Hey da's lang geleden.

Inmiddels een zoontje en een paar musea-cycli verder, maar de kunstwereld is nog steeds beyond redemption. Dat bluffen we trouwens, want we weten helemaal niets van de kunstwereld, maar we zijn wel tegen. Ditmaal passeert Beatrix Ruf (wiki) de revue, die tot eind oktober 2017 directeur van het Stedelijk Museum Amsterdam tot ze 'zelf opstapte' wegens een belangenverstrengeling t.w.v. 437.000 euro. En we weten niet of we nu zo gestuurd worden door Stefans editing, of dat ze daadwerkelijk een soort belichaming is van dat Luciferiaanse onbehagen dat we voelen bij Pinocchio's Coachman, die arme kindertjes met vluchtige genoegens de ezel-slavernij in lokt. 

Stefan ergens: "Het gaat er gewoon om dat dat politieke verhaal dat zij moet houden om commerciële kunst dat museum in te krijgen failiet is, dat het kapot is, en dat het op slot zit." Kate eventjes verderop over miljardair en kunstbekende Rob Defares (wiki) : "(...) en anderzijds hoe weinig invloed hij heeft op de cultuur, met het geld dat hij heeft. En dat is inderdaad, zoals Tarik dat zegt, omdat de cultuur in handen is van de ideologie. Dus het maakt niet uit hoeveel geld hij doorspeelt aan Beatrix Ruf, hij zal nooit kunnen bepalen wat er voor nieuws in dat museum gebeurt. Daar heeft hij 0 invloed op. (...) Omdat iedereen aan dat goede-smaak-linkse-ideologie-verhaal vastzit. En dat ook van elkaar eist."

Ach, cultuur. Het schijnt te moeten. Steun die makkers hier.

De enige kunstcritici die we zeggen te begrijpen zijn TERUG. En volgens Hans Teeuwen was onderstaande aflevering KIRACs beste tot nu toe.

Zelfs Mossadmeisje (13:45) en Bertje Bru (bekend van Facebook, 43:06) maken hun opwachting! Grote rol weggelegd ook Tarik Sadouma, een beetje wat je zou krijgen als de DSM-5 en Gamal Abdel Nasser in een Afghaans opiumveld een kind zouden verwekken. Er passeert verder nogal wat de revue. De Koerdische Kwestie bijvoorbeeld, want het zijn ondanks hun emancipatoire karakter natuurlijk nog steeds gewoon sociaal conservatieve communisten. Dus wat moet je daar nu eigenlijk van maken? En hoe verhoudt de communistische stercurator en directeur van het VanAbbe-museum Charles Esche zich hiertoe met zijn expositie van het Volksparlement van Rojava? Roer daar nog wat Houellebecq doorheen en dan zou Hans Teeuwen zomaar eens gelijk kunnen hebben.

GeenStijls kunstkenners achter vijandelijke linies, KIRAC, ook wel dat leuke meisje Kate en die gast die je er altijd gratis bij krijgt zijn z'n naam ff kwijt, zijn alweer 15 afleveringen oud. Waren we vrijdag weer bij inderdaad, de uitverkochte première in De Balie, want dat is inmiddels toch wel de nieuwe orthopraxie van de nucleus van het aanstaande partijkartel. Wij van de nieuwe renaissance zijn het er namelijk allemaal enorm roerend over eens dat kunst Heel Belangrijk is, dat het wereldje onder de voet gelopen is door '68, en op zo'n avondje wordt ritueel gevierd dat Kate van Castilië de reconquista inluidt. Of we nu echt altijd begrijpen wat er gezegd wordt weten we niet, maar dat lijkt de essentie niet te zijn. We hebben weer een hond in de race.

Welkom op uw favoriete kunst- en cultuurblog. Dé bron voor al uw oneliners voor het oppikken van meisjes met pony-kapsels, ronde brillen met licht metaal montuur en ogenschijnlijke gelaagde Instagrams. Aanrader du jour: 'Waar was jij toen Kate Sinha het Rietveld-bestuur publiekelijk aanrandde?' Wij waren er in ieder geval bij! Even een korte opfrisser: Kate en Stefan van Keeping It Real Art Critics (KIRAC) zouden een presentatie houden aan de Rietveld Academie, maar dat werd pardoes verboden omdat een paar kwetsjankstudenten terminaal geïnfecteerd door Amerikaanse campuscultuur vonden dat het tweetal racistisch alsook seksistisch was. Daar hebben ze nu dus de bovenstaande nieuwe aflevering over gemaakt, en die is bepaald de moeite waard. De aflevering ging trouwens afgelopen donderdag in premiere in De Balie, en dat verkocht doodleuk een zaal met 70 plaatsen uit, dus er is best wel iets gaande rond die twee. Uw favoriete balletrecensent schoof ook eventjes aan bij het panel om te duiden waarom er nu zo'n wederzijdse sympathie tussen GS en KIRAC lijkt te bestaan. TLDW; De meest evidente overeenkomst is natuurlijk de interview-methode, maar er speelt iets fundamentelers. GS' achterban voelt aan dat het kunstwereldje aan elkaar hangt van een soort pretentieuze sentimentaliteit en progressief activisme, maar GS beschikt niet over de taal om ons door dat krachtenveld te navigeren. KIRAC spreekt die taal wel en trekt het zodoende genadeloos uit elkaar op een manier die wij niet kunnen. Hele Balie-discussie alhier, en die is best verdienstelijk, want zodra Kate d'r logos een slinger geeft en deze op het optimale toerental draait, is het altijd wel een even een feestje. En Stefan is verder ook wel leuk hoor.

Zo, dat was ons het weekje wel voor kunstzinnig Nederland. Er voltrok zich hier namelijk een heus Europees unicum! Na een paar gekwetste deugjankstudenten besloot de Rietveld Academie een presentatie van kunstmeisje Kate doodleuk te verbieden. Maar dat liet ze niet over haar kant gaan en bewoog het College van Bestuur tot een publieke confrontatie. Nou, da's gelukt, en de einduitslag is duidelijk: total annihilation and woe to the vanquished. Kate won. Het college was extreem traag, langdradig en leeg van stof, dus we kregen het maar moeilijk in de montage. Het kwam erop neer dat het bestuur niet in staat was de beschuldiging van racisme en seksisme hard te maken (terwijl Kate's presentatie juist op die grond verboden werd), maar achter hun beslissing tot verbod bleef staan. Ohja, en er was een meisje in het publiek dat haar gezicht bedekte omdat ze niet op GeenStijl wilde staan uit angst voor bedreigingen. Onderstaand trouwens het best wel onderhoudende filmpje over Rotterdammert Bert Kreuk dat als première getoond zou worden tijdens de gewraakte presentatie. Inderdaad, niet Kate. U heeft het ditmaal te doen met haar halfnaakte vriend. Het is niet anders.