (pivot) zal gaan maken; van verkrappen naar (wederom) verruimend monetair beleid. De aandelenmarkt hoopt op die draai, want dan gaat de geldkraan weer vol open en kunnen de koersen weer inflateren (een grotere hoeveelheid geld dat hetzelfde aantal aandelen najaagt leidt tot hogere koersen).

Maar het kan goed zijn dat de markt niet goed heeft opgelet. Als naar de Fed gekeken wordt, dan is de laatste rentestap (zoals verwacht overigens) omlaag geschroefd naar 50 basispunten (half procent), terwijl de stappen voorheen 75 basispunten groot waren, maar of dit gezien moet worden als het begin van het einde aan monetaire verkrapping, valt te betwijfelen.

Keuvelen over Komrij

AvA: "Dr. Pos, u bent de biograaf van Gerrit Komrij. Ger was een gevreesde polemist. Mensen die hem niet kenden dachten dat hij een enorme gifkikker en azijnpisser was. Ik vond Gerrit en Charles juist heel gezellig. Dan zaten we in de keuken in het Komrijk in Vila Pouca da Beira te borrelen en draaide hij ABBA, Dolly Parton (Jolene), Stand by your man van Tammy Wynette en natuurlijk De Postkoets van de Selvera’s."

AP: "Ger moest zich kwaad maken om een goede column te schrijven. Altijd zo dicht mogelijk tegen de deadline aan. Dan zat ik bij hem in de keuken en zei hij: ik moet mijn column schrijven maar ben nog niet kwaad genoeg."

AvA: "Waar kon hij zich echt druk om maken?"

AP: "Politici, de doldraaiende antiracismelobby, rabiate feministen, relnichten die bij het minste of geringste kirrend met hun beentjes omhoog gaan. En hij hield niet zo van jongens met petjes."

AvA: "Wat bedoelde hij daarmee? Zijn dat jongens met bontkraagje op scooters die de wereldcup jatten?"

AP: "Ger en Charles voelden zich in eind jaren zeventig in Amsterdam al bedreigd door Marokkaanse potenrammers. Charles is een paar keer in elkaar geslagen. Die mohammedaanse homo- en pottenhaat was een van de redenen voor hun emigratie naar Portugal."

Ava: "Over de Griekse beginselen gesproken: in de legendarische Mosse-lezing gaat Ger enorm te keer."

Een citaat: Kijkende naar de televisie en het parlement krimp ik verder. Waar heb ik het aan te danken dat ik behalve mijn likdoorn en mijn groot talent ook nog mijn homoseksualiteit moet meezeulen? Ik wil niet vertegenwoordigd worden door een zingende zak met lachgas. Ik wil niet geknuffeld worden door een politicus met wie ik niets heb.

Homoseksualiteit, zoveel is duidelijk, leent zich niet voor solidariteit.

Dat komt goed uit, want ik wil er niet graag meer bij horen.

Stilletjes is een droom aan diggelen gegaan. Ik heb altijd met het idee geleefd dat homoseksualiteit ook te maken had met ironie, kritiek, satire, dubbele bodems en diepere zin. Gerard Reve schreef in zijn begintijd dat je maar naar de taartjes etende volksvrouwen op de gebakafdeling van de Hema op de Nieuwendijk hoefde te kijken om prompt homoseksueel te worden. Zoiets ongeveer. Iedereen kent dat verhaal. De omgekeerde toestand lijkt nu bereikt. Je hoeft maar naar de pijnlijke standaardnichten op het scherm te kijken of je weet dat je daar niet bij wilt horen. Je zou zo snel mogelijk heteroseksueel willen worden. Er valt geen eer meer te behalen door je homo te noemen.

Homoseksualiteit, vaarwel. Bedankt voor de kennismaking.

Het negerwoord

Woorden strafbaar stellen. Dat is best eigenaardig gedrag. Wist u dat onder Lenin het woord 'vegetariër' strafbaar was in de Sovjet-Unie? Vlees eten was kennelijk een typisch socialistische aangelegenheid. En ‘sokken’ ook. Dus gingen mensen aan een ‘sok’ refereren als ‘geen-sok’, want in negatieve zin erover praten mocht wel. Waardoor Russen nog steeds ‘sokken’ aanduiden als ‘geen-sokken’. 

U begrijpt het, we stevenen taalkundig af op een rijke toekomst. 

Kunt u de dader omschrijven, meneer? 

“Uh, ja, gemiddelde lengte, normaal postuur, geen-neger…”

Bij voorkeur met alcoholprobleem

Het is verbazingwekkend hoe de Nederlandse media een buttplug zijn geworden van de overheid. Elke propandascheet van de overheid wordt klakkeloos als een redactioneel stuk in de krant afgedrukt en de lezer wordt dagelijk bestookt met klimapocalypse, met genderwaanzin, woke nonsens en islamknuffelarij. Kenmerkend voor de algehele teloorgang van de Nederlandse pers was het persbericht bij een conferentie op 2 december 2016, van de opleiding journalistiek van de Hogeschool Windesheim in Zwolle. Die was gewijd aan ‘constructieve journalistiek’.

Alle redacties van Nederland worstelen vandaag de dag met de Boze Witte Man. Geven we hem voldoende aandacht, bevragen we hem wel kritisch genoeg, bestaat hij wel? Het antwoord van veel journalistieke media is dat zij al aandacht schenken aan wat de ‘gewone man’ er van vindt. Daarmee wordt de Boze Witte Man een plekje gegeven, maar meer ook niet. Het kan ook anders. Door te werken met constructieve elementen geeft een journalist burgers niet alleen een podium, maar kan hij ze ook betrekken bij het nadenken over oplossingen. Exit Boze Witte Man?

De televisie en de krant zijn overbevolkt door boze witte meisjes, boze witte vrouwen en boze witte oma’s die krijsen dat de witte man de wortel van al het kwaad op deze aarde is. Maar door wie zijn die witte mannen dan gebaard? De media zijn nog steeds in handen van verzuurde linkse witmannen. Het roomblanke NRC Handelsblad - alias de D66-bode - bedacht daarom NRC 101 Nieuwe Talenten.

“Wij presenteren 101 nieuwe talenten op cultureel gebied uit Nederland en Nederlandstalig België. Alfabetisch per kunstdiscipline. We denken dat ze gezichtsbepalend kunnen zijn in de jaren twintig. Daarom willen we u graag laten kennismaken met deze kunstenaars. Een poging om u een blik te gunnen op de rijkdom en diversiteit van het nieuwe culturele aanbod.”

Koopt Nederlandschen waar, dan helpen wij elkaar

Dat de wereldhandel op het punt staat flink te veranderen door de spanningen met Rusland en (met name) China, moge duidelijk zijn. De wereld lijkt zich te begeven naar twee geopolitieke machtsblokken; China en het Westen. Maar het Westen lijkt nu ook in tweeën te worden gesplitst, althans betreffende de handel. De drijvende kracht hierachter is niemand minder dan Joe Biden.

Zo heeft de Amerikaanse President het voor elkaar gekregen om zijn Inflation Reduction Act aangenomen te krijgen afgelopen zomer. Dit pakket, met wellicht de passende afkorting IRA, behelst onder andere een pakket van USD 369 miljard over 10 jaar om de groene transitie een boost te geven. Het is eigenlijk een flink afgezwakte versie van het Build Back Better plan van de Democraten in (afbeelding opklikbaar).