De EU jaagt op digitale macht
De Europese Commissie boog zich vandaag over de Declaration on European Digital Rights and Principles, een zeven pagina's tellend document (pdf) met richtlijnen voor Europa's digitale beleid. Door sommigen populistisch omschreven als Europa's grondwet voor het digitale tijdperk en aangezien wij niet vromer zijn dan de Volkskrant gaan we daar voor het gemak maar even in mee. Want als Europa ons een blik in hun digitale beleidsplan gunt, dan gluren we graag mee. Het grootste deel van het document bestaat uit lege kreten zoals alleen ambtenaren (of salespersonen) ze kunnen creëren. 'Mensen staan centraal in de digitale transformatie in de Europese Unie' en meer van dergelijke inhoudsloze open deuren. Maar tussen deze ambtenarendiarree vinden we ook enkele discutabele, onmogelijke of onduidelijke doelstellingen. Neem bijvoorbeeld het doel om iedere Europeaan te voorzien van een 'digital identity' voor gebruik van allerlei overheidsdiensten binnen de EU. Klinkt verdacht veel als een blauwe DigiD met twaalf gouden sterren. Een tikje beangstigend dat in dezelfde subcategorie wordt gesproken over het overal toegang hebben tot uw medische dossiers. Ze zeggen weliswaar niet dat deze twee punten gecombineerd gaan worden, maar ze zeggen in ieder geval ook niet dat het niet gebeurt. Het lijkt een duidelijke opmaak richting de combinatie van het EU-ID en de corona-QR.
Bemoedigend ogen de toezeggingen over het vrije woord. "Iedereen heeft recht op vrijheid van meningsuiting in de online omgeving, zonder angst voor censuur of intimidatie." Toch wordt deze belofte niet veel later genadeloos onderuit gehaald door een andere doelstelling: "Het creëren van een online omgeving waar mensen worden beschermd tegen desinformatie en andere vormen van schadelijke inhoud." En daar botst het, want wie bepaalt wat nepnieuws is en wat niet? De EU? De lokale overheid? Als deze coronaperiode één ding duidelijk heeft gemaakt, is dat het nepnieuws van gisteren zomaar de waarheid van morgen kan zijn. Nepnieuwsbestrijding is uit de mond van de Europese bureaucraten slechts een politiek correct synoniem voor censuur, waardoor alle woorden over de vrijheid van meningsuiting per direct hun waarde verliezen.
Opvallend is de manier waarop Timmerfrans met zijn klimaatjihad momenteel invloed uitoefent op alles wat de EU doet. Zelfs bij deze verklaring over de digitale wereld is een apart hoofdstuk ingericht voor duurzaamheid. Hier staan slechts enkele inhoudsloze doelen zoals het minimalisering van de ecologische impact en het promoten van recyclen: tot concrete plannen komt het niet. Duidelijk een hoofdstukje om de drammers tevreden te houden, maar ook een bevestiging dat de Brusselse ambtenaren het plezieren van de klimaatlobby overal en altijd in hun achterhoofd houden.
Het mag duidelijk zijn dat Europa zijn macht ook graag uitbreidt in de virtuele delen van ons bestaan. Of dat nu is via Europese id's of als desinformatiebestrijding verpakte censuur. De controledrang van de Brusselse bureaucraten kent ook in de digitale wereld geen grenzen.
