We kunnen natuurlijk wel doen alsof we in een gezonde democratie leven.

Maar hoeveel inspraak heeft de burger nu echt als ministers (vaak zonder veld- en vakervaring) geen kans maken tegen de ambtelijke onderlaag die hun beleid uit zou moeten voeren? En áls topambtenaren dan toch een keertje het veld mogen ruimen, struikelen ze een week later lachend bij een nieuwe overheidsinstantie binnen. Al die hoge ambtenaren zijn namelijk onder gebracht bij de Algemene Bestuursdienst (ABD) een "wervingsbureau voor topambtenaren dat de bezetting van de 1300 belangrijkste functies binnen de overheid regelt en de topambtenaren begeleidt, alles voor schaal 15 of hoger, met verdiensten vanaf jaarlijks ruim 75.000 tot maximaal 140.000 euro. (...) Loopt de termijn af of stopt de bestuurder tussentijds, dan heeft hij twee jaar de tijd om elders te solliciteren, met behoud van 95 procent van het laatstverdiende salaris. In die tweejarige ’zoekperiode’ zorgt de ABD voor tussentijdse opdrachten. De ambtenaar krijgt dan de status van ’buitengewoon adviseur’." Bij een wisseling van functie is het "onduidelijk in hoeverre prestaties meewegen. Meestal voltrekken de bestuurlijke verschuivingen zich immers in stilte. Komen ze naar buiten, dan zijn er vaak vraagtekens bij te plaatsen."

Een paar recente voorbeelden van topambtenaren die goed voor zichzelf laten zorgen: