Het. kan. dus. wel.

Stukje West-Friese zaligheid bij NH Nieuws over: zwerfkeien. Ze trekken door heel de wereld en eindigen in Hoorn. Mooie standbeelden daar natuurlijk maar verder niets te doen, zeker niet voor keien. Hoewel: ze zouden daar ooit gebruikt worden voor de aanleg van een zeedijk, maar dat ging niet door vanwege overbodig. Dus lagen ze daar maar met z'n twaalven, voor wel driehonderd jaar. Inmiddels aardig geïntegreerd dus, maar wat bedenken twee lokale politici van de PvdA en Hart voor Hoorn: terug naar hun eigen land! Terug naar Hunebedland Drenthe. En ja, dan ben je als kei natuurlijk mooi in de aap gelogeerd. Drenthe mag dan misschien wel je land van herkomst zijn, maar moet je na 300 jaar van binding, van worteling en je migratiegeschiedenis opbouwen zomaar ineens uit het land van aankomst worden gedeporteerd? Wel dus volgens nota bene een linkse partij. Het gevoel bekruipt een mens dan toch dat het dozijn zwerfkeien niet meer welkom was in het Hoorn. Dat ze opvielen omdat ze misschien toch wat anders zijn dan kiezelsteentjes, zandstenen en bakstenen die altijd al aanwezig waren in de stad. Dit is gewoon weer het zoveelste voorbeeld van de Nederlander op zijn xenofoobst. Ineens is er ook een remigratiebeleid van kracht, ineens kan het allemaal, alleen omdat ze niet thuis zouden horen in Hoorn. Ja en dan moet je kennelijk weg, dan werkt de overheid ineens snel en efficiënt. Voor je het weet zit je als kei alweer in Drenthe, in een of ander Hunebed-aanmeldcentrum of -detentiekamp. Een tragische geschiedenis, waarvan we maar moeten hopen dat onze rechtse regering er geen voorbeeld aan neemt!

Knikkeren voor volwassenen

Ja, leer ons onze doelgroep kennen. Want dit vinden jullie de mannen maar al te mooi. En terecht, want als we geen stenen van 3,500 kilo van een berg mogen rollen om te kijken wat er gebeurt, waarom worden we dan eigenlijk nog wakker 's ochtends. In het artikel waarin deze mannentaak heel laf wordt opgehangen aan klimaatverandering lezen we: ""Where a rock will land, how it will bounce, how high it will jump … we can answer all that," said physicist Andrin Caviezel, one of the scientists tracing the cartoon-colored orbs down Schraubachtobel Mountain, near Switzerland's eastern border with Liechtenstein. Though the team's test rocks started from the same spot, they each took a different path. The orange orb got trapped behind a tree stump. The pink one broke through a stone barrier to land, chipped and battered, in a stream bed. "We took bets on whether they would get stuck or not," Caviezel said, laughing. "I lost.""

Gewoon makkers die makkeren dus. En dat werk is allemaal enorm belangrijk, want na honderden rollen hebben ze genoeg data waarmee hun computer het rolpad tot op de meter nauwkeurig zou kunnen voorspellen. En dan kun je je huis dus op tijd verplaatsen voordat er weer een kei doorheen sjeest.