De sociale wetenschap is geen van beide. Het is wensdenken met voetnoten. Combineer dat met de buitenlandse bezettingsmacht van de EU, en je hebt vuurwerk. Een onderzoek naar of oxytocine hormooninjecties in de aderen van jonge mannen hen
betere meer beschermende en sensitievere vaders maken, krijgt een EU-subsidie van
2,500,000. Inderdaad, 2,5 miljoen euro, aka "de grootste persoonlijke subsidie van de EU". De hoofdgedachte achter het onderzoek is zoals gebruikelijk: gelijkheid. "Hormonale veranderingen bereiden vrouwen tijdens hun zwangerschap voor op het ouderschap. Bij vaders is dat niet of minder het geval." En dat is uw reinste vorm van seksisme. Bovendien van het soort dat zowel de EU als de gehele sociale wetenschap tegen de haren instrijkt, want aangeboren, onveranderlijk en daarmee buiten het bereik van het maakbaarheidsideaal. Tenzij je natuurlijk de injectienaalden van stal haalt. Deze trend even extrapoleren en u wordt door federale agenten van uw bed gelicht als er niet op uw zwangerschapskaart staat dat "we" zwanger zijn, als u niet 9 maanden lang een empathie-zwangerschapsbuik draagt (
*), of als u één sessie zwangerschapsyoga op de bank voor de buis heeft verzuimd. Een soort
Equilibrium dus, maar dan precies andersom: niet gevoel en sensitiviteit, maar het ontbreken daarvan wordt strafbaar. De EU en gedragsveranderende hormonale injectienaalden, dat klinkt als ware liefde. Kunnen we niet eens gewoon heel erg met rust gelaten worden?
