Heeft u weleens het gevoel dat de natuur u niet moet? Dat de natuurlijk eigenlijk zegt: rot op jij, vuile niet cis-gender? Natuurlijk heeft u dat wel eens! U bent immers van kleur, lhbti+ of vrouw. En dat komt door Staatsbosbeheer. Die zetten geen hekken neer om u buiten te houden, nee, dat gaat veel subtieler. De organisatie geeft u gewoon dat gevoel. Bos is geen safespace voor u. U bent er niet welkom. U hoort er niet. Maar dat zeggen ze dus niet, natuurlijk. Nee, ze zeggen dat u van harte welkom bent. Dat is het geniepige. Goed dat daar eindelijk oog voor is. 

Iets anders: eet u wel eens in een ‘vegan’ Amsterdams restaurant? Nee? Natuurlijk niet. Mensen eten veganistisch als ze een leuke avond willen. 

Wat is het kapitalisme toch een mooi zelfreinigend systeem.

Ik vind Cornald - met zijn griezelige Cocu-neusje en zijn pathetische Paternotte-zeiloren, een geparfumeerde flapdrol.

**Donderdag 11 mei **

Ik ben al een paar dagen vrolijk vanwege het feit dat reaguurders oprecht geloven dat ik dol ben op Coldplay, Nickelback en Willem Bijkerk uit Apeldoorn, die zichzelf Waylon noemt. Aanvankelijk wilde ik ook nog Dinand ‘Kane’ Hoestbroek (de man die door zijn anus zingt), Blaudzun, Spinvis en dat bipolaire wijf van een Duncan Laurence aan het rijtje toevoegen, maar dan zou de ironie er iets te veel bovenop liggen. 

Toen Willem Bijkerk net doorbrak, voelde ik nog enige empathie. Ook ik kom van de Veluwe, en ook ik haalde met de hakken over de sloot mijn MAVO-diploma. 

Ik heb daarna enige tijd gewerkt in de sociale werkplaats van stichting Arbeidszorg aan de Zanderijweg in Ede, maar bleek niet geschikt te zijn als Chef Lege Dozen. Tegenwoordig heet zo’n instelling Beschutte Werkplaats, maar in mijn tijd was de sociale werkplaats levensgevaarlijk, want het wemelde er van de maanzieken die mij elk moment dreigden te lynchen. Denk aan de dansende clientèle van die Ardense kroeg in die geweldige Belgische horrorfilm Calvaire, en u krijgt een beeld van de genetisch uitgedaagden (“mensen met een rugzakje”) waarmee ik met gevaar voor eigen leven wasknijpers moest draaien in die sociale werkplaats. Reeds toen begon ik mij te verdiepen in de werken van Charles Darwin, E. O. Wilson, Desmond Harris, W.D. Hamilton en G.C. Williams. Veel later vond ik aansluiting bij het gedachtegoed van Theodore Dalrymple, die ook een frisse kijk op de mensheid heeft.

Een van de bezwaren van centralistisch beleid is dat het leidt tot onbedoelde bijwerkingen. In de economie staat met name de Oostenrijkse school bekend als tegenstander van centraal aangestuurd (economisch) beleid. Met name Hayek hield zich er veel mee bezig door zijn onderzoek naar spontane complexe systemen. Een van de gevolgtrekkingen was dat de economie een systeem is dat (n beginsel) van onderaf door individuen wordt bepaald. Wat het individu koopt, voor welke prijs, wanneer en waar zijn keuzes op individueel niveau. Maar helaas gooien de meeste economen dan alles op een hoop (aggregeren) en zodoende raakt alle waardevolle informatie verloren. Erger nog, door het aggregeren ontstaat er de waan dat dit complexe systeem van bovenaf aan te sturen valt. Echter, juist door de complexiteit van het economische systeem, valt vooraf nooit te voorspellen welke effecten een dergelijk beleid zal sorteren. Deze onbedoelde bijwerkingen kunnen dermate schadelijk zijn, dat het medicijn erger is dan de kwaal.

"Ik begrijp waarom rechtse mensen moedeloos worden. De overmacht van links in het onderwijs, de media en de cultuursector maakt een ommekeer vrijwel onmogelijk."

Tekst: Arthur van Amerongen
Foto's: Teun Voeten

Karl van Camp (Antwerpen, 1960) is architect, columnist en polemist. Hij was 10 jaar lang hoofdredacteur van het papieren weekblad ‘t Pallieterke. ’t Pallieterke is een buitenbeentje binnen de Vlaamse weekbladen. Het blad opereert volledig zelfstandig en de koers is vrolijk rechts en conservatief flamingantisch. Daarnaast is er de nieuwssite van ‘t Pallieterke, die voorheen Sceptr heette en onlangs werd omgevormd tot Palnws.be.

Van Camp is het laatste zegel van de serie over Vlamingen (Philip Claeys, Gerolf Annemans, Tom van Grieken, Filip DeWinter en Wim van Rooy) in het kader van mijn serie Europese Patriotten, die volgend jaar lente in boekvorm verschijnt. De komende zaterdagen komen Ronald Sørensen,  Bart Jan Spruyt en Jaffe Vink aan het woord. 

Mediahuis, Roularta en DPG Media hebben het monopolie op vrijwel alle kranten, tijdschriften in Nederland en België. De neuzen staan allemaal dezelfde kant op. Idem dito bij de VRT, de staatsomroep. Of het nu over de zegeningen van wokeness, transgendergekte, de Europese Unie, Oekraïne, vaccinaties, migratie, de zegeningen van de islam, het klimaat of “extreem-rechts” gaat: nergens in de mainstream media lees je nog een dissident geluid, en al helemaal niet onder de columnisten en opiniemakers van de dagbladen. 2 tot 2.5 miljoen rechts-georiënteerde Vlamingen worden niet bediend door die media. Alleen ‘t Pallieterke, Doorbraak en 'tScheldt (en in mindere mate Newsmonkey en P-Magazine) gaan tegen de stroom in. De media zijn van de vijfde macht verworden tot de roeptoeter van de machthebbers.

Jij een abortus! En jij een abortus! En jij, en jij! Iedereen een abortus!

Zo gaan we het klimaat wel redden. China doet ook lekker mee, want die zijn al jaren aan de eenkindpolitiek. Alleen Afrika laat het afweten. Dus het wordt hoog tijd dat ook daar de ongeboren vruchten onnatuurlijk worden afgedreven. 

Bijkomend voordeel is, dat er ook geen nieuwe generatie klimaatactivisten wordt geboren. Het gaat dus helemaal goed komen!

Langs de koele kali liep een kale koeli met een kilo kali op zijn kale koelikop.

Heremetijd, wat is het fijn om saai te zijn. Ik draai de hele dag Nickelback, Waylon en Coldplay, toffe muziek die prima past bij mijn huidige gemoedstoestand. 

Mijn hele leven was één groot gevecht tegen de alledaagsheid, maar nu ik ben geworden wie ik ben - een insipide oude ziel - begrijp ik ineens de intense tevredenheid van mensen met een regelmatig leven: het zen-gevoel van de reaguurder die met een blij gemoed op maandagmorgen naar zijn baas zoeft, met het broodtrommeltje in de aktetas en vol ongeduld uitkijkend naar de vrijdagmiddagborrel met de collegaatjes. 

Jammer dat ik onvruchtbaar ben want anders had ik me nu voortgeplant, zo volmaakt gelukkig voel ik mij sinds ik gestopt ben met die rotdrugs, die gemene alcohol en die smerige tabak. 

Misschien moet ik maar een kindje adopteren om nóg volmaakt gelukkiger te worden. Wel eentje uit Korea, want die kunnen al met negen maanden rekenen en mijn boekhouding doen. En liever geen adoptiekindje uit Columbia, want die gaan op hun derde banken overvallen. 

Een adoptiekind is net een toupet: iedereen op straat wijst er naar. Tijdens een van mijn reizen door Colombia zag ik door het historische centrum van Cali een Hollands setje schuifelen: twee roomblanke ouders met een boomlange neger van een jaar of 16. Mijn moeder (met Rotterdams accent en een stem als een klok) zou meteen naar ze gewezen hebben: 'kijk daaro, Tuurtje! Wat zielig hè, die mensen kunnen geen kinderen krijgen.' 

De vader was kaal op een paardenstaart na en de moeder droeg een indianenponcho. Een vreugdeloos en vruchteloos stel dat foldert voor Groenlinks en de columns van clickbaitkabouter Sander Schimmelpenninck verslindt. 

De azijnbekken stonden te kijken naar zwetende salsadansers op een plein. Cali is het mekka van de salsa en er is iets met cocaïne, maar daar heb ik verder geen verstand van. De moeder duwde de adoptiezoon van kleur naar voren en riep wanhopig: 'ga nou toch lekker dansen, jongen.' De knul, die waarschijnlijk Arnoud heette, keek nors en leek meer zin te hebben in een nakkie met een geile stoephoer.

Hij kan zomaar vallen!

Na Silicon Valey Bank, Signature, Silvergate, First Republic is het waarschijnlijk PacWest die op omvallen staat. De bank stelt strategische mogelijkheden te onderzoeken. Vrij vertaald, dit weekend is PacWest de volgende die ten onder zal gaan, aldus de markt. Wat is er toch aan de hand in de VS en wat wordt ertegen gedaan? Deze column is overigens op donderdag geschreven, dus wie weet is er al het één en ander gebeurd als de column zondagavond gepubliceerd wordt!)

Wim van Rooy is mijn favoriete Vlaamse denker en filosoof, en minimaal een keer per jaar moet ik bij hem op audiëntie in Antwerpen. Vorig jaar gaf hij in het kader van Safari Eurabia zijn kijk opde islam en de omvolking, nu op het Vlaamse patriottisme.

Tekst: Arthur van Amerongen. Foto's: Teun Voeten

Van Rooy: “Waarmee eerst te beginnen? Want de catastrofen-era is danig aan het werk, zodanig zelfs dat een denker als Guillaume Faye spreekt van 'la convergence des catastrophes'. Laten we klein beginnen. Het eigen land, al voel ik België absoluut niet aan als 'eigen land', het is een verziekte staat. ‘A clear and present danger', zowel voor de generatie die nu leeft als voor de volgende, met een eerste minister die bij de gratie van de Waalse socialisten aan het roer van een zinkend schip mag blijven staan. Een eerste minister die wij porno-premier noemen wegens zijn sms-gehijg gericht aan een Italiaanse porno-del. Onomwonden: België is failliet. 

Het land - artificieel tot stand gekomen door de perverse synergie van de toenmalige Europese elites - is, zoals het in de buitenlandse pers genoemd wordt, de perfecte failed state. Daarin zijn we onovertroffen: in het surrealistisch omvormen van het kwade. Echter, we hebben geen geld meer, alles is op. De rente die wij betalen over de schuld is hallucinant. De EU en het IMF beginnen het geduld te verliezen met België en er zal allicht worden ingegrepen, al zijn we meesters van de camouflage. Dan zullen we de pensioenen eerst moeten hervormen, en vooral de ambtenarenpensioenen. Dat is ook gebeurd in Portugal en Griekenland.  

Als de N-VA of het Vlaams Belang bij de verkiezingen volgende jaar de macht grijpt - of samen, al is dat weinig waarschijnlijk gezien de koude persoonlijkheid van de Wever - zal de EU nog sneller ingrijpen. Dan wordt het een Catalonië-scenario, al is de Vlaamse burger de braafste onder de volkeren. Wie meer dan honderdvijftig jaar Vlaamse beweging bestudeert kan niet anders dan  concluderen: wat een jaknikker is die Vlaam (het woord is van Jeroen Brouwers) toch!”

afl 151, week 18 2023

Voor een bescheiden som van 600 euri kun je een uur lang luisteren naar de nummer één lullepot van de wereld. Dat is het geld meer dan waard. Want holle frasen kosten immers het duurst, zoals de uitdrukking gaat. En hij is niet dol op asperges, zo gaat het gerucht. Toch informatie waar u wat mee kunt nu uw dagen geteld zijn. 

Nee, voor goede ideeën kunt u beter hier zijn. Wat dacht u van de asielinstroom voortaan met het weerbericht mee te nemen? Toch handig om te weten als je de deur nog uit moet.

Arthur van Amerongen — dagboeken

Donderdag 27 april

Drinking’s funny. When I look back on it, all of our important decisions have been figured out when we were drinking. Even when we talked about having to cut back on our drinking, we’d be sitting at the kitchen table or out at a picnic table with a six-pack or whiskey. When we made up our minds to move…we sat up a couple nights drinking while we weighed the pros and cons. 

Raymond Carver in Gazebo, uit de bundel What We Talk About When We Talk Love. 

Wraakfappen

Op de website van het Parool zie ik een foto van een feestende en straalbezopen oranje meute bij De Blaffende Vis in de Westerstraat in de Jordaan, en heel eventjes lijk ik een aanval van Fear of Missing Out te krijgen. Homo sum, humani nil a me alienum puto. Ik strooi graag met Latijnse wijsheden, die ik eerst zorgvuldig moet googelen, want ik ben geen gympik maar een MAVO-klantje. 

Straks meer over homo’s (voor de liefhebbers). 

Ik durf trouwens bijna niet naar die klassefoto van de MAVO Beukenlaan in Ede te kijken en weet meteen weer waarom ik niet naar reünies ga (ook al word ik nooit uitgenodigd). Mijn idee van een lekker wijf is sinds 1973 in ieder geval flink veranderd. De stukken van die tijd waren Elby van Straten, Ina Joosten, Marjolein Bakker en Shirley Warlich en dat is vijftig jaar later niet meer voor te stellen. Net zo cool en geil als de matjes van Feyenoord begin jaren ‘80. En hoe kijken al die gay-hipster-millennials en halfwijven van nu, met hun knotjes, pratende kutten en al die pathetische tattoos over tien jaar terug op hun bespottelijke uiterlijk? 

Zouden er zieke geesten zijn die wraakfappen op klassefoto’s van 50 jaar oud? 

Uiteraard waren de pin-ups van de MAVO Beukenlaan in Ede onbereikbaar, zelfs als ik op klassenavonden peperdure Spaanse vlieg in hun glaasje cola donderde, en ze geen natte voeg kregen maar hooguit moesten kotsen in de rododendrons. Uiteindelijk ben ik ontknaapt door de allerdikste meid van de school, die een klas hoger zat, zweette als een rund en een bolle toet vol acne en steenpuisten had.