Amerikaanse onderzoekers hebben baanbrekend research verricht naar het fenomeen vrouw. En wat blijkt? Sommige vrouwen beschikken over een tunnel, die de Toblerone Tunnel genoemd wordt. Vernoemd naar de beroemde Zwiterse chocoladereep, met de unieke vorm (geïnspireerd op de Matterhorn). Dames! Denkt u ook een Toblerone Tunnel te hebben? Stuur dan een (high-res) foto van uw tunnel naar de GeenStijl-redactie, dan leggen wij het voor aan onze science department. U hoort nog van ons!

Om nom nom

U vroeg zich vandaag wellicht af waar die enorme politiemacht was om die illegale asielkrakers uit de Rudolf Dieselbuurt in Amsterdam te rammen dan. Welnu, die agenten stonden dus allemaal onverdoofde lammetjes te slachten om vervolgens in tot foodtrucks omgebouwde ME-busjes te barbecuen voor de jaarlijkse politie-iftar. En gezellig & verbindend dat het was in Vijf voor Twaalf Nederland!

Brekend nieuws uit Amsterdam, de illegale uitgeprocedeerde huizendieven die voor 1200 uur vandaag uit hun gestolen huizen in de Rudolf Diesel-buurt moesten oprotten, lijken dat ook van plan te zijn. As we speak zijn ze een (bewoond) pand aan de nabijgelegen Weesperzijde aan het stelen. Later meer. Politie, traangas, waterkanon, en een cohort Jantjes hopen we dan.
Update: Telefoontje van De Correspondent (ook Weesperzijde) heeft geholpen. WeAreHere-Krakers zijn weer vertrokken. Moeders van Amsterdam, hou uw huizen binnen!
Update: Illegale krakers weer terug in Diesel-straat. Lijken aanstalten te maken met vertrek, want matrassen en huisraad wordt op straat gezet. Twee agenten met een dienstfiets houden de wacht. Verzamelde wereldpers (Powned, AT5) ter plekke.
Update 1300 uur. Krakers hangen wat rond. Pliesiepaarden poepen op straat. Dennis van Powned eet een sandwich van 22 euro. Nog steeds geen ME-busjes gearriveerd. Wel een paar boedelbussen van Diks.

Wéér een stukje over onze laatste mogelijkheid tot het houden van een burgerreferendum? Zeker. Net zolang tot we meer dan 300.000 handtekeningen hebben. Te zot voor woorden dat we hier zo op aan moeten dringen met z'n allen. Wat mankeert mensen om niet te tekenen? Hoe persoonlijk wil je het hebben? Onze overheid die voor ons bepaalt dat we een keuze moeten maken of die keuze voor ons maakt als we dat om uiteenlopende redenen zelf niet willen of kunnen doen. 

Door de jaren heen ben ik vaak de straat op gegaan. Manifestaties voor het vrije woord, demonstraties voor vrijheid, acties voor meer democratie, voor de verkiezingen, verzin het allemaal maar. Met het Oekraïnereferendum heb ik uren, dagen, weken op straat gestaan. Zij aan zij met een fantastisch #teamAmersfoort en gelijke democratisch ingestelde zielen in de rest van het land. Enig idee hoeveel mensen je dan spreekt? 

Niet zelden troffen wij mensen die helemaal achter de actie stonden, maar hun vertrouwen in de democratie zo ongelofelijk kwijt waren, dat hopen op een eerlijk referendum en een overheid die zou luisteren naar de uitslag teveel gevraagd was. Die ons met heel veel passie en soms zelfs tranen in de ogen konden vertellen over waarom ze wilden dat we wel zouden slagen, maar zelf de teleurstelling niet aan durfden.

Jongeren die doodgegooid worden met alle soorten informatie en op school al in een zekere politieke hoek gedrukt worden. Studenten die huilend hun studie journalistiek staakten, omdat zij een eigen ongewenste politieke mening hadden buiten hun schoolwerk om. Ouderen die hun hele leven gestemd hebben en keer op keer op keer op keer gezien hebben dat zij enkel werden voorgelogen en vervolgens weer 4 jaar monddood waren. Die mensen gaan niet meer stemmen. Die mensen durven niet te tekenen voor een referendum. Hoe belangrijk ze het onderwerp of het instrument an sich ook vinden.

En ergens snap ik het ook wel, alleen... Hoe moeten we dan verder? Hare excellentie Draak Ollongren wil in sneltreinvaart de mogelijkheid tot het aanvragen en houden van een (burger-)referendum de nek omdraaien. Uiteraard draagt dit totáál niet bij aan het vertrouwen van mensen in de politiek in het algemeen en de democratie in het bijzonder, integendeel. Maar laten we ons nu werkelijk de kaas van het brood eten? Geven we ons serieus zonder slag of stoot gewonnen? Wij? Het Nederlandse volk dat al zoveel overwonnen heeft? Kom op, we moeten knokken! Vecht voor je land verdikkeme. We laten onze vrijheid toch niet afpakken door een paar elitaire over het paard getilde snobs die nog nooit een echte burger van dichtbij hebben gezien of wel dan? 

Natuurlijk gaat er niks met de uitslag van dat referendum gebeuren. Rutte cum suis vegen er net zo makkelijk hun arrogante achterste mee af als met alle andere pogingen tot burgerinspraak. Maar wij zijn met meer. Wij moeten volhouden! Want ooit, óóit komt er een moment dat ze er niet meer zo makkelijk mee wegkomen. Ze weten het heus wel daar in Den Haag, maar een kat in het nauw maakt rare sprongen. En dat is precies de reden dat het referendum dood moet en wel zo snel mogelijk. Dus geef niet op, houd hoop. Allemaal! In vredesnaam, TEKEN DAN! Laat zien dat we massaal het instrument REFERENDUM omarmen. Show them we do care. Vecht voor onze democratische rechten. Teken voor dit referendum en haal iedereen en z'n moeder over dat ook te doen. Als je nu niks doet, dan wil ik je nooit meer horen klagen dat 'ze' toch niet naar je luisteren. 

Speak up now or forever hold your peace.

Alle fotoos © Tamara

Zou Rinus Otte eigenlijk een dochter hebben?

Zelden heeft iemand het lef om de schuldige achter een moord aan te wijzen, als dat niet degene blijkt te zijn die zijn handen heeft vuilgemaakt. De daad voltrekken is één ding. Maar is de mogelijkheid tot het geven van die daad niet de ware misdaad? 

De vader van Anne Faber concludeert dat de rechters die de moordenaar van zijn dochter strafvermindering hebben gegeven voor een misdaad die hij eerder gepleegd heeft, hebben gefaald. Michael P. had twee minderjarige meisjes verkracht en kreeg daar zestien jaar voor. In hoger beroep ging daar vijf jaar vanaf omdat ‘de straf van de rechtbank niet in verhouding staat tot de ernst van de feiten’. Juist. Iemand met een pistool verkrachten is business as usual. Voorzitter van het hof dat Michaels straf verminderde was Rinus Otte, inmiddels baas bij het OM. Carriere is a bitch.

Voordat Otte zijn carriere maakte, had hij al laten weten geen voorstander te zijn van TBS en een afkeer heeft van behandelen. Ook had hij geen moeite met kritisch zijn over zijn beroepsgroep of beroep, publiceerde hij boeken en columns en gaf hij interviews. Nu er met een vinger naar hem gewezen wordt door de vader van een slachtoffer – een prachtige dochter en een welbespraakte vader – geeft hij niet thuis.

Rechters en carrierehonden weten: als je geschoren wordt, moet je stil zitten. 

Anne Fabers zaak staat niet op zich. Als je het vrij rond laten lopen van criminelen geen rechter  kunt aanrekenen, wie dan wel? De wetgeving? Door wie wordt die gemaakt? Door wie wordt die gerepareerd? Mede dankzij rechters kunnen criminelen als Volkert van der Graaf en Michael Panhuis, de moordenaar van Anne, vrij man zijn. Kunnen criminelen als Volkert en Michael opnieuw toeslaan. Mede dankzij rechters kunnen criminelen opnieuw slachtoffers maken. Mede dankzij rechters blijven slachtoffers eeuwig slachtoffer – ondanks dat van slachtoffers geëist wordt dat ze door gaan met hun leven alsof er niets gebeurd is. Dat er niet nog meer slachtoffers vallen, is niet te danken aan de criminelen die vrij rondlopen en ook niet aan rechters die ze daar, met een zuinig en hooghartige verwijzing naar onze wetgeving, de kans toe geven. Wij burgers zijn überbeschaafd en nemen nou eenmaal niet het heft in eigen handen. Eerwraak is toch een oosters DNA-dingetje; een andere verklaring waarom wij niet in een burgeroorlog leven is er niet.   

Ieder ander wordt gedwongen om zijn verantwoordelijkheid te nemen maar als je baas het OM bent, gelden andere wetten. Het waren immers niet de handen van Rinus Otte die een einde maakten aan Anne’s leven. Het was een ongelukkige samenloop van omstandigheden.

Zou Rinus Otte eigenlijk een dochter hebben?

U moet straks betalen voor programma's waarvoor u al betaald hebt

Het gaat slecht met de NPO. Niemand kijkt nog televisie. Het aantal NOS Journaal-mijders, Nieuwsuur-verlaters en ex-Buitenhofkijkers stijgt iedere maand explosief. Jongerenzender NPO3 met een gemiddelde kijkersleeftijd van inmiddels 50 jaar trekt amper meer dan 200K kijkertjes op een avond, en Matthijs van Nieuwkerk is 9 maanden per jaar met verkansie. In dezelfde week dat RTLZ onthulde dat (nog steeds) 31 NPO-graaibonsjes meer verdienen alsdan een minister, moet de NOS de Telegraaf overtikken en melden dat u ook nog eens extra mag gaan betalen voor Yvon Jaspers met een geitje op schoot, Floortje Dessing op een tropisch weiland en/of MAX-bejaarden in een caravan in Kroatië. Iets zegt ons dat Paultje Römer en Jan Slagter het hele weekend bij de NPO Radio zitten om ons te vertellen dat wij al de goedkoopste Publieke Omroep van Europa hebben. Ga toch eens deaud, stelletje gesubsidieerde marktverstoorders. (Geinige anekdote: toen Jan Roos van Powned naar GeenStijl overstapte, wilde hij bij ons zijn maandverbruik aan Smintjes declareren, want "dat was bij de NPO heel normaal". We bedoelen maar.)

Boeren, burgers, buitenlui & haring- en kibbelingliefhebbers! Vandaag stoomt een vloot van Noordzee- en Waddenvissers van IJmuiden op naar Amsterdam voor een protestactie tegen de onzalige plannen van dit linkse Eneco lobbykabinet om gansch Onze Noordzee vol te plempen met windmolens, alsook overig overheidsgetreiter (aanlandplicht, visgronden afpakken, visquota, zeehondknuffelen). Wij zijn echt de laatsten die mensen aanraden om naar die extreemlinkse shithole city Amsterdam te komen. Maar vandaag moet het even. Want we willen Eigen Vis Eerst op ons bord, en niet die geïmporteerde tilapia-troep, omdat iedereen opeens aan de energie-transitie moet. Hup vissermannen!

TeleBelgen willen Dumpert heel graag houden. Want fap fap fap.

Telegraaf Media Groep (TMG) onderzoekt of het internetsite GeenStijl kan verkopen zonder het populaire videoplatform Dumpert. De twee zijn nu nog aan elkaar verbonden, maar TMG wil graag van GeenStijl af zonder dat het concern Dumpert (kamelentenen - red) kwijt raakt. Dat zegt Marc Vangeel, ceo van TMG, in een toelichting op het vrijdag gepubliceerde jaarverslag. „Uiteindelijk denken we dat GeenStijl beter verder kan buiten TMG en we zijn aan het onderzoeken of er interesse is zonder Dumpert (tieten - red). Maar een verkoop moet voor alle partijen wel ordentelijk verlopen.” (lol - red)

Literair lefgozertje moest zich voordoen als zielige allochtoon, anders geen interview

Geachte lezers van de Volkskrant. Er staan leugens en verzinsels in uw *kuch* kwaliteitskrant. Dat wist u al sinds de martelhoax, toen de Volkskrant opschreef dat Onze Jongens (m/v) Irakezen martelden. Dat wist u al sinds de dubieuze Volkskrant-aanval op "racist" Gerard Cox met die verzonnen ingezonden brief van anoniem lafbekje Fatima Dakmar. Maar nu blijken ook de interviews in de Volkskrant zelfverzonnen ingestoken tools voor de multiculturele zieligheidsindustrie. Mano Bouzamour, een schrijvertje uit de stal van autoverkoper Mai Spijkers van Garage Prometheus, die er lekker op los zuipt en naait in Amsterdam en dat dan opschrijft, die Mano Bouzamour dus... moest van de Volkskrant zich zieliger voordoen dan hij is. Mano moest janken over zijn Mocro-achtergrond ipv jolig de flipstand doen. Mano de Migrant moest doen alsof hij uit het water van de Middellandse Zee van de verdrinkingsdood gered was, en in het AZC Nederlands leerde door de hele dag Claudia de Breij te luisteren. Mano moest heel zielig doen. Anders GEEN EXPOSURE in de Volkskrant voor zijn nieuwe zuip & naai-boekie. We quoten scenarioschrijver (en vriend van Mano) Robert Alberding Thijm, die in een snoeiharde blogpost de kokhals-praktijken van de Volkskrant uit de doeken doet.

Eén belangrijk aspect van deze rel laat de Volkskrant in haar berichtgeving buiten beschouwing: de voorgeschiedenis van de gewraakte term ‘verpletterend’. Steffie Kouters schreef haar ‘verpletterde’ email namelijk in verband met een interview dat ze met Bouzamour af zou nemen voor de Volkskrant. De oorspronkelijke tekst van dit interview moest van de VK-redactie na oplevering opgepimpt worden. De redactie wilde namelijk meer nadruk op de problemen van de auteur… als migrantenkind tussen twee culturen. Ze wilden Bouzamour ‘meer horen vertellen over zijn familie en wat er allemaal mis was gegaan.’ Precies datgene wat Witteman in haar recensie zo hekelt. De bezwaren van Bouzamour tegen de door de redactie voorgestelde stereotyperingen worden opzij geschoven. Als hij niet akkoord gaat, komt er geen interview en dus geen aandacht voor zijn boek. Interviewster Kouters schrijft aan Bouzamour dat ze ook heel kwaad is over deze ingreep, die volgens haar blijk geeft van weinig gevoel voor een ‘fragiele, breekbare tekst’. ‘Er heeft daar een eindredacteur lopen kloten,’ schrijft ze hem. ‘Iemand die niet ziet dat in het ongezegde juist veel gezegd wordt.’

De verpletterde Volkskrant wilde niet reageren.