Nee geen Poetinvriendjes, overlopers
Kent u Lex Fridman? Vast wel want u weet immers alles. Maar wie 'm niet kent: Lex Fridman is zo'n typische Amerikaanse alleskunner met een multi-etnische (joods-Russisch-Oekraïense) achtergrond, een talent voor ingewikkelde dingen zoals AI en piano's, en een opengeestige welbespraaktheid die je in Nederland eigenlijk helemaal nooit tegen komt. Dus hoewel hij eigenlijk computerdeskundoloog is, maakt ie ook podcasts, zodat we ook aan deze kant van het water af en toe nog eens wat zinnigs, interessants en leerzaams kunnen vernemen voorbij de statische ruis van de morsdode Nederlandse radio, tv of het net-niet-geneuzel in De Balie. Natuurlijk klikken er drie miljoen mensen op een babbel over overheid, aliens & roem met zijn bro Rogan en als je toch aan het bladeren bent, check Jonathan Haidt (die van dat geweldige boek tegen identiteitspolitiek) over hoe social media ons kapot maken, of de vertellingen van de altijd fijne Douglas Murray over zijn nieuwe bestseller War on the West. Maar wat we zelf vanavond op het grote scherm projecteren, is het fantastische historische gesprek met voormalig KGB-agent Jack Barsky die in nostalgische geuren en klassieke kleuren vertelt hoe hij voor Ze Russians een levend personage uit The Americans werd. De video is volgens één reviewer kennelijk wel beter dan het boek, maar nu aan de ene kant Poetin met zijn prednisonkop de verlepte kamerplant Biden aan de andere kant staat uit te dagen via een territorium dat zelf ook bijzonder weinig sympathie wekt, verlangen we bijna terug naar de échte Koude Oorlog, en kranten met kijkgaatjes en telefooncellen waar je onversleutelde codegesprekken moest voeren alsof het allemaal een spelletje was.