Miepen in de notulen

Wat nou kloof tussen politiek en burger? Zet een paar senatoren bij elkaar en u krijgt exact hetzelfde gezeur over de arbeidsvoorwaarden als in ieder willekeurig kantoor in Nederland. Annabel van business development vindt haar bureaustoel niet lekker zitten, Rik van accounting zeikt over de drukte in de kantine terwijl Henk van sales het eten daar niet te hachelen vindt en zeurt over zijn salaris. Annelien van inkoop klaagt dat de vergaderingen te lang duren en Paul van marketing wil liever iedere dag thuiswerken, maar dat valt niet goed bij bijna-pensionado Peter die al zijn hele leven naar kantoor komt. En dan hebben we nog elitaire Annemarie die ondanks het nieuwe klimaatbeleid van marketing niet tussen het gepeupel in de trein wenst te zitten en gewoon wil vliegen op haar zakenreisjes naar Frankrijk. Het is exact hetzelfde gemor dat u op ieder kantoor kunt horen, met als grote verschil dat de Kamerleden voor hun 34k per jaar (excl vergoedingen) slechts één dag in de week werken. Het zijn net gewone burgers met hun typische burgerprobleempjes en burgerfrustraties, maar dan voor een onburgerlijk salaris. Klagen als een kantoorslaaf met het inkomen van een kantoorbaas. Tonen ze toch nog hun menselijke kant zo vlak voor de geplande reorganisatie van 15 maart. U bepaalt tenslotte niet wat de kantine serveert, maar wel, indirect, of dit klagende clubje hun baan behoudt. Kies verstandig.

Zijn wij nou Nederland?

We veroverden de halve wereld. Bij Nieuwpoort sloegen we die ongedouchte Spanjaarden met onze daden terug naar hun eigen land. Op de Grebbeberg lieten we de Duitsers maar een keertje winnen omdat het anders zielig was - ze kregen de fietsen van onze opa's erbij. En op het EK van 1988 namen we revanche. Ondertussen wonnen we alle K1-toernooien, waren we de beste ooit in het volleybal en tegenwoordig staat iedereen op het Museumplein heel trots en fier 'Wij Zijn Nederland' te blèren. Maar wat is dat allemaal nog waard als we bang zijn voor een prikje. "Zeker 35 procent van de volwassen Nederlanders kan alleen al bij het zíen van een plaatje van een naald of prikken zulke heftige angstreacties krijgen." (Speciaal voor deze mensen, na de klik een foto van een koolmees.) En dan hebben we het dus niet over het elixer, maar over het prikje zelf. Mensen. U krijgt een naaldje ter grootte van de snuit van een mug in uw arm, niet de complete staafmixerset van Rocco Siffredi. En nu is er in ons pamperland natuurlijk weer een heuse APP om emoties onder controle te krijgen en dat klinkt... HEERLIJK!
PS. Bent u bang voor naalden?