De smaak van Martin Koolhoven
StamCafé Special - door Arthur van Amerongen
Dr. Martin Funkenstein geeft muziekcollege
Koolhoven: Ik ben dol op funk en zou daar best een televisieserie aan willen wijden. Het lastige is dat David Kleijwegt, mijn regisseur bij VPRO’s Kijk van Koolhoven, van oorsprong een popjournalist is en het nog maar de vraag is of hij mij wel serieus neemt als muziekkenner.
Ik ben door acteur Marc van Uchelen - dat zijn herinnering tot een zegen mag zijn - opgevoed in de funk. Die zat bij mij op de filmacademie en werd mijn beste vriend. Marc was begonnen als acteur, had de hoofdrol in De Aanslag en werd daarna regisseur. Hij heeft zelfmoord gepleegd, heel tragisch. Door hem leerde ik begin jaren negentig funk en reggae snappen, en vooral George Clinton en Lee “Scratch” Perry.
Papa’s got a brand new back
Funk draait om de 1. Zonder 1 geen groove. Daar moet je de nadruk dus op leggen.
Als je een vierkwartsmaat hebt, 1 2 3 4, leg je de nadruk op de 1. Dat komt allemaal van James Brown. Er wordt wel eens gezegd dat de funk geboren is met James Brown’s Papa’s got a brand new bag. Gaat over een ouwe kerel die de dansvloer op gaat, en daar gaat hij gewoon dik op de 1. Als ze aan Brown vroegen: what happened?, antwoordde hij altijd: Papa’s got a brand new bag happened. Daar is trouwens een geweldige persiflage op gemaakt door Peter Cook en Dudley Moore en een mocro genaamd Fadoul, deed in 1970 een habibifunk-versie, ook heel lekker.
P-Funk
Clinton mag dan het grote brein zijn achter Parliament-Funkadelic, niemand kon de 1 beter uitleggen dan zijn bassist Bootsy Collins. Toen Bootsy ooit begon bij James Brown, was hij in tegenstelling tot andere bassisten “all over the place”. Brown vond dat prima maar zei: het enige dat je moet geven is die 1. Toen begreep Bootsy het.
Op een gegeven moment vond hij het keurslijf toch te strak bij James Brown en ging hij naar George Clinton en diens Parliament-Funkadelic, omdat ie gehoord had dat zij krankjorum waren. Bootsy heeft vervolgens de religie van de 1 uitgelegd aan Clinton en die ging er nog veel harder op. Zo is de P-Funk geboren, dat live helemaal een belevenis was.
