Manifest Immigratie - Polemiek op GeenStijl Tekst: Russells Teapot Op 13 november 2015 pleegden islamitische terroristen een serie aanslagen in Parijs die aan 130 mensen het leven kostten. Acht dagen na de aanslagen in Parijs verscheen op GeenStijl een stuk van Ahmed Aarad. Ahmed stoorde zich aan de hysterie in het publieke debat en het gebrek aan werkbare oplossingen vanuit de politiek. Omdat ik op een aantal punten van mening verschilde met Ahmed, reageerde ik een week later met een tegenstuk, waarin ik deze punten betwistte. Onze conversatie ging via GeenStijl nog een keer op en neer, waaruit bleek dat we het misschien oneens waren over details (“wat is wahhabisme?”) maar niet over hoofdzaken (“geen tolerantie voor haatpredikers!”). Het belangrijkste punt waar we elkaar in vonden, was dat de huidige politiek op een doodlopende weg zat en er dingen radicaal moesten veranderen. Burgers weten het beter dan politici Daarom besloten Ahmed en ik om, samen met eenieder die geïnteresseerd was om mee te doen, om een Manifest te schrijven - als alternatief beleidsplan voor de politiek op de gebieden van migratie, integratie en asielbeleid. Ons doel was een Manifest te schrijven waarin burgers uit alle lagen van de bevolking zich kunnen vinden: PVV'ers en GroenLinksers, experts en leken, reaguurders en ambtenaren, allochtonen en autochtonen, Friezen en Marokkanen, hoog- en laagopgeleiden. Daartoe kwamen we diverse malen bijeen - met Marokkanen, moslims, GroenLinksers, ambtenaren én reaguurders, om tot een eensgezind manifest te komen. En dat is gelukt. Het publieke debat in Nederland is momenteel volledig gepolariseerd op onderwerpen als vluchtelingen, integratie en islam. Politici hebben zich ingegraven en geven geen centimeter toe. De opponent is een wegkijkende islam-apologeet danwel een islamofobe cryptofascist, de verschillen zijn zó groot dat dialoog bij voorbaat zinloos is, dus sluit men elkaar vóór de verkiezingen alvast uit. Waarmee onze parlementariërs zeggen: “de bevolkingsgroep die ik vertegenwoordig, kan niet praten met de bevolkingsgroep die jij vertegenwoordigt.” Burgers zijn niet onredelijk Onze insteek is dat politici ongelijk hebben op dit punt. Wij denken dat burgers in de verste verte niet zo onredelijk zijn als ze worden afgeschilderd door hun vertegenwoordigers. Dat burgers wél overeenstemming kunnen bereiken, óók op gebieden als asielbeleid en integratie. Als een GeenStijl-reaguurder en een Marokkaan uit de Schilderswijk zoveel gemeenschappelijke grond kunnen vinden, dan moeten er mogelijkheden liggen. Dus hebben we gedurende een jaar met een diverse groep mensen overlegd, nagedacht, oplossingen onderzocht en een aantal beleidsplannen geformuleerd. Uiteindelijk zijn we tot een resultaat gekomen waar we allemaal achter kunnen staan, en we zijn zeer tevreden dat we dit Manifest nu kunnen presenteren. Terwijl politici elkaar uitsluiten en zich steeds dieper ingraven, zijn hun achterbannen wél in staat om naar elkaar te luisteren en constructieve plannen te formuleren. Het Manifest Migratie, Integratie en Asielbeleid Hieronder een beknopte samenvatting van onze voorstellen. Het echte Manifest, waarin we onze voorstellen uitgebreid toelichten, is 18 pagina’s lang. Het downloadlinkje daarvan vindt u onderaan dit artikel. En natuurlijk: je eigen mening en inbreng geven, kan in de comments.

Ja, dat was even lachen voor het Goedvolk. Culturele galgenhumor van de bovenste plank, met verve vertolkt door 's lands 'volksvertegenwoordigers'. Maar, toch krijg Wilders eindelijk bijval, en wel uit de academische hoek. Bas van Bommel, universitair docent literatuurgeschiedenis aan de Universiteit Utrecht, vindt het namelijk helemaal zo gek niet dat Wilders 'zorgen voor het eigen volk' als christelijke waarde bestempelt. Want volgens Van Bommel "confronteert Wilders ons met een belangrijke vraag: wat zijn onze morele en christelijke plichten ten aanzien van migranten, en hoe verhouden die zich tot andere waarden en belangen? Liggen naastenliefde en openstelling van de grenzen wel echt in elkaars verlengde?" Er zijn volgens Bommelmans drie problemen: 1- "Wat te doen als onze hulpbehoevende 'naasten' geen verdwaalde individuen, maar honderdduizenden en zelfs miljoenen migranten zijn? Jezus prees de barmhartige Samaritaan omdat hij zich over een mishandelde reiziger ontfermde, niet omdat hij een voltallige volksstam Judea binnenloodste. Tijdelijk hulp bieden aan vluchtelingen is iets anders dan besluiten tot massa-asiel en naturalisatie. De christelijke moraal verplicht ons niet om naastenliefde toe te passen zonder enige consideratie met de politieke en demografische realiteit, of de consequenties daarvan op lange termijn."