Knettergek wijf: 'Voed je zoon op als een dochter'
Dit is nou hoe pure decadentie er uit zie. Twee vrouwen, twee voormalige vrouwen en een oude man die de wetten van de biologie proberen aan te passen aan de geschifte postmoderne eisen van de sociaalwetenschap. Want in de nadagen van het beschaafde westen moeten we onszelf zo ver mogelijk vervreemden van onszelf om de ultieme hyperindividualistische gelijkheid te verwezenlijken. Ofzoiets. En daarom horen we op de zondagmiddagse NPO Marli Huijers, de 'Denkeres des Vaderlands' (die overigens zelf expliciet op haar vrouwelijkheid aangesproken wenste te worden na haar benoeming) hardop pleiten voor het "genderdivers" opvoeden van kinderen (m/v) als meisje én als jongen. Zelfs de toch als nuchtere denker bekend staande Dick Swaab gaat niet in tegen deze waanzin - want dat is het - en mompelt een beetje te instemmend mee met de tafelmeisjes. Dat zijige hangjongeretypje is trouwens Mounir - voorheen Monique - Samuel, die zich na een paar epische missers op nationale televisie (zoals buikdansen voor de Arabische Lente) als jongetje vermomd heeft en nu strijd voert voor een beter alfabet voor de genderdiversiteit. Maar als de wetten van de werkelijkheid dan toch ter discussie op tafel worden gelegd. Waarom daar stoppen? Waarom je kind niet een jaar lang als konijn opvoeden? Of als broccoli? Het feit dat we boven de grond leven is ook maar een construct waarmee we worden opgevoed maar wat nooit eens door iemand wordt uitgedaagd. Misschien kunnen we het daar ook nog snel over hebben voordat de oorlog uitbreekt. Geruststellende gedachte: áls de oorlog uitbreekt, zijn de Mounirsamuels en de Marlihuijlers, tezamen met de Rutgerbregmansen, de eersten om met een karretje vol boeken naar het platteland te trekken in een vergeefse poging om hun gebundelde waanideeën te ruilen voor een pondje aardappelen en een paar suikerbieten. Tot die tijd moeten we de kromme tenen maar gewoon zelf weglachen.