Blijft toch elke keer weer moeilijk om naar te kijken, dat arme kind.

Want eigenlijk niemand lijkt d'r echt sympathiek te vinden, maar toch schraapt de goegemeente elke keer weer wat verwondering uit de bodem van het vat omdat ze nu eenmaal het juiste narratief belichaamt, en je zo'n kind natuurlijk ook weer niet kunt laten hangen. Sta je dan, op je zestiende bevangen door een ideologie, getekend bij een ideologisch platenlabel, de leerplicht verruild voor de morele doceerplicht. En dan door ook nog door GroenLinks ingevlogen worden om over jouw rug een paar obligate punten te mogen scoren. PR-dingetje natuurlijk uit de koker van Tom van der Lee, bekend van o.a. weten van seksuele misstanden bij Oxfam Novib maar niks zeggen. Zin in een onhebbelijk recalcitrante Thierry onafgebroken aan de interruptiemicrofoon nu.

Enorm hard lollen. Het spectrummerige eenmansleger tegens de feministiese horden en de "cosmopolitische seksualiteit" waarin "het seksuele proletariaat geen toegang meer heeft tot de liefdesmarkt" woont nog gewoon bij zijn moeder. De man die in de garage van zijn ouders zich in de grot van Plato waant en de Griekse denker aldaar - naar eigen zeggen - een nekschot geeft. De man die er van overtuigd is dat al die lievvvvve Klavermeisjes daadwerkelijk dikke boeken van half vergeten Frankfurters doorlezen om tot hun politieke koers te komen, in plaats van banaal groepsgevoel: ja, dat cultuurmarxisme, het is een immense joke. Een gestoorde theorie voor mensen die zelf overal teveel patronen, structuren en theorieën in zien en dus maar doen alsof de overige 99% van de mensheid net zo gek is - gekkiesdenken dat perfect tot rijping kan komen als mammie je een kopje thee komt brengen als je zit te ranten achter je computertje. Je verwacht het gewoon niet. Sid Lukkassen, die in onbegrijpelijk wollig vaderlands allemaal schotschriften schrijft tegen mensen in de grote stad die wel neuken staat in de Volkskrant en het is zo fijnzinnig vilein dat de interviewert meteen maar begint met hoe zijn moeke de koffie schenkt: "Hij woont in een kalme wijk met nieuwbouwvilla's. Zijn vader Vincent laat me binnen via de garage; een aardige man in vrijetijdskleren die uit de bouwwereld komt. Zijn moeder Tiny maakt koffie. Ze gaan naar het dorpsfeest en wachten kalm tot hun zoon stilvalt, die net bezig is met een exposé over feminisme, masculiniteit en de discussie die hij erover had met een linkse Spaanse europarlementariër, van wie je toch wat machismo zou verwachten." Arme Sid. Ga toch lekker Märklintreintjes bouwen jongen, die rancuneuze filosofie van het zweterige zolderkamertje is alleen maar pijnlijk. "Sid noemt het ouderlijk huis zijn 'oikos'" Dat zal wel ja...