Kinderen raken besmet, kopiëren het, verspreiden het. Dat was al bekend in APRIL

Je zou toch denken dat met een jaar ervaring in online onderwijs het simpel zou zijn maandag de scholen te sluiten voor die laatste paar examenleerlingen die nog mogen en moeten komen? Als is het maar om de zorg te ontlasten van een paar simpele botbreuken. Code Rood, teststraat dicht, school open, stap maar op je fietsje naar de koelkast om een gooi te doen naar je examen!

Rutte meldde triomfantelijk dat de basisscholen weer open mochten. Binnen de kleine lettertjes van deze verkiezingsstunt kwam de aap uit de mouw: een klas mag alleen contact hebben met een paar leerlingen uit de eigen klas, om brede verspreiding zoals in Lansingerland te voorkomen. Het is een boekwerk dat ik u zal besparen, micromanagement dat negen maanden over datum is.

De onderliggende filosofie die wederom slecht gedeeld wordt is simpel: Bubblelicious. Hopen dat een uitbraak beperkt blijft tot een gezin of een tafeltje, hooguit een hele klas. De kinderen niet meer naar de buitenschoolse opvang, want daar zouden leden van de ene klas leden uit de andere klas ontmoeten. Het idee is zo simpel, dat je afvraagt waarom het in geen enkel draaiboek stond.

De ouders laten thuiswerken, zodat een besmetting in het gezin blijft, en niet wordt meegenomen naar de werkgever. Niet winkelen of de horeca in, want daar ontmoeten kinderen & volwassen zich in andere samenstelling dan in de klas of op het werk. Hier wordt met de botte bijl het aantal verschillende contacten dat iemand kan hebben gereduceerd. Alles wordt gelekt, behalve het motief.