Geenstijl

Iedereen weet het, niemand zegt het.

De Stichting Klimaatpsychologie, daar gaan we het na vandaag in Trouw inmiddels 25 artikelen in de Nederlandse media eens even echt over hebben. Maar voordat we dat doen even een belangrijke clausule: ook wij zijn voor een zo verantwoordelijk mogelijke omgang met de planeet, maar we herkennen gesublimeerd-religieuze bevanging, diens katalysators en crediteuren als we deze zien.

Goed, we verdiepen ons even in hun website, naast het hallucinante, BIG-tuchtcollege-waardige bovenstaande plaatje (mirror gehele pagina hier) dat klimaatpathologie regelrecht aanpraat en zélfs suggereert dat er iets mis met je is als je het niet ervaart.

De meest belangwekkende frasen citeren we dikgedrukt.

"Hoor je ook steeds vaker de term klimaatdepressie? Deze eco-emotie krijgt relatief veel aandacht. Toch is de lijst veel langer en veelzijdiger dan dat. (...) Geconfronteerd met de klimaatcrisis, ervaren mensen een verscheidenheid aan emoties. Hier zetten we er 7 op een rijtje:

- Je kunt je niet gehoord voelen of weggezet als overdrijver*. (...)
- Je kunt een diep gevoel van compassie en pijn ervaren voor diegenen die lijden. Of rouwen om de natuur.
- Je kunt gevoelens van* schuld, schaamte of hypocrisie hebben door het ongemakkelijke besef dat je zelf ook deelneemt aan het vervuilende systeem. (...)
- Je kunt je teleurgesteld of boos voelen, omdat het lijkt of het mensen koud laat.
- Je kunt je tevreden, blij of optimistisch voelen*, na het zien van een mooi initiatief of na* het doen van een groene daad*. (...)*

***Wegkijken gezond?
*Soms denk je vast: 'nu komt niet zo goed uit, kunnen we het er een andere keer over hebben?' Wegkijken dus; doen we allemaal wel eens. Ons brein heeft allerlei slimme manieren om te optimistisch en selectief naar de werkelijkheid te kijken.

(...) Toch draait alles in het leven om balans. Het mooie kan alleen bestaan in het licht van het donkere. De kop in 't zand-strategie is uiteindelijk niet houdbaar.(...)

Hierbijenkele tips om beter met jouw eco-gevoelens om te gaan:

- Doe iets met je emoties, bijvoorbeeld door bij een milieubeweging (vrijwilligers)werk te gaan doen. Zoek iets wat bij jou past en vind hier voldoening en zingeving in."

De gehele website is doordrenkt van impliciete en expliciete oproepen tot activisme, wat nog even extra samengevat wordt door het onderstaande citaat, waarvan iedereen echt wel weet wat er bedoeld wordt met "eco-action, eco-determination".

[Tekst gaat verder onder de afbeeldingen]

Dan nu onze duiding van het fenomeen.

De Stichting Klimaatpsychologie is net als de mediabrede paniek-campagne verantwoordelijk voor het cultiveren en in stand houden van zogeheten klimaatstress.

Maar die paniek, en dus de klimaatpathologie die erop volgt, is gebaseerd op een volstrekt apocalyptische en minst waarschijnlijke lezing van het jaarlijkse IPCC-rapport. De Correspondent voegde het niet voor niets als voetnoot bij hun DeepFake van Rutte: "We vestigen dus bewust de aandacht op een scenario waarop de kans klein is, maar waarvan de gevolgen gigantisch zijn."

Een andere meer doorwrochte, maar veel te zeldzame kalme noot bij het IPCC-rapport las u bijvoorbeeld hier: "There are good reasons to want to reduce carbon emissions, to zero if possible. But the apocalyptic visions trotted out to accompany the publication of this IPCC report – as in common with previous IPCC reports – bear little relation to the scientific content within."

Over de klimaatdepressies en klimaatangsten waar Stichting Klimaatpsychologie zo gretig op factureert, zijn dus uiteindelijk twee dingen te zeggen:

1- Ze berusten niet op wetenschappelijk gestaafde realiteit, maar op een maatschappij- en mediabreed waanbeeld. Een waan waarin onze archetypische ontvankelijkheid voor het zondvloedmotief het wint van een defecte realiteitstoetsing. En in plaats van dat klimaatpsychologen hun cliënten langs die lijn behandelen, bevestigen ze hen juist - zeer agressief zelfs - in die waan.

2- Klimaatdepressies- en angsten zijn geen klimaatdepressies- en angsten. Het is een mens-eigen algemene Wil tot Ontroering die in het klimaat een maatschappelijk beloonde taal en thematiek gevonden heeft. Dát is wat klimaatpsychologen hun cliënten uit zouden moeten leggen.

En het allerergste is, als ze in alle oprechtheid naar binnen kijken: dit weten ze. Maar ze doen het niet. En die arme zorgverzekeraars maar betalen! €€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€.