Gezichten, bij mensen, die niets misdaan hebben

De onthullingen over de doofpotcultuur in de partij van Secret Kaag dreigen de demonstratie, vandaag op het Kruisplein in Rotterdam, van gedupeerden van het toeslagenschandaal te overschaduwen. Want één goeie seksrel bij een schimmige partij van alleen maar nare mensen scoort nou eenmaal hoger op de sappigheidsmeter (en ja wij zijn net zo schuldig) alsdan de vraag WANNEER DIE 1115 STAATSONTVOERINGEN GESTAAKT WORDEN. Daarom bij dezen het woord, in beeld, aan de onschuldige ouders, de gedupeerden, de gediscrimineerden en de tot voorbij de poorten van de bureaucratisch hel kapot gedenigreerde burgers - af en toe onderbroken door een politicus, columnist, cabaretier of Claudia de Breij. Breng hun kinderen terug.

Pogingen tot nuance pakken verkeerd uit

Peter Pannekoek maakte STAATSONTVOERINGEN tot trending topic in het lexicon van het toeslagenleed. Dat schoot bij ene Stijn Verbruggen in het verkeerde keelgat en die klom op z'n werkwandje om zijn c.v. als jeugdzorgwoordvoerder een flink stuk langer te maken met een enorm huilie-huilie-verhaal over hoe 1115 uit huis geplaatste kinderen van ouders die ten onrechte door de Staat kapot zijn gemaakt niet zomaar terug naar huis kunnen en dat het allemaal heel ingewikkeld ligt en met privacy en dossiers en zo en dat ze heus wel hun best doen om kinderen die überhaupt nooit weggehaald hadden moeten zijn op te sporen, maar die ouders zijn ook geen lieverdjes. Voor wie nog steeds twijfelt of Jeugdzorg een mensenslopende vernielmachine vol vingerwijzende bemoeimoeders (m/v) is: Ja, mensenslopende vernielmachine vol vingerwijzende bemoeimoeders (m/v). En om zeker te weten dat gedupeerde moeder Janet Ramesar daar ook nog eens aan herinnerd werd, wilde Stijn Verbruggen haar ook nog even per post benaderen op haar nieuwe werk met een brief in een envelop met het Jeugdzorg-logo d'r op.

Social

Tamara Wulffelé over jeugdzorg, de zorgwekkende groei van lucratieve uithuisplaatsingen en een heel erg stom 'Actieplan'

Het onderwerp 'kinderen' ligt bij velen gevoelig en zo ook bij jeugdzorg en aanverwante instanties. Na iedere miskleun van een of andere omhooggevallen gezinsblaaskaak worden de interne regels verder aangescherpt en worden kinderen nog sneller bij hun ouders weggeroofd dan dat je met je ogen kunt knipperen. Een erg overtuigend telefoontje van je buren naar truttenclub jeugdzorg en een overmacht aan politie komt binnen no time onaangekondigd je kind stelen. Terecht of niet, dat mag je later aan de rechter gaan vertellen. Alleen, hoe zwaar weegt de waarheid? 

Nu moet ik zeggen dat ik na 2 keer pleegouder te zijn geweest ook bijna tien jaar lang mensen heb bijgestaan die problemen hadden met dergelijke instanties en dat het lastig is om dit relaas enigszins onbevooroordeeld op te schrijven zonder terug te vallen op persoonlijke ervaring. Laten we het er maar op houden dat jeugdzorg een in mijn ogen noodzakelijk kwaad is. Ze zijn helaas nodig, maar of het helpt is een tweede. Nu was niet alles kommer en kwel, ik heb heus wel fatsoenlijke gezinsvoogden meegemaakt die echt wel hun best deden, maar het systeem werkt gewoon niet. Als jeugdzorg met een spoedbevel kinderen bij mensen thuis komt stelen op basis van een aanname, die aanname wordt vervolgens DRIE!! keer door onafhankelijke psychologen en psychiaters naar het ronde archief verwezen en je krijgt je kinderen vervolgens nog niet terug, dan gaat er dus wat mis. Nou wat dan?