Totaalpaniek op dat vermaledijde Twitter gisterenochtend. VVD-fractievoorzitter Stef Blok en Kamerlid Ingrid de Caluwé hadden in de Volkskrant geschreven dat er wat hen betreft flink gesneden mag worden in de ontwikkelingshulp. Zeventig procent mag er van de VVD’ers af, van 4,4 naar 1,4 miljard euro per jaar. Gans twitterend GroenLinks, PvdA en SP ontplofte bijkans. Eén PvdA-Kamerlid hield het hoofd echter koel: Khadija Arib. “Zo te zien wordt het in de aanloop naar 12 september een wedstrijdje 'Wie het verst kan plassen' tussen de VVD en de PVV.” En zo is het maar net. De VVD weet ook wel dat het standpunt onhaalbaar is tenzij ze samen met de PVV 76 zetels haalt. Maar Ontwikkelingssamenwerking en ontwikkelingshulp zijn buitengemeen attractieve electorale mikpunten voor de komende campagne en de VVD heeft er geen enkele moeite mee zoveel mogelijk zetels van de PVV af te snoepen. Maar na de verkiezingen hebben de liberalen andere partijen nodig om een tweede kabinet Rutte vormen en die zullen er voor zorgen dat de soep niet zo heet wordt gegeten als deze wordt opgediend. Daar komt nog bij dat het merendeel van het budget van Ontwikkelingssamenwerking is vastgelegd in contracten met de Wereldbank en de Verenigde Naties. De VVD weet ook dat het een enorme juridische toestand wordt als je dat terug wilt draaien.

Is dat cynisch? Jazeker, but that’s politics, baby! Waarom denkt u dat PvdA-burgemeester Ahmed Aboutaleb nu opeens wél – twee jaar geleden was hij nog fel tegen - voor racial profiling is en de criminaliteit in Rotterdam middels selectief fouilleren wil terugdringen? Juist, het is verkiezingstijd. Maar waarom reageren de linkse partijen zo hysterisch op het VVD-voorstel? Voorwaar, de liberalen doen het niet om GroenLinks, PvdA en SP te overtuigen. Zou het kunnen dat deze partijen bang zijn dat de eigen achterban ontwikkelingshulp niet zo belangrijk vindt? En dat hun electoraat in deze tijden van crisis misschien wel oren heeft naar het in meer of mindere mate terugschroeven van ontwikkelingshulp? Op voorhand niet naar die geluiden willen luisteren, dat is pas cynisch.