Terug naar echt belangrijke dingen, aangezien het nog niet afgelast is & the work continues: wat is de Staat van het Songfestival?

Dikke vette oepsie. In ons eerste stuk kondigden we aan dat de paragnosten hadden voorspeld dat het hele Eurofissa niet door zou gaan, en kijk waar we nu staan. De Rotterdammer burgemeester Aboutaleb en de Rotterdammer cultuurwethouder Kasmi zijn nog niet helemaal geleveld met elkaar. Begin april gaan ze een struisvogelei leggen

Lang verhaal kort, zoveel ellende in de wereld, dat dit er ook nog wel bij kan. Hoe staat Europa ervoor?

Ethiopië (Ook al Europa, kennelijk?)

Dit jaar stuurt Ethiopië een heerlijk dansnummer. Het nummer leer je pas echt waarderen als je een half boterhamzakje qat hebt weggekauwd. Afgelopen week moesten ze de promoclip op komen nemen in Roffa, maar dat is geweigerd. Het verhaal is dat Jeruzalem de poorten heeft dichtgegooid, maar voor hetzelfde geld hadden de achtergronddansers hun paspoort weggegooid. Tip: geel staat niemand en die papperige zuurdesem buikjes zijn misschien leuk in Jaffa en Addis Ababa, maar mijn testosteron trekt ervan weg.

Rusland

Dit land heeft het opgegeven om te winnen, omdat ze de boe's van het publiek nu wel kennen. Sinds een paar jaar is het gejuich in de live uitzending vooral van tape, om de apengeluiden voor voornamelijk blanke landen weg te moffelen. Nog nooit Russen op TV gezien die in Nederlandse talkshows kwamen vertellen hoe pijnlijk het is om steeds uitgejouwd te worden door een heel progressief (?) publiek na een optreden, omdat je uit een bepaald land komt. Misschien dat de eerstvolgende keer dat het gebeurt, gewoon door de broadcaster de stekker uit de windmolen wordt getrokken. Nou NPO, pak deze kans en win die deugtrofee. De kans dat er dit jaar gejoeld gaat worden is vele malen kleiner, omdat er een band staat die zeer maatschappijkritische clips maakt. Koreaanse Kim werd opgevoerd al copulerend met een kernraket, en dit keer gaan ze voor Uno, Dos, Tres, Corona! Let vooral ook op de inclusieve danser met een maatje meer.

Dank aan allen, voor de support. Het vorige verhaal lag al een jaar in de la en ik durfde het niet te plaatsen. Vreesde gelijk uitgerangeerd te worden.

Daarom durf ik nu wel iets meer stukjes van de sluier op te lichten. Of eigenlijk burqa, want dat is wat vrouwen in de Islamitische Republiek Iran moeten dragen op straat. Anders worden ze door de shariapolitie aangesproken, of erger. Dat zou bij ons natuurlijk nooit gebeuren, hier hebben vrouwen tegenwoordig nooit leggings onder een rok aan, en in Zweden verven vrouwen helemaal niet hun blonde haren zwart, omdat dat veiliger voelt. 

Helaas, lees ik dit niet in de MSM. 

Wat ik wel doe, en volgens mij meer onafhankelijk denkenden hier bij GS, is zoeken naar wat er echt gebeurt. Ik heb bijvoorbeeld geen Rusland-correspondent nodig zoals Jelle Brandt Corstius, die mij laat zien dat Russen ook maar gewone mensen zijn. De hele wereld zit vol met gewone mensen. Het probleem is de groepsdruk, of dwang. Waardoor gewone mensen heel akelig kunnen worden. 

De Duitsers toonden het ons door massaal achter een enge ideologie aan te lopen, maar wereldwijd is er een nog grotere groep die godsdienstwaanzinnig is, en toch in ons flikkerlandje gezien worden als minoriteit. Dat betekent dat ze beschermd moeten worden, als een zonderlinge hamster in Limburg. Dit zeldzame dier mag niet gestoord worden in zijn paringsgebied.

Terug naar de burka. Wisten jullie dat Iran het een na hoogste percentage transgenders ter wereld heeft? Thailand staat op nummer 1, een soort Nederland met schaatsen. Veel andere landen vonden het nooit zo boeiend, en wij maar medailles binnenslepen met rondjes 30 rond.

Deze Islamitische Republiek is toch wel even het toonbeeld van lhbtetcetera. Althans, als je de cijfers ziet en je kijkt naar welke ijle wind er kunstmatig door onze grachten wordt geblazen, dan is Iran zilveren medaille. Toch? De regering van dit land dat het corona virus toch niet weggetakbierd krijgt, lijkt qua deugpunten Nederland voorbij te zijn gestreefd op trans-emancipatie. De spagaat doet alleen best wel pijn tussen je benen, als je weet hoe deze vork in de steel zit.

In dit mooie land is het hebben van heaumeau niet echt een plus op je CV. Het is als solliciteren voor hijskraanmachinist en dat je opeens zelf loopt te bungelen aan een ketting. 

Uit getuigenverslagen en statistieken blijkt dat als mannen betrapt worden in bed, of verraden worden, ze vervolgd worden. Spugen naar de rechters heeft geen zin in Iran, want waarschijnlijk is de corona allang opgelopen via de minister. Helaas staat op het hebben van heaumeau een straf. Eenmalig hijskraanmachinist worden, zeg maar. Er is echter een WAY OUT: Ombouwen! Want heaumeau moet uit de maatschappij. En een homo is niets meer en minder dan een vrouw in een mannenlichaam. Of zoiets. Dus dan maak je er een vrouwenlichaam van en dan is de maatschappij gereinigd. 

4.000 mannen per jaar “kiezen” hiervoor in deze republiek. Het is een vrije keuze, mogelijk omdat ze toch liever kapper blijven dan een oefening in gaywichtheffen worden van een beul in een bouwkraan. 

Stel je nou toch eens voor dat, noem maar een getal, 96 organisaties die enorm begaan zijn met homorechten zich hier eens druk om zouden maken. En bijvoorbeeld een demonstratie op de Dam zouden houden, alsof Putin zeg maar langs zou komen, dan zou Nederland best wel een land zijn om trots van te worden. 

Gelukkig heeft men in Nederland eerst nog andere zaakjes te regelen. Zoals mensen die niet alleen aan heaumeau maar ook nog aan rechts lijden, gleich zu schalten door ze tot een beroepsverbod te dwingen. Dat zijn overwinningen die je moet koesteren. Maar het echte probleem, dat blijft bestaan. Sorry alvast, als we daar iemand mee kwetsen.

Terrible Kid

Gay Pride heeft echt niets meer met een strijd voor vrijheid van geaardheid te maken. Het is de confettiparade van de cancel culture geworden, die zichzelf door de Amsterdamse kanalen forceert. Terrible Kid ziet het met lede ogen aan.

'Het COC is bedreigend voor mensen zoals ik'

Toen ik afzwaaide uit het leger als luitenant gaf de beroepsmajoor mij een folder (pdf) over homoseksualiteit in het leger. Na een jaar dienstplicht in een van de laatste lichtingen was dat een wat vreemde actie. 1994. Wilde hij nou vertellen dat hij altijd geweten heeft dat ik gay was en dat hij heus niet dom of dorps was? Verrichtte hij deze taak omdat het geëist was door het COC, dat dienstplichtige militairen deze folder kregen in hun periode, en kon hij zo alsnog voor zijn functioneringsgesprek bij de overste een vinkje afstrepen? "<X>", done! Of vond hij het moeilijk om hierover te praten en gaf hij het daarom maar aan het eind als een soort van, ja, waarom eigenlijk?

Tijdens de diensttijd was ik inderdaad de enige homo, wat toen ook al een scheldwoord was. Mijn lichting bestond uit een zeer gevarieerde groep uit Nederland van alle rangen en standen. Er zaten geen moslims bij. De groep accepteerde elkaar volledig, we gingen samen met de kapitein waar we onder vielen uit in de iT in Amsterdam, en ik ging net zo hard mee naar het Stratumseind om vrouwen te versieren. Inderdaad wist iedereen wel hoe het zat, de kapitein vertelde me meermaals luid en duidelijk bij de marcheersessies 'dat het geen modeshow was'. Het was wel waar dat Linda Evangelista me meer aansprak dan Full Metal Jacket. 

Ja, we moesten ook samen douchen en met een uzi om je nek in het bos in een gat kakken. Maar seksuele aantrekking heb ik daar nooit bij gevoeld of gewild. Daarvoor had ik een GroenLinkse bottom gevonden, die helemaal geil werd als ik in mijn camouflagepak hem domineerde. Later werd hij nog wethouder van de oudste stad van het land, vandaar mijn scepsis over onze democratie. Het is zeker geen meritocratie. 

Hoe mijn vork in de steel zat
Het was voor veel mensen om mij heen eerder duidelijk hoe mijn vork in de steel zat, dan voor mezelf. Er werd veel naar gevraagd, maar ik was met andere dingen bezig. Bij mijn coming out naar mijn moeder, was haar reactie “Nou ga je aids krijgen” en mijn vader baalde dat hij geen lekkere schoondochters tegemoet kon zien. Dat is ongeveer hoe dat ging in Nederland. Kijk, het enige wat je weet als je begrijpt dat je gay bent, is dat je afwijkt en een minderheid bent. Wat betekent minderheid? Minderheden zijn alle mensen die niet in het patroon zitten van zeg maar 90% van de andere mensen om je heen. 

Stel, je gaat als 30-jarige Nederlander in de USA wonen, je kan meedoen met alle feesten en kijken naar alle Superbowls, maar je gaat nooit de sensatie begrijpen die anderen daar beleven aan zulke manifestaties. Net zoiets als Amerikanen die in Nederland gaan wonen en geen snars begrijpen van Zwarte Piet of wat Johan Cruyff precies voor onze cultuur betekent. Er is dan één ding wat je zeker niet moet doen, volgens mijn opvoeding, en dat is dat je moet gaan (ver)oordelen over een cultuur of een massaal gedeelde beleving die je zelf niet kunt of wil begrijpen.

Nog eeeh... een genderneutraal aantal dagen tot ESF2020 Rotterdam, en dan ook alleen als het coronavirus de naald niet uit de groef hoge hakken trekt.

Rico stuurt de rozen naar Yolanthe, zijn ex maakt een impulsieve haatpost eronder, Rico doet huilie huilie. Maar weet je wat pas echt een burnout geeft? Als ze je tafellopers, gastendoekjes, kunstbloemen en meer van die woonwagenpracht meejatten en je dumpen voor een mini-voetballer. Dat hou je een paar jaar vol, maar uiteindelijk komt het eruit. En dan heb je een burnout. Dan moeten die etters van kinderen gewoon optiefen en vrouwlief haar muil houden en gewoon stofzuigen. Papa moet en zal namelijk het Eurovisie presenteren omdat hij zo bekend is om zijn goede muzieksmaak, charisma en talenknobbeltje, omdat hij de Nederlandse Michael Jackson is, die reeds als kind werd gevierd en rondgereden door manager en gewoon God's kadootje aan Europa is.

Dan weer terug naar de muziek. Welk moois mogen we aanschouwen in Rotterdam, als het al doorgaat. Want je weet nooit of er een Coronaboot vol met Tena-ladies en afritsbroeken in de havens in quarantaine moet. Het is nog minder dan 100 dagen, dus dat moet dat gele virus toch lukken om Rotterdam te bereiken op tijd. Er zijn vast meer boten uit Shanghai onderweg. Kleine selectie van wat er aan het handje is:

Wist u veel dat u uw hele leven zou sparen voor iets wat u nooit zou krijgen.

Het appeltje voor de dorst is vaak allang opgevroten door wormen of zandhagedissen voor je hem ook maar van de fruitmand kon pakken. Het spaarvarken is inmiddels halal verklaard en wordt geweerd als iets dat fout is, en waar belasting over geheven moet worden. Je kan ook gewoon op krediet leven immers. En als dat fout gaat dan heeft de gemeente Amsterdam een mooie campagne om u gerust te stellen. Als u de deur niet meer open durft te doen als er wordt aangebeld, kunt u contact met de gemeente opnemen. Deurbel-angst? U denkt natuurlijk aan Opsporing Verzocht, en dat dit dan eindelijk uw kans is om een vuurwapen van dichtbij te zien of om uw fantasie van ontvoering door een exotische prins tot werkelijkheid te zien worden. In Amsterdam weten ze dat mensen vooral een hartaanval krijgen van de deurbel omdat het een deurwaarder kan zijn. Linksom of rechtsom, als er wordt aangebeld komen ze vaak voor uw bezittingen. 

De signalen zijn echt heel erg treurig en kondigen aan wat velen van ons al weten. De donkere dagen voor het feest van het licht zijn aangebroken. En net als bij het meisje met de zwavelstokjes, zijn er heel veel mensen die gelukkig nog een lucifer hebben om bij anderen naar binnen te kunnen kijken en de warmte te voelen van al dat moois dat deze bevoorrechten meemaken. 

#MeToo als mood- en mojo-killer
U kunt het ook aanschouwen via de kijkbuis of, nog pijnlijker, via de sociale media. Zie iedereen eens gelukkig zijn. Vakanties naar oorden die je vroeger alleen van de landkaarten op school kende, lekkere dineetjes met vegan dishes, enorm lage vetpercentages in een lululemon yoga-broekje, correcties aan je hele lijf waardoor mensen steeds meer op de ideale opblaaspop gaan lijken. Dat is noodzakelijk om bij een incel nog een stiffie voor elkaar te krijgen. Op een echte vrouw kan hij het niet meer, omdat zijn hoofd een nieuwe snelweg heeft aangelegd die dopamine aanmaakt van het kijken naar instant porno, niet naar het gluren en uitproberen op echte boerentrienen. De #MeToo rage heeft daar helemaal een einde aan gemaakt.

En als je lucifer dan opgebrand is, blijkt dat je warme gevoel ontstond doordat je je eigen broek hebt volgezeken. De zuster (m/v/x) was immers aan het staken en ze moest nog heel veel formulieren in je patiëntendossier invullen om de vergoeding te regelen.

Onze GayStijl Songfestivalverslaggever Terrible Kid wilde graag wat kwijt over de Pride, en hoe die gekaapt wordt & verwaterd raakt door agressief moralistisch links activisme.

Het is Pride Week in Amsterdam. Gezien de enorme eenzijdigheid in de vrijmibo’s van GeenStijl ["Leugens!" - Mosterd.], die daarom altijd snel geskipt kunnen worden door schrijver dezes, is dit niet echt een manifestatie waar de reaguurders in meelopen. Maar ja, met gele hesjes lopen ze ook niet mee. Wat dat betreft heeft Thierry gelijk, dat Houellebecq Nederland niet een land maar een onderneming noemt. Die constatering is grotendeels juist. Nederlanders maken doorgaans een kosten- en baten-analyse voordat principes en moraal overwogen worden. Laat staan belangrijk genoeg gevonden worden om voor te demonstreren. 

Vechten voor vrijheid blijft belangrijk
In alle eerlijkheid, het is gewoon nodig in Nederland om te blijven vechten voor vrijheid en tolerantie voor jezelf en anders-geborenen. Zeker nu de moedercultuur keihard wordt teruggedraaid naar Victoriaanse dan wel versluierende tijden. Dus dat hiervoor een keer per jaar aandacht voor wordt gevraagd met allerlei sessies, optochten en feesten, dat is best belangrijk.

Vorige week sprak ik met vrienden in het homogene Polen, en de redactie wenste me al een fijne reis naar een Gay Pride in Bialystok. Daar was ik niet, maar we spraken er wel over. Hier hoor je in het nieuws eigenlijk dat Polen, allemaal!, intolerant zijn en homo’s aanvallen. Toch moet ik bekennen dat ik me in Polen veiliger voel op straat, overdag en ’s avonds, dan in Amsterdam-West of meer van dergelijke krachtwijken.

Regenboogboerka's en Gaybab

Hoe zou dat gaan in Nederland, als er een LHBTetcetera optocht gehouden zou worden in Slotervaart of door de Schilderswijk of in welke merendeels niet “witte” wijken? Zou men dan spontaan regenboogboerka’s aan doen langs de kant van de straat? Zouden de minaretten roze uitgelicht worden in de avond? Zou er spontaan Gaybab verkocht worden, met extra romige saus? Of zou het meer een sfeertje geven, waardoor de New York Times en The Guardian een dag later, net als bij Bialystok (waar ligt dat dan?) konden schrijven dat Nederlanders hopeloze homohaters zijn, die erop los beuken?

Je kan er wel eens naast zitten
Mijn Poolse vrienden waren duidelijk gefrustreerd. Zij zijn helemaal niet homofoob. Wel vonden velen van hen dat het eigenlijk politiek is, die wordt bedreven. Met een regenboogsausje eroverheen om het weg te kunnen spoelen. Het voelt alsof ze gedwongen worden om uitgangspunten te omarmen die voor een redelijk conservatief volk niet als vanzelfsprekend voelen. En deze regenboog-polonaise wordt als vehikel gebruikt om die standpunten op te dringen als enige juiste. De lokale hooligans van de voetbalclub zijn opgezweept om daar tegenin te gaan. Iets wat zelfs John van den Heuvel zou begrijpen, als u de laatste Zomergasten zag. En ja, deze hooligans lijken, en zijn soms, wel rechtsextremisten. Ze dragen t-shirts met teksten als “tegen perversies”. Dat slaat natuurlijk nergens op, want veel hetero’s genieten ook van anale seks. Je kan er gewoon weleens naast zitten.

Ultralinkse, reactionaire SJW’s