Nog even een speciale shout-out naar de Israëlische Apache Saraf, die met haar unieke dessert cammo en brandstoftank load-out, toch ook minstens vier plaatjes waard is.
De Apache is uitgerust met een 30mm
M230 Chain Gun die zo'n 300 democratieën per minuut vuurt en, zoals bekend, heel aangenaam met het hoofd van de piloot meebeweegt (filmpje op
1:30). Naast
Hellfire raketten en cilinders met ongeleide raketten worden er heel soms aan de uiteinden van de vleugels anti-luchtdoelraketten gehangen (
plaatje), maar dat is zeldzaam. Wat iets vaker voorkomt zijn elektronische counter-measures aan de vleugeluiteinden om hittezoekende raketten te foppen (
plaatje en uitleg). In onderstaand filmpje worden tien vijandige strijders omgelegd, en daarna nog een paar. Voor de liefhebbers nog meer
alhier en voor de nog echtere liefhebbers nog meer
hier. En
hier een filmpje van een Apache die crasht in de sneeuw, hoe vaak ziet u dat immers gebeuren?
Onderstaand ziet u hoe twee Royal Marine Commandos met ballen van titanium op de vleugels van een Apache meeliften om hun maatje te redden (
verhaal + foto).
Het kleinere maar oudere broertje van de Apache is de AH1 (Super) Cobra, en dat is een speciaal verhaal. Het is namelijk de eerste "
purpose built" aanvalshelikopter ter wereld. Tijdens de Vietnam-oorlog werd duidelijk dat de iconische
Bell-UH1 heli wel wat extra tanden kon gebruiken. Deze geweaponizede versie werd de Bell-UH1 "Huey Hog". Diens vleugels hingen er als volgt bij, net als in die ene
scene van die ene film.
Maar, het volstond niet, dus werd de Bell AH-1 Cobra ontwikkeld. Zie
hier voor wat dikke cockpit beelden uit Vietnam en
hier een kort fragment waarin twee Cobra's huizen in Iraq onder vuur nemen. Onderstaand wat eyecandy van de gemoderniseerde Super Cobra's.
Voordat we verder gaan naar Mother Russia, nog even kort aandacht voor twee Amerikaanse prototypen die de productielijn nooit gehaald hebben: de Lockheed AH-56A Cheyenne Weapon System (1967 - 1972) en Boeing-Sikorsky RAH-66 Comanche (1996 - 2004). De AH-56A was een revolutionair model. De gunner-seat, voorin gesitueerd, kon 360 graden draaien. Hiermee kon de piloot de twee boordkanonnen, een 30mm kanon en een 40mm granaatwerper, alsook zijn lasergeleide raketten, in 360 graden richten. Zie
hier voor een prachtige doch korte docu.
Dan de
RAH-66 Comanche, de mooiste kist die we nooit hebben gehad. Maar niet getreurd, Hollywood deed zich tegoed aan de esthetische gunstigheid van de Comanche, bijvoorbeeld in
The Hulk. Orange County Choppers bouwde zelfs een motor geïnspireerd door de Comanche,
kijk maar. De kist was nooit bedoeld om de Apache te vervangen. Hij zou moeten dienen als vervanging van de lichtere
Bell OH-58 Kiowa scout en de Cobra.
En dan nu, ze Ruzjans!
Dan denkt u natuurlijk: Mil Mi-24 Hind (is een NAVO callsign). Nou, vooruit, maar gelijk wel even van oud naar nieuw. Het westen heeft geen vergelijkbaar toestel, de Hind is namelijk zowel een troepentransport- als aanvalsheli, en kan 8 infanteristen vervoeren. De eerste versie kwam, ogenschijnlijk, voorbij in Rambo 3. Maar Hollywood speelde vals, want dit was een
omgebouwde Eurocopter Puma. Onderstaand de Mi-24A voor het eggie.
De ons aller bekende Hind-versie, staat bekend als de Mil Mi-24 (in Russisch gebruik) en als de Mi-25 en Mi-35 (export-versies). Geen volk heeft zo onder de Mil Mi-24 geleden als de Afghanen. De 24's legden daar met enige regelmaat dorpen in as. Zie bijvoorbeeld deze
animatie uit
Charlie Wilson's War. Zie
hier voor een bepaald onderhoudende docu over dit eigenaardige gevaarte. Daarbij is het natuurlijk ook het ultieme toestel voor elk
derdewereld-regime en z'n moeder. Zie
hier bijvoorbeeld hoe een kort fragment van een Vice-journo, die in z'n eentje aan boord kruipt van een Nigeriaanse Hind, die op weg is om Boko Haram's dag te verneuken.
Maar, er is een nieuwer broertje op de markt. De Mil 24 Super Hind. Beetje met opgepoetste neus enz. Voor de nog extra enger.
Maar Mil wist dat hun Hind's dubbelrol als zowel transport als aanvalstoestel maakte dat het niet op kon tegen de westerse Apache. Dus kwam Mil met hun aanvalsheli die naast de piloten maar 3 passagiers kon vervoeren: de Mil Mi-28 Havoc. En dat is nogal een brutus. Naast Rusland hebben
zowel Irak als Algerije er een paar.
Maar Mil is niet Poetin's enige heli-hofleverancier. De Black Shark lijn van Kamov doet namelijk ook nog mee. En die mogen er wezen, met hun gestapelde rotor ontwerp. Onderstaand de Kamov KA-50 Hokum. Best een bijzonder dingetje, want deze heeft maar 1 piloot. Check
hier een korte docu.
Het jongere broertje is de Kamov KA-52 Alligator, met vooral een rondere neus, en plek voor twee. Check
hier voor wat dikke bewegende beelden.
Wat Europese en Chinese gunships betreft, lijken die het qua uiterlijke awesomeheid toch altijd een beetje af te leggen tegen hun Amerikaanse en Russische rivalen. Maar vooruit, toch nog even, voor de volledigheid.
De nieuwe Chinese WZ-10 aanvalsheli.
De Italiaanse Agusta A129 Mangusta.
De Eurocopter Tiger.
Nou jongens en meisjes. Dat was het weer. Suggesties voor Wargasm IV?
Oorlog is kinetische diplomatie. Dus hoe staat het met 's werelds gewiekste diplomaten? Een wel verdiende opening van deze WarGasm-editie gaat natuurlijk uit naar de Boeing AH-64 (longbow) Apache; een van de voornaamste diplomaten van het Westen. Na de breek de dikste gun-cam filmpjes, beelden van Royal Marine Commando's die op de vleugels van een Apache meevliegen om een kameraad te redden, Cobra-gunships, twee westerse prototypes die de productielijn nooit gehaald hebben, alle Russische aanvalshelikopters en meer. Zie hier Wargasm I en II.
