Geachte procureur-generaal van de Hoge Raad, ik doe aangifte tegen Mark Rutte.

Mark R. bood excuses aan voor tienduizenden getroffen ouders, NOS & RTL hadden het direct erna over duizenden, zo wordt binnen het uur 90% weer onder het tapijt geveegd. De belastingdienst meldde beslag te leggen op 67% van het voorschot voor getroffen ouders, de rest mogen ze direct inleveren bij andere schuldeisers. Het delict pauzeren is blijkbaar al te veel gevraagd.

Het kabinet en de belastingdienst weten dondersgoed dat ze verzonnen belastingschulden en de gevolgschade daarvan aan het innen zijn. Deze ambtenaren leven niet onder een steen en weten dat ze bezig zijn het delict knevelarij voort te zetten. Deze ouders hebben helemaal geen schuld, de staat heeft een schuld aan deze ouders, die regelmatig in de tonnen loopt. Bij elkaar een half miljard.

Eric W. vroeg zich huilend voor de camera af hoe hij het had kunnen weten... Nou, misschien het rapport van de ombudsman van 9 augustus 2017, waarvan Eric W. in september 2017 de inhoud ontkende. Of dit rapport van 2016, met dezelfde werkwijze vanuit de fiscus. Zo'n ombudsman komt pas in beeld als dingen jaren fout gaan. De Algemene Rekenkamer voorspelde dit fiasco in 2005!

Niet normaal maken, wat niet normaal is

Prima uitsprakie van de Hoge Raad vandaag. Net zoals het gerechtshof zijn onze hoogste rechters van mening dat ontevreden klanten van Kalifaat Airlines geen recht hebben op een voucher voor de terugreis met de Koninklijke Grapperhaus Boeing. Nogal wiedes, aangezien de vrouwen er zelf voor hebben gekozen af te reizen naar een van de verschrikkelijkste plekken op aarde. Voorlopig blijven ze nog lang op heel veel anderhalvemeters afstand van onze vrije samenleving. 

Vrouwe Justitia ziet het halen van uitstootplafonds als een mensenrecht

In de week dat het Britse Lagerhuis voor vrijheid en Brexit stemde, bekrachtigde onze Hoge Raad het Urgendavonnis. Het kabinet had nog de ijdele hoop dat de Hoge Raad de rechtbank zou terugfluiten. Wat Rutte beleefde als vrijblijvende, dromerige idealen in de internationale diplomatie is nu star verankerd in jurisprudentie en brengt boeren en bouwvakkers tot stilstand.

Vrouwe Justitia ziet het halen van uitstootplafonds als een mensenrecht. Volgt daarin de lijn dat teveel CO2 klimaatverandering veroorzaakt, en vervolgens dat die klimaatverandering gevaarlijk is. Die gedachte is nodeloos complex, de verdubbelde concentratie CO2 in kantoren halveert denkvermogens. (De toegestane 1000 ppm CO2 in kantoren voorkomt alleen misselijkheid.)

Deze brede interpretatie van het mensenrechtenverdrag wordt gezien als de politicisering van de rechtsspraak. Het akkoord van Parijs geeft veel directer een klimaatdoelstelling en is door onze senaat geratificeerd. De EU tekende als voogd mee. De politiek beweegt in precies dezelfde richting, maar “het moet van Brussel” of “het moet van de Hoge Raad” is natuurlijk lekker makkelijk.

Hier halen bewindspersonen eerst internationaal een wit voetje, om daarna de invoering van pijnlijke maatregelen als een lijk in de kast over te laten aan hun opvolger. Rutte valt hier in zijn eigen zwaard. Dankzij activistische juridische procedures wordt het kabinet gehouden aan wetgeving die ze zelf geschreven heeft, of verdragen die ze zelf zijn aangegaan.  

De Hoge Raad bekrachtigd niet zo zeer het Urgenda-vonnis in het bijzonder, maar vooral de waarde van de Nederlandse handtekening onder een internationaal verdrag. Een appeltje-eitje, want de Nederlandse grondwet voorziet erin dat internationale verdragen voorgaan op ons interne wetgevende proces. Artikelen 93 & 94 zijn een gigantische backdoor in onze rechtsstaat.

Onze grondwet stelt strenge eisen aan de Nederlandse scheiding der machten, het Nederlandse wetgevingsproces en eventuele grondwetswijzigingen, maar accepteert gelaten, ongeclausuleerd en onvoorwaardelijke de inhoud van internationale verdragen. Verdragen die ontstaan in een ongekozen commissie, zonder toezicht, zonder notulen, hooguit gezamenlijke verklaringen.