Oh Hollywood, krijg toch ziektes aan je balzak. Jarenlang heeft de eindeloze verdomming van de massa middels de schijnwerkelijkheid van het witte doek aan de fundamenten van de democratie gevroten, maar nu is het ineens een gigantische freak show van deugen en opgeklopte morele hysterie. Jarenlang een oversekst vrouwbeeld presenteren? Dan ineens vol op het #MeToo en seksisme-orgel. Jarenlang de politiek uithollen tot hoopvolle soundbites van mensen die er aardig uitzien in pak? Hup, ineens mag Hollywood zich als redder van de democratie opwerpen. Oprah Winfrey wordt nu de mantel van het Morele Geweten van het Land omgehangen en klaargestoomd voor een run op het presidentschap. Blijft ons dan niets bespaard? Was één (vooruit, twee) teevee-president niet genoeg?

De Amerikaanse democratie is niets anders geworden dan een soort Big Brother met nucleaire wapens, dus erg verrassend was het niet dat reality showster Donald Trump president werd - hij is immers de grootste aap van de Gouden Kooi en de eerste celeb die doorhad dat celebrity tegenwoordig veel belangrijker is in een ongeletterd Amerika dan daadwerkelijke politieke ideeën. Maar wat Trump kan, kan natuurlijk ook verpakt worden in een progressief en zwart jasje: Oprah Winfrey gaat er voor. Great, nog een celebrity billionaire als prez, maar dan nu met identity politics en opzichtig deugen. Stel je voor, een persoon met het morele kompas Francisco van Jole aan de knoppen van het grootste leger van de wereld en een uitvoerende macht die vol op het identityorgel gaat - met navenante gevolgen voor de democratie en dingetjes als de vrijheid van meningsuiting. 

Nouja, het is eigenlijk ook alleen maar logisch dat de luisterende moeder van Amerika een Sylvana Simonsje doet en een teeveecarrière ombouwt in holle sloganeering - de totale fusie van identiteit, entertainment en politiek verdient immers nog een mooi sluitstuk. Hup Oprah!