Het is weekend. Tijd voor muziek, voor verdreven daglicht en voor kunstmatige energie. Meezingen! Wilhelmus van Nassouwe ben ik, van episch bloed, den feestgedruis getrouwe blijf ik tot in den ochtendkater. Een Prinse van de nacht ben ik, vrij onverveerd, den Koning van het heersen heb ik altijd geëerd. Mijn focus ende concentratie zijt Gij, o gewillige vrouwen mijn vrouwen zonder meer, op U zo wil ik bouwen, Verlaat mij nimmermeer. Dat ik doch eindbazig mag blijven, uw sjansdanser t'aller stond, de fatsoenrukkers verdrijven die mij mijn hart doorwondt. Pats boem klaar niks meer aan doen. Het volkslied der straatstruiners. Meeblèren tot de stembanden bloeden. Wie dit weekend niet met gebroken vingers zijn eigen tanden hoeft op te rapen van de stoep, heeft niet geleefd. Prettig weekend!