Wetenschappelijk tijdschrift geeft toe aan gekwetste zieltjes

Je mag dus tegenwoordig niet eens meer zeggen dat lichamen met een vagina lichamen met een vagina zijn. Wetenschappelijk tijdschrift The Lancet had een tekst over lichamen met een vagina op de cover en werd bedolven onder woedende reacties van gekwetste mensen die vinden dat je geen lichamen met een vagina mag zeggen als je lichamen met een vagina bedoelt.  En in plaats van dat wetenschappelijk tijdschrift The Lancet zegt 'steken jullie je mening over onze cover maar lekker in jullie gekwetste vagina', publiceert wetenschappelijk tijdschrift The Lancet een excuus. "I apologize to our readers who were offended by our cover quote", schrijft hoofdredacteur Richard Horton. Daar is maar één woord voor: laf. Het is toegeven aan de alsmaar oprukkende cancel culture die de beoefening van de vrije wetenschap in rap tempo kapot aan het maken is. Met zulke vrienden heeft het vrije woord geen vijanden meer nodig. Wij zijn even een manifest aan het opstellen, want binnenkort mag je zeker ook geen tot slaaf gemaakte meer zeggen als je een tot slaaf gemaakte bedoelt!

Dr. Teun Voeten, oorlogsverslaggever en -fotograaf en onderzoeker naar de Mocromaffia, is uit een FB-groep van collega's gegooid vanwege Hebdo-cartoons

Teun Voeten schrijft aan GS:

De Vulture Club is de grootste Facebookgroep van de internationale gemeenschap van oorlogsjournalisten. Deze werd opgericht door Peter Bouckaert (toentertijd onderzoeker bij Human Right Watch) na de dood van onze geliefde collega’s Chris Hondros en Tim Hetherington, die om het leven kwamen door een granaatinslag tijdens de slag om Misrata, Libië, april 2011. Hun gelijktijdige  dood was een enorme schok voor oorlogsreporters wereldwijd. 

Bouckaert begon de Vulture Club om ons verdriet en rouw vorm te geven, om een hechte groep van oorlogsreporters te maken die met elkaar praktische, informatie en veiligheidsadvies zouden uitwisselen. In tien jaar tijd groeide de Vulture Club tot een forum van bijna 10.000 mensen. Momenteel zijn de meeste VC-leden geen actieve oorlogsjournalisten, maar mensen die op de een of andere manier met de media te maken hebben of dat graag zouden willen.

Twee weken geleden plaatste ik een post om onze collega-journalisten van Charlie Hebdo te herdenken die werden geëxecuteerd door een islamofascistisch doodseskader. Ik liet ook twee onschuldige Charlie-covers zien. 

Enkele uren later kreeg ik een Facebook-bericht van administrator Bouckaert. Hij beschuldigde me van islamofobie en anti-migratie-standpunten. Hij verwees naar het concept van "inclusiviteit,", en hij informeerde me dat mijn post niet alleen was verwijderd, maar dat ik ook verbannen ben als lid van de Vulture Club. 

Dit zijn opmerkelijke beschuldigingen. Rationale religiekritiek op totalitaire interpretaties van een geloof is geen pathologische, irrationele angst. Zoals vele mensen in het Westen ben ik bezorgd over de gevolgen van ongecontroleerde migratie. Inclusiviteit opleggen door mensen met onwelgevallige meningen buiten te sluiten, is een vreemde strategie.

Gecancelde mensen werden “te sympathiek” afgeschilderd

Bovenstaande video stond een paar dagen terug op Nu.nl, en legt de woke waanzin best goed uit, qua waarom “verkeerde” meningen te maken krijgen met (extreemlinkse) agressie, deplatforming en cancel culture. Kennelijk iets té goed, want de video is verwijderd van Nu.nl. De GeenStijl wist een kopietje te vinden, hierboven, maar vond ook het bewijs dat de (hoofd-)redactie van Nu.nl zich bemoeid heeft met de verwijdering: een van de geïnterviewden heeft screenshots gedeeld van zijn gesprek met de maker van de video, waaruit blijkt dat de video over cancel culture (‘oh ironie’) is verwijderd door Nu.nl, omdat het de slachtoffers van ontplatforming en censuur “te sympathiek” in beeld bracht. Fascinating. Wij wisten ook niet dat Nu.nl inmiddels een dependance van D’66 of NRC Cancelblad was...
Update: Hoofdredactie Nu: video “voldeed niet aan kwaliteitseisen”. 
LOL: Ja wel soort van vervelend dat je geen ‘nu.nl’ in onze panelen kan tijpen nu he?

GeenStijl Serieuze Studiemateriaal Service presenteert: twee Britse nichten die weigeren te zwijgen

De meningen over het boze betoog van Borat & Bruno liepen - zoals we al verwacht hadden - ver uiteen. Sommigen zagen er een oproep tot censuur in, maar hij pleit vooral voor een terugkeer naar waarheid die in feiten en argumenten rust, en die dus niet wordt ontleend aan hoe massaal een opvatting gedeeld (of genormaliseerd) wordt. Dan nog is het natuurlijk maar de vraag wiens waarheid het meeste in de werkelijkheid wortelt want de NPO, MSM, politiek en zelfs de wetenschappelijke wereld lijken er tegenwoordig net zo makkelijk een onwrikbaar eenzijdig eigen gelijk op na te houden als Robert Jensen, Jerry Airfryer of Greta Thunberg. Maar we kunnen nog wel constateren dat er een enorm verschil bestaat tussen de vrijheid om aperte onzin te verspreiden (en in hoeverre we ons mentaal en digitaal moeten wapenen tegen de gevolgen daarvan), en een noodzakelijk publiek verzet tegen het onbespreekbaar maken van bepaalde thema's en kwesties, zoals Woke-linkse SJW'er veel te gretig (en soms iets te succesvol) nastreven in hun online cancel culture, een mentaliteit waardoor inmiddels zelfs de eerste zwarte president van de VS het mondsnoerende "OK, boomer"-meme'pje naar zijn hoofd krijgt omdat hij laatst hardop uitsprak dat regressief deuglinks best een beetje mag dimmen met hun VvMU-haat. (Thanks, Obama!)

Brengt ons op bovenstaande video, en onderstaande uurtje. Douglas Murray, auteur van misschien wel het belangrijkste boek van dit moment (The Madness of Crowds) in gesprek met komiek Andrew Doyle. Laatstgenoemde is de geestelijk vader van het fantastische SJW parodie-account Titania McGrath, waarin hij de Woke culture vakkundig sloopt door gewoon hun eigen retoriek te gebruiken. Murray, daarentegen, mag ook graag een beetje spotten met de social justice-waanzin, maar waarschuwt ook dat we het verschijnsel wel héél serieus moeten nemen, omdat het diep verankerd zit in (marxistische delen van de) sociale wetenschappen, en al ver is doorgedrongen in bestuur, beleid en bedrijfsleven - en het is een grote ziekte voor iedereens vrijheid. En hoewel Murray het betreurt dat we het er zo veel over moeten hebben (en hoopt dat het voorbij gaat), mag het niet weggelachen of onweersproken blijven. Want de woke culture waarin iedereen die niet policor genoeg is de kans loopt om werkloos en sociaal verstoten te raken, "is not a fair representation of society." Fijne kijktip n de breek, ongetwijfeld leerzamer dan de jacht op FoUtReChTsE geluiden op de NPO vanavond.