Luister maar weer gezellig mee

Noem een overeenkomst en een verschil tussen Mac Miller en Kensington: ze waren allebei gestopt met muziek maken, Kensington helaas niet meer. Dat had met die rare Eloi Youssef echt nog wel wat, maar nu staat er een langharige teckel die ook niet weet waarom-ie oorwurmen bij je naar binnen staat te pompen. Pedro Pascal met een paardenstaart kan een prima riedeltje zingen trouwens, al klinkt het wel steeds meer als Kings of Leon met extra Domtorentjes. Kensington verdient desalniettemin een minder grote afgang dan bands als Bløf en Kane, de og's van de volslagen kutmuziek, een mooie 7 voor de poging en een 4 voor de afsprong. Mac Miller - die postuum een nieuw album heeft - doet dat waarschijnlijk voor het laatst. Meer nieuwe muziek na de klik, met Early James als positieve uitschieter, lieve vrienden & vriendinnen.

Verslag van de Fentanyl Crisis in de VS, in drie delen. Door Teun Voeten

Terug naar Kensington. Medio september 2022 kom ik weer aan in Philly, zoals geroutineerde reizigers het noemen. Een jaar na mijn eerste bezoek is het territorium der verdoolden en verdoemden alleen maar uitgedijd. Toen gebeurde het vooral op Kensington Aveneu, tussen drie metrostations, af en toe een zijstraatje. Nu is de zombiezone 5 metrostations lang en vier zijstraten diep.  De sfeer is ook harder en aggressiever. Meer ruzie, geschreeuw en kleine vechtpartijtjes. 

Een voorbijganger met wie ik aan de praat raak bevestigt dit. ‘Ik heb het hier op Kensington nog nooit zo erg gezien,’ zegt Pete. Het is een vriendelijk oude zwarte man met nog maar één tandenstomp in zijn mond. Ik nodig hem uit voor ontbijt in een van de zeldzame diners op Kensington. Pete bestel grits, een soort glibberige, grijze havermout maar dan gemaakt van maismeel. Ook nog drie spiegeleieren erbij die hij volspuit met tomatenketchup. Alles lekker fijnparakken en doormekaar husselen! Ik moet me vermannen als hij de brei met een grote lepel naar binen slurpt. Pete was vroeger verslaafd. Aan de meth en hero. Soms drie gram op een dag. Hij kreeg een zoon, zag dankzij God opeens het licht en kickte af. Cold Turkey. Al 44 jaar clean nu. ‘Elke dag bij het ontwaken dank ik de Here dat ik nog leef’, zegt Pete.

Tránen

Toch nog een beetje goed nieuws op deze dag vol gezeik over corona, en gecondoleerd Bea en Samantha uit Geldrop-Braakhuizen en al die andere mensen wiens fantasie nooit verder ging dan de letters B (van Bløf) en K in Spotify. Jullie lievelingsband, Kensington, gaat dood. De zanger kapt ermee. Het kán natuurlijk de andere kant op, zoals Di-rect, dat met de ayahuasca-ayatollah een vorm van dreumesmuziek heeft gevonden precies geschikt voor het publiek dat zojuist afscheid heeft genomen van Juf Roos, toe aan de volgende stap. Maar meestal gaat het fout. Zoals bij het wél toffe Lonely the Brave, dat met zanger 1 fenomenaal was, en met zanger 2 alleen nog maar op papier bestaat. En zo gaat het ook bij Kensington. Een band zonder banaan, alleen nog maar op papier, een zanger zonder stem, een lijk zonder hoofd, en de enige plek waar u het straks nog hoort is 3FM, en daar luisterde u toch al niet naar. Proost! Meer kakelverse nieuwe muziek na de klik!