Geenstijl

Het begon in de vroege jaren ’80 en ik was nog piepjong. ‘Kijk toch eens naar de Formule 1,’ zei opa Manna tegen mij, ‘dat is veel spectaculairder dan dat eeuwige gevoetbal met Ajax of Feyenoord.’ Dus wij kijken. Hij en ik. Al er was nog niet zoveel te zien. Althans niet op tv. Wat flitsen, wat korrelige beelden bij Studio Sport, met een commentator die verder ook niet echt een idee leek te hebben over wat we precies allemaal moesten zien. Maar de flarden die ik zag, waren geweldig. Door de ogen van een kind zag ik hoe grote, wilde, agressieve machines brullend en gierend met elkaar in gevecht gingen, aangespoord door onverschrokken helden die geen angst leken te kennen. Die geen gevaar leken te zien.

Mijn zoontje wees me triomfantelijk op het artikel. ‘Zie je wel,’ glunderde hij,’ dat had ik toch gezegd!’ Toen ik de kop las, dacht ik dus: oei, dementie hakt er hard in. Want Bernie Ecclestone noemde Lewis Hamilton in dat stuk zonder blikken of blozen de ‘beste wereldkampioen ooit’. En dat ene woordje ‘ooit’ hield vrij vertaald dus in: inclusief Senna, Lauda, Schumacher, Fangio, Clark, Stewart, Prost… eigenlijk alles en iedereen die bovenaan de staatjes van Wikipedia prijkt. Maar dat bleek dus niet te zijn wat Bernie bedoelde. Dat had ik kunnen weten want Bernie Ecclestone denkt immers niet in sportieve elementen zoals prestaties op de baan. Het enige waar hij in denkt zijn klinkende munten. Hij is immers de commerciële capo van de sport. En daar ging het hem dus ook dit keer om: om commercie. Lewis Hamilton is volgens Ecclestone de beste kampioen ooit, want zegt hij: ‘Lewis is good for my business.’ Lewis Hamilton is namelijk een ster, ook buiten de cockpit van zijn Mercedes. Hamilton is de racende variant van David Beckham. Een sportende jetsetter. Compleet met excentrieke kledij, een eigen glanzend rood vliegmonster, een waanzinnig wagenpark en een vriendenkring bestaande uit Samuel L. Jackson, Rihanna, Jay-Z, Pharrell en Kanye West. En dan zijn er nog de vrouwen. Een ontelbare reeks aan hypermooie vrouwen, die stuk voor stuk dusdanig adembenemend zijn dat alleen een kilo Ventolin nog helpen kan. Lewis Hamilton leidt het leven dat ik bij mijn geboorte zo’n beetje voor ogen had.

Straks om 14:00 begint de GP van Monaco. Maar laten we even terugkijken naar vorige week. Traditiegetrouw was er niet veel te beleven tijdens de 307,104 kilometers lange GP van Spanje. Een processie, een optocht, een stoet raceauto’s die zielloos en chagrijnig hun rondjes draaiden. Het ergste van alles was dat die vermaledijde Spanjaard van een Carlos Sainz in de slotronden onze Max Verstappen ook nog eens van een zuurverdiend WK-punt beroofde. Dat kwam voornamelijk doordat Verstappen de verkeerde bandensoort besteld had tijdens de laatste pitstop. Wat opviel was dat dat volgens Olav Mol geen jota uitmaakte.

Hé Nicky, als Jezus Christus headfirst into de naakte schoot van Miley Cyrus terug op aarde werd geworpen zou dat minder aandacht genereren dan de entree van Max Verstappen in de Formule 1. Je moet er toch enigszins geïrriteerd door zijn geraakt, Nyck, door de hype rond die jongen. Want hij is niet het enige Nederlandse racetalent: jij bent er ook nog. Sterker, het grote McLaren pikte je al op toen Max nog op de lagere school zat. Ze zagen de potentie, het rauwe racetalent. Ze plaatsten je in hun opleidingsteam, het team dat ook Lewis Hamilton heeft klaargestoomd. En toen ineens was Max daar. Hij heeft je toch wat overvleugeld, Nyck en dat moet je gevoeld hebben. Maar all is not lost, gozer, lees HIER maar. Ron Dennis heeft dus hoge verwachtingen. En hij is niet de enige. In 2018 ben je 23. Ondanks Verstappen, is 23 een prima leeftijd om te debuteren, Nyck. Uitstekend zelfs.

Dat gedoe na afloop, dat wordt dus steeds vermakelijker. Zelfs wanneer de hele race geen pest aan is, dan is er altijd nog het gedoe achteraf. Meestal komt dat door Nico Rosberg, soms ook door Lewis Hamilton. De wereldkampioen spoot op het Chinese podium champagne in het spleetoor van een racemeisje. En daar kwam dan gedoe van. Want er waren boze Chinezen die dat vrouwonvriendelijk vonden. En in een land als China, waar zoals iedereen weet mensenrechten hoog in het vaandel staan, blijkt de grens van het ethisch verantwoorde te liggen bij het spuiten van champagne tegen het vrouwelijk gehoororgaan.