Ontmoet: Gordon Ryan

Want we krijgen geregeld brieven over waarom we als gerenommeerd vechtsportweblog wel altijd aandacht besteden aan de UFC, maar nooit aan no-gi submission grappling. Nou, de ideeënbus is gehoord, dus het is tijd dat we u bovenstaand voorstellen aan Gordon Ryan (27, wiki). Samengevat: er zijn weinig atleten zo provocerend naar hun tegenstanders, en er zijn geen (dat menen we) atleten waarbij het verschil tussen de #1 van de sport en de rest, zo onvoorstelbaar groot is.

Submission grappling is in feite Braziliaans jiu-jitsu zonder gi (dat judo-pak), je wint/verliest op punten of submission door chokes of joint locks - vingers en tenen zijn verboden, net als slaan en schoppen. Het kan er saai en vreemd uitzien voor leken, maar het is een extréém technische sport, echt evengoed een schaakspel als gevecht.

En wat Gordon zo'n ongekende vechter maakt, is dat je in zijn gevechten vergeet hoe extreem ( !  !  ! ) goed z'n tegenstanders zijn. Want tegen Gordon lijken het allemaal op z'n best high level paarse banden terwijl het zwarte banders van absolute wereldklasse zijn. Maar Gordon loopt gewoon dwars door ze heen, alsof het slechts figuranten zijn, werkelijk niemand komt ook maar in de buurt. Dat heeft volgens Gordon zelf trouwens maar één reden: zijn coach John Danaher.

Onderstaand Gordons langverwachte, meest prestigieuze ADCC-finale van gisteren tegen absolute legende André Galvão, maar ook/zelfs André leek maximaal een paarse band, en dan had hij echt nog geluk dat hij net aan ontsnapte uit de heel hook in de eerste seconden. Gevechten becommentarieerd door een van de leukste BJJ-YouTubers, Jedi Does Jiujitsu.

De Ridder kende u natuurlijk uit dit topic.