Ken je dat verhaal nog van die self-made mediamagnaat die met zijn magazine de VS ging veroveren? Die spande talloze Amerikaanse influencers voor zijn commerciële karretje, haalde miljoenen op, en ging vervolgens lekker niet naar Amerika. Het is de klucht van het jaar, maar Nederlandse MSM borstelen elkaars schouders altijd schoon van elkaars roos, dus iedereen doet of het doodnormaal & nooit gebeurd is dat Rob Wijnberg de kluit stevig heeft belazerd om miljoenen op te halen voor een paar mensen die vanuit Amsterdam Engelstalige ik-vormstukjes gaan tikken. En wij weten ook wel: media over media, gaap. Maar een ex-medewerker doet ff een boekje open over Rob z'n oplichterstruuk en we vinden dat zulks toch echt niet onopgemerkt & doodgezwegen mag worden. 

Want Wijnberg wil een 'medicijn tegen de waan van de dag' in een wereld waarin "onafhankelijke" media zichzelf reclamevrij en "zelfstandig" (lees: met een mix van abonneegeld en een heleboel subsidiepoet) staande kunnen houden, maar wat je krijgt is een permanente marketingcampagne van een paar policor ijdeltuiten die tegen de SJW-borderline aanschurken en met hulp van NPO en MSM een zeepkist in de ik-vorm getimmerd hebben waar Rutger Bregman zijn activisme voor het basisinkomen en afkeer tegen rijke mensen vanaf kan schreeuwen. 

Het Amerikaanse avontuur is de media heist of the year: Wijnberg en Pfauth zijn naar het land met de meeste hysterische media gegaan om daar met hun progressieve oplichterstruuk over waanvrije media miljoenen uit Amerikaanse zakken te kloppen voor een dependance in New York, om vervolgens doodleuk in 020 te blijven met hun faux chique koffietafelmagazine waar de witte wijn sippende elite alleen maar lid van worden omdat het zo deftig klinkt op ons kent ons-feestjes. Uiteindelijk is De Correspedant gewoon het Fyre Festival van de policor journalistiek en het is hilarisch om te zien wie er allemaal in tuinen. Kudo's daarvoor, Rob. Jezelf heilig verklaren is een lucratieve zet gebleken.

Maar het is allemaal opgehangen aan spin, bullshit en schimmige bestedingen en nu voelen mensen die diep in de buidel getast hebben en zich aan het Amerikaanse avontuur verbonden zich verraden door de Corrie Con: "I honestly felt like it was a betrayal, and we had raised funds on false pretense."

UPDATE: Er is zelfs een Amerikaans twitteraccount dat de hele Corrie Scam volgt & duidt.

'ONTHULLEND: Waar rook is, is... vaak vooral rook’, kopte De Correspondent vanochtend boven een artikel dat de sfeer van een diep inzicht ademde – inclusief uitvoerige beschrijving van de enorme journalistieke misleiding waar de Nederlandse samenleving de afgelopen dagen slachtoffer van is geworden.

Wat bleek? Nieuwsuur heeft groots uitgepakt over de connectie tussen minister Ernst Kuipers en een bedrijf dat op dit moment een conflict heeft met het ministerie van Ernst Kuipers. 

Of nou ja, Nieuwsuur heeft een berichtje op zijn website geplaatst, waarin de connectie tussen Kuipers en het bedrijf netjes met een infographic werd omschreven.

Of nou ja, Nieuwsuur heeft een berichtje op zijn website geplaatst, waar Rob Wijnberg allemaal bedenkingen bij heeft die al in het oorspronkelijke bericht zelf staan.

Bent u er nog?

Het kwam er in ieder geval op neer dat Nieuwsuur niets had mogen zeggen over een link tussen Kuipers en het bedrijf omdat Rob Wijnberg het allemaal te ver gezocht vond. Dat in het bericht zelfs de SP – normaal gesproken toch niet vies van een pittig woordje over bewindslieden – de zaak niet veroordeelde, was voor Wijnberg niet genoeg. Wat zeggen wij: nota bene Pieter Omtzigt – u weet wel: de terriër, de pitbull, de luis in de kabinetspels – zag ook het probleem niet en werd ook in het bericht aangehaald. Geen enkele geciteerde parlementariër zag er eigenlijk iets onoorbaars in.

Rob Wijnberg: ‘Nieuwsuur is te cynisch’.

Kijk. Dat Hugo de Jonge heeft gelogen over zijn betrokkenheid bij de mondkapjesdeal met Sywert van Lienden en consorten, daar kon Hugo de Jonge niks aan doen. Dat is juist heel erg zielig voor Hugo de Jonge. Het moet daarom een keer afgelopen zijn met al die vervelende dingen zoals journalistieke onthullingen over Hugo de Jonge en lastige vragen van Kamerleden aan Hugo de Jonge. U denkt misschien: wie vindt dit soort onzin allemaal? Nou, dat is Rob Wijnberg, "oprichter" en ""hoofdredacteur"" van het """journalistieke""" platform """"De Correspondent"""". Dat gaan we even kloosrieden.

RW: Twaalf uur.

Twaalf uur lang debatteerde de Tweede Kamer over de betrokkenheid van Hugo de Jonge bij de mondkapjesdeal van Sywert van Lienden.

GS: Twaalf uur. Viel eigenlijk nog best mee voor een debat met minister die een jaar lang heeft gelogen over zijn betrokkenheid bij een deal en tijdens het debat niet verder kwam dan 'ik was niet betrokken bij de deal, maar ik had wel betrokkenheid'**. **

RW: Oorlog in Oekraïne, miljoenen op de vlucht, energieprijzen door het dak, honderdduizenden gezinnen onder het bestaansminimum, klimaatverandering in alarmfase 46, een autocraat herkozen in Hongarije.

De Tweede Kamer: ‘Die appjes van Hugo, hè? Moeten we daar niet iets mee?’

GS: Oorlog in Oekraïne, miljoenen op de vlucht, energieprijzen door het dak, honderdduizenden gezinnen onder het bestaansminimum, klimaatverandering in alarmfase 46, een autocraat herkozen in Hongarije.

**Rob Wijnberg: 'Even een column tikken over dat sommige Kamerleden niet aardig waren tegen een liegende minister'. **

RW: Een fantastisch voorbeeld van Kamerpopulisme. Want, hoeveel argwaan de appjes die de Volkskrant publiceerde ook mogen wekken: of Hugo de Jonge de waarheid kwam spreken in de Kamer, kon niemand in die Kamer beoordelen zonder het feitenrelaas van forensisch onderzoeksbureau Deloitte. Een feitenrelaas dat – mind you – 5,5 miljoen documenten omvat, waar een team van twintig onderzoekers al driekwart jaar aan werkt en dat, na vijf keer uitstel, nu in juli wordt verwacht. Een feitenrelaas dat bovendien door de Tweede Kamer zélf was besteld om een volledig beeld te krijgen van hoe die gewraakte deal nu precies tot stand kwam. 

GS: Een fantastisch voorbeeld van Neusvoorpopulismeophaalpopulisme. Want, hoewel iedereen die wel eens over zulke dingen heeft nagedacht weet dat een getal als 5,5 miljoen documenten eigenlijk helemaal niets zegt, klinkt het reuze indrukwekkend. Dat Hugo de Jonge zelf nu al toegaf dat hij in de beantwoording van Kamervragen completer had moeten zijn, negeert Wijnberg. Net als het feit dat het feitenrelaas niet door de Tweede Kamer is "besteld", maar door toenmalig minister Van Ark is aangeboden, omdat zij op een hoop vragen over de deal met Relief Goods Alliances geen antwoord had**. **

**Sowieso, die suggestie dat alle 150 Kamerleden braaf moeten wachten op een rapport, omdat dat door "de Tweede Kamer zélf" is besteld. Dé Tweede Kamer bestaat niet, Wijnberg. Als we over "de Tweede Kamer" gaan zeuren, wat is dan precies het probleem? "De Tweede Kamer" heeft de motie van wantrouwen weggestemd. **

De Nederlandse justitie vindt Taliban-vlaggen ("een geloofsbelijdenis") in Utrecht prima, maar een beetje de persvrijheid beschermen ho maar. In 2018 bleek het OM journalisten af te luisteren en nu blijkt het OM nog steeds journalisten af te luisteren. En wel in de zaak SYWERT en de stichting Relief Goods Alliance BV. Dat het niet zo lekker gaat met de jonge ondernemer is duidelijk, en kennelijk was hij vorig jaar op het niveau dat hij De Correspondent, het medium dat nooit te beroerd is misstanden wit te wassen met een sausje van kritische distantie, nodig had. "In het kasteel Hackfort (lol een kasteel ook echt, GS) hadden drie medewerkers van journalistiek platform De Correspondent, onder wie de hoofdredacteur Rob Wijnberg, afgesproken met Van Lienden en zijn medeverdachten Bernd Damme en Camille van Gestel." Dat mag dus gewoon in een vrij land, maar het FD meldt nu dat het OM dat gesprek heeft afgeluisterd. "Mediarechtadvocaat Jens van den Brink (Kennedy Van der Laan), niet betrokken bij de zaak, spreekt van 'een doodzonde.' Waarheidsvinding is belangrijk zegt hij. 'Maar een vrije pers is belangrijker. Bronnen moeten vrij met journalisten kunnen praten. Alleen zo kunnen misstanden aan de kaak worden gesteld. Als dit echt is gebeurd, is dat ongelooflijk" Zeg dat wel mediarechtadvocaat Jens van den Brink. Ongelooflijk.

Het is weer zondag en dan gaat de kapelaan van voormalige nieuwswebsite Nu punt en el altijd bij zichzelf te biecht. Ditmaal gaat de zelfkastijding niet over “waarom we wit zeggen in plaats van blank” of “waarom je geen kritiek op klimaatbeleid mag hebben in de comments op NuJij”, maar waarom de nieuwswebsite de nieuwswaardige beelden van het nieuws dat het Meisje met de Parel getroffen werd door vandalisme niet plaatste. Nou, dan komt er een heel doodsreutelend oudmediaal boomerverhaal over “context” en “kopieergedrag” en dat Nu.nl zelf klimaatsverslaggevers in dienst heeft zodat ze geen beelden van andere activisten hoeven te plaatsen. Ze willen bij Nu.nl niet dat ánderen bepalen wat nieuws is, terwijl dat enerzijds de essentie van nieuws is (namelijk: Nu.nl dicteert niet wat er in de wereld gebeurt) en anderzijds een bekentenis dat Nu.nl wil bepalen wat de lezer voorgeschoteld krijgt (een beetje zoals Hans Nijenhuis ooit trots verkondigde dat ie tegen Rutte had gezegd dat ze ook Wilders premier konden maken toen Rutte niet deed wat AD wilde). 

Tot slot is het heerlijke schijnheiligheid voor de zondagmorgen, want de Nederlandse MSM hangen aan elkaar van persberichten, politieke agendajournalistiek en 1 op 1 doorgeplaatste rapporten en “onderzoeken” die gemaakt of gefinancierd worden door Vluchtelingenwerk, Amnesty of Greenpeace, of betaald zijn door de Postcodeloterij, en waarin de meest alarmistische eenzijdigheden onweersproken worden opgedreund. Maar een door toevallige passanten gefilmde actie van een stel activistische nietsnutten met lijm, steenkolenengels en een warrig verhaal over het einde van de mensheid, moet bij de parel van de digitale printjournalistiek ineens langs de morele meetlat van de Code van Bordeaux, een aanstootmeting en een diep gevoeld verantwoordelijkheidsgevoel over hun angst dat Nu.nl-lezers zich massaal overal aan vast gaan lijmen zodra ze een videootje van een paar clowns met een lijmstift bij een schilderij zien. Kapelaan Hoekman van DPG zit kortom weer eens héérlijk in een vlek te wrijven, en ditmaal is het een lijmvlek dus het laat ook nog eens heel lastig los. Tot zover onze eigen preek, iemand nog een hostie?

Rob Wijnberg heeft een boekje geschreven (met daarin hetzelfde kletsverhaal dat hij altijd ophangt over DE MEDIA), dus moet hij op tv. En in de krant. En in nog een krant. En nog een krant. En op de radio. En een podcast (bij MUHAHAHAHA een van de minst journalistieke journalisten van Nederland, Marcia 'gezwel' Luyten). En nog een podcast. Bij de EO. Welja. Maar het leuke van die mensen van de EO is: die lezen dus echt wat er in zo'n boek staat. En die weten dingen. En die denken na. En wat er toen gebeurde ziet u in deze video.

Het is weer vrijdag. Voor de aanhangers van de religie van de vrede een dag om de boekwinkel te bezoeken en voor ons atheïstische gelukszoekers de dag dat wij de webzijde van HP/De Tijd f5'en. Allemaal voor de preek van extra expat don docterandus Arthur van Amerongen vrede zij met hem natuurlijk. Want dat is ouderwets lachen geblazen. De ene confabulatie is nog confabulanter dan de ander en zo gaan wij rollebollend van het schuddebuiken elke keer vrolijk het weekeinde in. Dat die Van Amerongen niet voor één gat (hij doet het in allemaal) te vangen is blijkt vandaag maar weer want hij heeft het internetblaadje van de Nederlandse Vereniging van Jeneverdrinkers volgeschreven met een even secure als pijnlijke doodsteek voor David van Reybrouck, de Correspedantbelg die al zo ver voorbij de waan van de dag is dat hij niet eens meer weet welk jaar het is. Bindende LEESTIP dus, aldus het boekenkatern van GS. Kom er maar in, Arthur:

"De rode draad van Van Reybroucks betoog is dat alle berichtgeving te veel eer is voor de terroristen. Maar die is niet bedoeld als eer. De saillante details roepen juist weerzin op tegen de daders. Die prikkelen de bereidheid van de politiek om snoeihard met ze af te rekenen. Van Reybrouck schreef eerder een boek met de pretentieuze titel ‘Vrede kan je leren’. Zijn weg leidt misschien tot vrede, maar het is de vrede van het kerkhof."

Het is altijd erg flauw en gemeen om mensen te beoordelen op het gedrag van hun familie, maar het blijft toch bijzonder dat de opa van Willem-Alexander Prins Bernhard was, de vader van Máxima de vader van Máxima, de broer van Floortje Dessing het enige overgebleven lid van de FvD-fractie in de Eerste Kamer, en totale boomer Jeffrey Wijnberg de vader van De Correspondent auteur Rob Wijnberg. Jeffrey heeft deze week het hele internet weer boos gemaakt met een heerlijke column in de T. over waarom mannen geen zin hebben in seks met oude wijven, en al helemaal niet als die zijn veranderd "in een manspersoon met kortgeknipt haar, opgeschoren aan de zijkanten". Om het geheel voor vrouwelijke lezers van het Vrouw-katern wat duidelijker te maken komt Jeffrey met een bloemrijke metafoor op de proppen. "Neem een vers geplukte citroen: vol glans, vol schoonheid, strak in de schil en waar de frisse geur spontaan vanaf spettert. Laat diezelfde citroen een tijdje liggen, en wat overblijft is een, harde doffe knikker waar met moeite een beetje sap uit te persen valt. De vergelijking van de vrouw met een citroen is natuurlijk oneerbiedig, maar het is wel een manier om, te begrijpen waarom een man voor een jonger exemplaar gaat." Wij zouden hieraan toe willen voegen dat het misschien oneerbiedig is, maar dat je een harde doffe knikker nog altijd in je anus kunt duwen. Er is nog een wereld aan plezier te ontdekken Jeffrey!