Geef het 19 seconden.

Want de redactiestoelen draaiden hier uiteindelijk allemaal om hoor. Over Duitsers kunnen we ook niets meer zeggen dat nog niet geschreven is, dus we leunen gewoon even achterover. Bovenstaand is een beetje de KFC Donut Burger **onder de zomerhits. En palm muted bursts met daaronder in exact dezelfde bursts double bass op de drums, ja, dat zijn toch een beetje onze Nasheeds hè. We mogen toch hópen dat Duitsland deze makkers met hun Scooter-interpretatie naar het volgende Eurovision Songfestival stuurt, dan winnen ze ook een keer iets. De carrière van dat meisje is trouwens te volgen op d'r insta _AlienSl*t_.

Geen idee of dit nog mag van de WaPo maar toe maar weer

We zagen DIT artikel voorbijkomen in de uit tranen gefabriceerde digitale inkt van de WaPo (die lezen we eigenlijk iedere dag, behalve op maandag, dinsdag, woensdag, donderdag, vrijdag, zaterdag en zondag) over dat zwarte dj's de techno weer terug gaan claimen. "Techno’s roots can be traced back to the black community that originally congregated around the music in Detroit in the 1980s, but you’d hardly know it looking at today’s biggest dance festivals, where white DJs dominate the lineups, playing for massive crowds and ungodly paychecks. MoMA Ready wants that to change." De TANDJES hee. Als we het goed begrijpen: de techno ís van zwarte mensen en de huidige top is te blank.

Die dansvloer, die is dus niet ván iemand, die is niet vóór iemand, die is er van en voor iedereen. Het is nou nèt een van die plekken in een wereld waarin iedereen naar elkaars kleur staat te wijzen waar het geen fluit uitmaakt of je groen geel paars oranje of zwart bent als je staat te schitteren onder de stroboscoop, en welke kleur die dj daar in de verte heeft, of dat het een man of vrouw of transmevrouwheer is. Je staat daar met z'n állen te knallen. We zijn sowieso zo kleurenblind als een witte haai en op die dansvloer al helemaal. En dan nóg, de techno terugveroveren op WIE? Op die generatie Duitse knalpatronen (Liebing, Dixon, Fengler, Klock) die na jarenlange arbeit in oude Duitse oorlogsbunkers toevallig allemaal heel goed zijn geworden? Op die uit Nederland afkomstige puistenventjes met spillepoten, die dagenlang achter hun laptop zitten te priegelen? Op Charlotte De Witte en Amelie Lens, de vrouwen die nu de game runnen? Muziek, het is van ons ALLEMAAL. En om dat te vieren, drie livesetjes, van de grondleggers van de house en de techno.

Spaanse technokoning dropt rustgevend plaatje

Als u niet naar de muziek kan, komt de muziek wel naar u! De Spaanse technogod Oscar Mulero vindt het zo vervelend dat u niet lekker kunt afdansen in de Bravo op Lowlands, dan wel géén drugs kunt gebruiken in een tentje op een of ander groezelig dancefestival, dat hij een heerlijk riedeltje bij u in de huiskamer brengt. 'U weet wel wanneer' is het de beste muziek ooit, en op dit moment is het gewoon een hartstikke gezellig deuntje met dito videoclip om te bekijken en beluisteren met uw hooggevoelige opa Piet.

English translation: WARNING: This video may potentially trigger seizures for people with photosensitive epilepsy. Viewer discretion is advised.

We hoorden trouwens dat hij racist is

Ennio Morricone liet van schrik de spaghetti vallen: de Dalai Lama heeft een album uitgebracht. U begrijpt dat het podium der woordkunstenaars en akkoordentovenaars flink is opgeschud en dan mag u zelf bepalen of Nickelback, Kane of René Karst van de derde trede is gevallen. Neem nu de hitsingle Compassion met 300x de tekst 'Om mani padme hum': als u nog niet op de brug stond om naar beneden te springen, dan staat u er nu. Doe de ogen dicht en u zit in een berghut in Afghanistan met een geit aan de opium. Of u waant zich bij een opgieting in Thermen Bussloo, dat kan natuurlijk ook. U koopt de cd van de Dalai Lama HIER - hij staat tweede van links.

Geen corona, toch dood (91)

Hartstikke leuk hoor, die westernfilms van Sergio Leone, maar eigenlijk waren het gewoon lange videoclips bij de muziek van Ennio Morricone. Films uit de tijd dat de lucht nog schoon was en de seks nog... nou ja, u weet wel. Morricone componeerde natuurlijk niet alleen voor Leone, maar ook voor Brian de Palma, Giuseppe Tornatore, Bernardo Bertolucci en Quentin Tarantino (Kill Bill, Inglourious Basterds, Django Unchained) en hij wordt beschouwd als een van de grootste en meest invloedrijke componisten van deze tijd. Hij omlijstte iconische en dodelijke vuurgevechten tussen de grootste boeven van het Wilde Westen en zelf is hij eraan gegaan door... een val. Rip. Is het al tijd voor spaghetti?

Absolute baas

Toegegeven, hij bezit niet de muzikale en tekstuele virtuositeit van iconen als Bob Dylan en René Karst en z'n beste tijden liggen al even achter ons - peak Willie Nelson was mid en eind jaren 70, toen de lucht nog schoon was en de seks nog smerig, en ook z'n nieuwe album First Rose of Spring zal de wereld niet gaan opschudden. Desalniettemin, aandacht en applaus voor Willie Nelson: hier in Nederland hebben we mensen die liever naar de overspelige meuk van Marco Borsato luisteren, maar in Amerika is de man een absolute GOD, een GOD die vandaag zijn ZEVENTIGSTE studioalbum heeft gereleased. Ze-ven-tig albums lang voor verliefde mannen en vrouwen de ultieme begeleiding van dinertafel naar bank - voor de daaropvolgende begeleiding van bank naar bed heb je toch echt iets anders nodig, Tom Waits ofzo, of die van die autogordels. Enfin, de beste man is reeds 87 jaar oud en hij doet samen met Kris Kristofferson een wedstrijdje wie van de vier Highwayman (Cash, Jennings, Nelson, Kristofferson) het laatste naar de countryhemel fladdert - the good people die young. Bedankt voor nummer 70 Willie, lekker gewerkt pik.

De winnaarsmobiel is niet meer

Het is de bruiloftszanger van wie u niet eens wist dat hij op uw bruiloft gaat zingen. U hebt niet eens een vrouw! Het is de Nederlandse Dylan, de Nederlandse Aznavour. Nee, het is andersom: Aznavour is de Franse René Karst. De man die onbaatzuchtig keet & jolijt in úw leven brengt met atjes voor de sfeer en tieten die je mag laten zien, heeft door een afgrijselijk inferno afscheid moeten nemen van zijn winnaarsmobiel. En dat terwijl coronaoverlever René uit milieu- en klimaatoverwegingen reed in een dikke Mercedes. En zo is René Karst, de Staatssecretaris van Schitterende Muziek, het eerste wereldberoemde slachtoffer van de autobrandenhausse. Overheid doet niets.

🐐

ACHT JAAR. Acht lange jaren liet Bob Dylan ons achter met geluidsgenocide van onder anderen Ellie Lust, Tino Martin, Dries Roelvink, Paul McCartney, die de schoenveters van Bob Dylan nog niet mag strikken, coronacasualty René Froger en Jeroen van der Boom. Ondertussen konden we genieten van de Sinatra-drieluik Shadows in the Night, Fallen Angels en het heerlijke Triplicate, maar eindelijk eindelijk eindelijk komt de Amerikaanse René Karst met nieuw, eigen werk. Het heet Rough and Rowdy Ways en het is nu al het beste album van het jaar, veel beter dan die troep die Pearl Jam onlangs de wereld in heeft geslingerd, die ellende van Dua Lipa, die zweverige pillenruis van Tame Impala en alle Koreaanse kleuterschoolcrack waar de jeugd van tegenwoordig naar luistert. U koopt mans beste album Blonde on Blonde alvast hier (lp) en z'n op een na beste album Blood on the Tracks hier (cd). Heeeeel erg jammer dat er geen DWDD meer is.

"Don't try judge us" zingen ze. Nou, dat doen we dus wel.

Want we vinden ze geweldig. Bedankt, FLEA. Drie jaar geleden al in The Guardian dus die zouden we vaker moeten lezen. Voice of Baceprot **heten ze. Een soort K3, maar dan volwassen ipv infantiel voor hun leeftijd. Onderstaand Master of Puppets, bovenstaand een eigen nummer (volgens reacties een unaniem belachelijk groot succes), en na de breek een zeer verdienstelijke Guerrilla Radio van Rage Against The Machine. De covers worden wel steevast een aantal bpm sneller gespeeld, er zal wel iets in het water zitten daar. Hip/funk metal, noemen ze hun eigen genre.

Ze zijn alledrie fantastisch hoor, maar die bassiste Widi Rahmawati springt er toch wel echt uit, en uiteraard nailde ze RHCP's Around The World vier jaar geleden ook gewoon, ook al keken er maar 15 mensen. Aan de vocals moeten we even wennen, maar ze is een geweldige gitariste, en het is nou niet alsof ze het makkelijk hebben daar in west Java. "Indeed, Satia [hun muziekdocent, red.] has received threatening phone calls pressuring him to break up the band, while religious leaders have tried to obstruct VoB’s concerts – in one case pulling out the power cord to cut the sound." Een behouden vaart op eigen kompas, dames!

Wat een baas

De rest van het land viert de verjaardag van de koning op 27 april, wij vieren de verjaardag van de koning op 29 april. Voor iemand die eruitziet als iemand van 32 ziet Gerard Joling er niet uit als iemand van 60, maar toch is het zo: de koning van de Nederlandstalige muziek is vandaag 60 jaren jong geworden. Een groot feest is helaas niet mogelijk voor De Man Van 4500, maar Gerard gaat ons en al zijn andere fanboys wel verrassen met een nieuw album. Half Engelstalig, half Nederlandstalig en dat kan natuurlijk alleen maar afgrijselijk worden. We weten ook effe niet meer wanneer we die mooie pik zijn gaan waarderen. Hij is gewoon zo lekker... zichzelf. Van harte makker, sla de hermelijnen mantel nogmaals om en we drinken er een! Zin om naar the tropics te gaan, nu.