Het is weekend. Huis op slot, de neon geïnfiltreerde nachtlucht van de stad voldoet als dak boven je hoofd. Je bent de drugs waar het nachtleven aan verslaafd is. Je bent de tattoeage die iedereen wil hebben. Aantrekkelijk voor vrouwen als een militair met twee puppies in zijn armen. Surf door de straten met het zelfvertrouwen van een pooier met grootheidswaanzin. Bruut bonkende dreunen beuken door de betonnen muren van verlopen discotheken, jij glijdt er langs. Verzamel je wolf gang, maak je eigen feest, vier je eigen apocalyps. Omdat je het waard bent. Jij schrijft de symfonie van je eigen weekend, de melodie van de masturberende maatschappij. Wees geen fader, die het leven van mensen binnenkomt en vrijwel gelijk weer geruisloos verlaat, doodgenegeerd. Nee, betreed de remix en gooi de beuk er in. Fake je orgasme als een eindbaas. Werk is een wazige herinnering van verdronken dagen die achter je liggen en ooit weer zullen herrijzen. Maar nu even niet. Nu ben jij de baas van de tijd, de reputatiemaker, de instant afgod van iedereen die je gaat ontmoeten. Zo overweldigend onhoudbaar, dat zelfs de zeik die je vannacht tegen de boom aan zult pissen als nectar voor de goden is. Zeg dat het niet waar is. Zeg het. Geef dit weekend een speech. Doe het. En vergeet nooit de wijsheid die Alexander de Grote aan alle mannen meegaf: je bent nooit te oud om te heerschen met Mario Kart. We bellen. Prettig weekend. Ook namens Skeletor Jesus.