En nu zijn we ALWEER BOOS op de letter van de wet.

Ja, jezus hey. Zit dus als volgt. Na een "anonieme melding, inhoudend dat appellante zou samenwonen," heeft een medewerker van de afdeling Bijzondere Onderzoeken van de gemeente Rotterdam een onderzoek gestart. Dit resulteerde in de bevinding dat de dame, geregistreerd als alleenstaande moeder, over de periode van 4 september 2017 tot en met 31 oktober 2018 een bedrag van €14.488,22 terug moet betalen. Ze heeft namelijk zelfgebakken taarten verkocht, en daarmee heef de "appellante de op haar rustende inlichtingenverplichting heeft geschonden door niet te melden dat zij op geld waardeerbare werkzaamheden heeft verricht in de vorm van het bakken en verkopen van taarten."

De speurneus van de gemeente heeft op haar Facebookpagina namelijk foto's van ruim 200 taarten gezien, en ja, dan hang je dus. De dame beweert de taarten gemiddeld voor zo'n 15 euro per stuk verkocht te hebben, en dat dit ongeveer gelijk staat aan de kostprijs. De rechtbank schrijft dat uit in bezwaar overgelegde stukken echter blijkt dat ze taarten verkocht heeft voor "voor prijzen variërend van €7,50 tot €75,-", en concludeert hieruit dat soms ook een "koopprijs heeft bedongen en gekregen", en dus niet alleen de kostprijs. Wat de gemiddelde (koop)prijs van de taarten was, en hoeveel ze eraan heeft verdiend, schrijft de rechtbank dan weer niet.

Het terug te vorderen bedrag komt nagenoeg overeen met wat haar maximale omzet geweest had kunnen zijn; 200 taarten voor 75 euro = €15.000. Nou, dat is dan de rest van je leven aan de bedelstaf. Het rechtbankbericht is geanonimiseerd. Weet iemand misschien waar we een paar taarten bij haar kunnen bestellen?

BOOS is wat we zijn al lijkt het besluit naar de letter van de wet wel te kloppen.

Ja, sta je dan als uitkeringsgerechtigde met een dwangsom van ongeveer €10K op de mat. Had ze van december 2016 tot november 2018 maar met het wetboek in de hand de wekelijkse tas boodschappen van haar moeder moeten weigeren. Eigen schuld, en als iedereen aan zichzelf denkt wordt er aan iedereen gedacht! Maar goed, toch mooi financieel einde oefening voor de dame in kwestie. 

De dame, in de uitspraak aangeduid als "X" verklaarde in mei 2019: "Ik krijg aardig wat boodschappen van mijn moeder per week, 2 broden, 3 zaken sla, een doos met 8 stukjes vlees, 2 dozen eieren, wc-papier, koffie. Ik krijg 1 keer in de week een tas met boodschappen. Dat is omdat ik haar altijd help met van alles. Mijn moeder gaat 1 keer per week naar de Lidl, dan doet zij boodschappen voor ons samen en dan is zij ongeveer € 50,- per week kwijt voor boodschappen voor ons samen. Ik geef zelf nauwelijks geld uit aan boodschappen. Ik denk max. 10 euro per week.(…)” Ik ben bijna mijn hele uitkering kwijt aan vaste lasten."

Nou mop, jammer dan, retroactief inleveren die tassen! Dat wordt dan €7.039,65, berekend per de Nibudnorm van dagelijks €6,41 per dag de neus aan boodschappen. En mogelijk komt daar ook nog eens 50% - zo'n €3.500 - van het oorspronkelijke bedrag bovenop als boete voor het schenden van de inlichtingenplicht. Weer iemand kapot, overheid doet niets, BEHALVE MENSEN KAPOT MAKEN.