Soms begrijp je niet helemaal waarom je kijkt en al helemaal niet waarom je blijft kijken. Dat hadden we bovenstaand toen seizoensgeest Michiel Lieuwma vorige week ene kunstenaar Melchior Koch (24) de gelegenheid gaf zich aan Michiels publiek voor te stellen. Melchior solliciteerde op 19:58 naar de functie van kunstzinnig polemist door Michiel "invasief, fragiel, te bang en vervelend" te noemen en sloot dat - tot ieders vertedering - nerveus af met "kan je daar iets mee?" 

Melchior kwam over als iemand die zich probeerde te verhouden tot een groter podium dan hij verdiende, iemand die sneller praat dan denkt, woordenschat verwart met inzicht, getuite Rietveld-lippen verwart met gravitas, en nog altijd denkt dat uiteindelijke betekenis en verzachting te vinden zijn op het niveau van kennis en psychologie. Kortom, een jongen van 24. 

Daar voelden we verder weinig bij; geen minachting, wel een gebrek aan hoogachting. Maar daar bracht de onderstaande follow-up, geproduceerd en gemonteerd door Melchior zelf, toch verandering in. Het is een montage van 7,5 minuut, gesneden uit een gesprek van anderhalf uur. Op eigen grondgebied, in eigen beheer, zien we een week later ineens meer ontspanning, een besef dat jezelf op camera te serieus nemen nooit een goed idee is, minder getuite lippen en minder (moeilijke) woorden die af en toe zowaar te volgen zijn.

Mooiste moment vanaf 4:24, waarin Melchior zijn kunstenaarslast - een wanhoop tot erkenning, een werkbaar format en geld - met steeds minder manipulatie vorm begint te geven en uitspreekt hoe jaloers hij eigenlijk op Michiel is. Waarom dat alles op een of andere manier toch de moeite van het kijken waard is? Geen idee, maar we schrijven er inmiddels toch vier alinea's over. Enfin, een verworven smaak.

Michiel Lieuwma, die zag u hier eerder. En bovenstaand een nieuwe over de oorlog tussen Hamas en Israël en de bredere kwestie Israël-Palestina. Het is geen technisch conflictverslag, maar vooral een gesprek over de Europese implicaties en hoe de media de kwestie verslaan. En daar lopen eigenlijk drie rode lijnen doorheen. De massale 'pro-Palestijnse' demonstraties zijn in essentie niet primair pro-Palestijns maar anti-Israëlisch en zijn een symptoom van Europa's voortzettende Balkanisering; etnoculturele breuklijnen die alsmaar dieper en luider worden. 

En hoe komt het nou toch dat de Nederlandse media zo onmiskenbaar partijdig verslag doen van dit conflict? Dat is echt vrij eenvoudig eigenlijk. Het NOS-gilde acht Israël in beginsel een illegitieme bezetter, onderdrukker en laatste zonde van Europees kolonialisme. Daaruit volgt simpelweg dat elk nieuws dat Israël negatief afschildert met een gretig enthousiasme wordt omarmd en journalistieke standaarden in die gretigheid sneuvelen. En datzelfde mechaniek werkt evengoed de andere kant op. Want als Israël als illegitieme bezetter gezien wordt, dan volgt daaruit dat elk verzet daartegen in beginsel legitiem is. Vandaar juist de mediabrede, trage terughoudendheid, dan ineens wel vermomd als 'gedegen verificatieprocessen', wanneer Hamas gericht, willens en wetens de meest onvoorstelbare gruweldaden pleegt. 

En ten laatste nog even over De Leus die we al 80 jaar verkondigen terwijl we met die holle plechtigheid en gevouwen handjes naar onze tenen staan te staren: "Dit nooit meer". Maar nooit meer, dat is nu. En het probleem met de leus "Dit nooit meer" is dat we dat letterlijk bedoelen: nooit meer dezelfde uniforms, met dezelfde vlaggen en dezelfde leren jassen die Anne Frank uit hetzelfde Achterhuis trekken. Maar door die infantiele, cartooneske geschiedsbeleving van 'goed en kwaad' verliezen we uit het oog dat in het heden morele kwesties juist altijd tot op een zekere hoogte ambigue zijn.

En ja, er is soms ambiguïteit inzake Israël-Palestina, maar we laten ons door die spaarzame ambiguïteit in de Levant in Nederland verlammen daadwerkelijk te doen wat we al 80 jaar beloven. Joodse scholen worden uitvoorzorg gesloten in plaats van bewaakt. Joodse kinderen worden van school gepest. 15.000 man op de Dam die met een eensgezinde vernietigingswens "Fromt the river to the sea, Palestine will be free" scanderen - en iedereen weet dat daadwerkelijk betekent en welk geweldspotentieel er van zo'n bijeenkomst uit gaat.

Michiel dacht kom, laat ik m'n gast eens op z'n gemak stellen, en openen met de werkelijk allerstroefste comment (onderstaand) die we ooit kregen op ons vorige gesprek op 18 oktober. De strekking? Schaam je je niet voor zo'n eenzijdig gesprek na wat Israël sindsdien "allemaal heeft aangericht". Om daar antwoord op te geven leggen we het totale door Hamas gerapporteerde Gazaanse dodental van ongeveer 31.000 eens naast Israëls bewering dat de IDF inmiddels zo'n 13.000 Hamas-strijders heeft gedood. 

Mochten beide beweringen ongeveer kloppen, dan is 42% van het aantal gedode Gazanen Hamas-strijder en is hier sprake van een - zeker in stedelijke context waarin Hamas in burgerkleding tussen en vanuit burgerinfrastructuur vecht - volstrekt ongekend lage Hamas/burgerslachtoffer-verhouding van 1,38. Om rekening te houden met foutmarges in elke richting is een ratio van 1:2 wellicht een verstandigere aanname, maar de volgens de EU en VN 'gebruikelijke' ratio is dus 1:9 (!).

Gelukkig ontstond daarna nog ruimte voor gezelligheid, wat al snel zo gezellig werd dat we het gesprek maar voortzetten als gratis ingeklokte therapiesessie. Michiel loopt er namelijk enorm tegenaan dat een groot deel van zijn publiek hem inzake Israël van 'stellingname' beticht. Michiel ontkent dat, maar in het hooghypothetische geval dat hij het toch zou erkennen - wat hij in het gesprek nadrukkelijk zegt te weigeren - zou het niet uitmaken. 

Immers, hij maakt geen opinie-tv, maar kunst. En mocht er opinie doorklinken in genoemde kunst, dan zijn dat slechts vingeradrukken op het penseel die niets met het schilderij van doen hebben. Maar als het kunstwerk zelf onverhoopt toch opinieert, dan zegt Michiel met zijn show te moeten stoppen.

Dus, jongens. Willen jullie (net als wij) dat Michiel vooral onverzettelijk doorgaat met zijn opinievrije kunsten, laat dan in de comments even weten dat je hem nog nooit op een opinie hebt kunnen betrappen. En zo wel dan lag het bij dezen aan u, omdat u te onverfijnd bent kunst als zodanig te herkennen.

Waarde heer, tot volgende keer!

Ja we hebben Zomergasten nog nooit gezien maar Janine Abbring was dus blijkbaar de reden dat zelfs mediacolumnist Kitty überhaupt niet meer keek. Dus misschien krijgt het programma er volgende zomer een (1) kijker bij. Maar goed, we snappen Janine wel. Want @Michiel Lieuwma zette zes weken lang achter elkaar uit eigen zak, in eigen montage en onder eigen distributie een veel leukere show neer, dus ja, dan kun je zes seizoenen na je piek beter gewoon stoppen toch.

Even teruglezen bij de NOS of we iets gemist hebben aan de laatste aflevering gister hoor. "Dit was de laatste aflevering van Zomergasten van dit seizoen. Het is mijn laatste aflevering ooit", zei ze na een drie uur durend gesprek met psychiater en traumaspecialist Bessel van der Kolk. Aan het einde van het programma ging ze samen met hem het water in dat het interviewpodium omringt. "Zodat ik die veelgestelde kijkersvraag: 'is dit water echt en hoe diep is het eigenlijk' kan helpen beantwoorden", zei ze. Van der Kolk en Abbring gingen daarop het water in, dat tot iets boven de enkels kwam."

Misschien aan de gast, maar daar stopt het gemis.

Soms heb je een keer een leuk afspraakje in de zomer, hoor je nooit meer wat, maar word je twee seizoenen later toch ineens uitgenodigd voor een tweede date. Zeg dan maar eens nee! Ditmaal keurig anderhalf uur in plaats van drie uur, met gewoon de gebruikelijke kroegpraat. Is nihilisme zonder verbittering wel nihilisme? De performatieve en perverse dimensies van liefdadigheid. Hoe vervelend 'bewegingen' zijn en hoe verarmend saamhorigheid werkt in een bipolair opinieklimaat waar opvattingen-à-la-carte verdwijnen. Over hoe het na twee jaar conceptueel marineren in Perennial philosophy pas heel recent door een 9 jaar oud filmpje van Rupert Spira tot een daadwerkelijk ervaren inzicht kwam dat de persoon en alle 'pijn van persoonsschap' niet door de persoon zelf, maar door bewustzijn ervaren wordt. Hoe dat me - nadat therapie, gerichte cursussen, het microdoseren van psilocybine en legio andere aanvliegroutes nagenoeg niets uithaalde - eindelijk verloste van een zeer ontwrichtend psychisch mankement. 

En in het verlengde daarvan ook kort over het eigen therapeutische drietraps-raamwerk dat ik de afgelopen twee jaar ontwikkelde en de online therapiepraktijk die ik onlangs opende. Mocht dat u ook maar in de verste verte interesseren, zie dan de website of het onderstaande draadje. Enfin, GeenStijl heeft tegenwoordig een huistherapeut. Krijg het maar uitgelegd.

Meer prachtige afleveringen van Michiel met Herman Brusselmans en Martin Koolhoven, na de breek!

Uw vrouw, huisarts, wijkagent en kapper smeken u natuurlijk al jaren nou gewoon eens in therapie te gaan. Maar welke ultraMIET heeft er in godsnaam therapie nodig als je bovenstaand ook gewoon lekker naar Tuur en Muntz kan kijken. Dat is groepstherapie zoals dat enkel nog gedoceerd wordt aan de universiteit van het leven. En als je heel goed oplet zie je Michiel Lieuwma er af en toe zelfs nog een vraag tussen krijgen.

Jessica, schrijfster, vrouw van, moeder van, moeder van. Bovenstaand in gesprek met Michiel Lieuwma (dossier), toch vooral naar aanleiding van haar opiniestuk in het NRC. Het gesprek werd begin januari opgenomen, maar verscheen gisteren pas, want zo gaan dingen soms nu eenmaal. Een kwetsbaar gesprek over hoe ze 'het' allemaal ervoer en ervaart in een land waarvoor de joodse liefde toch steeds vaker opnieuw onbeantwoord lijkt.

Ditmaal in tegenstelling tot zitting 1 en 2 even geen improv, maar twee vooraf bepaalde thema's: klimaat en gender. Onderstaand een samenvatting van wat aantekeningen bij de klimaatkwestie door ook maar een simpele boerenjongen [m'n opa had een ananasgrondje in centraal-zuid Sri Lanka] die nooit zal beweren de datawetenschap te begrijpen:

- Het klimaat is het resultaat van elke denkbare variabele op een planeet met een diameter van bijna 13.000 kilometer, van een vloeibare aardkern die we maar zeer beperkt begrijpen tot aan een aardkorst waar nooit dieper in geboord is dan 12 kilometer of een oceaanbodem bezocht is voorbij de 11 kilometer. Die toestand draait met al z'n flora, fauna en industrie in een mild fluctuerende baan rond een zon die we nog minder goed begrijpen dan onze eigen aardkern. Maar de klimaatwetenschap weet alle denkbare variabelen van de aardkern tot aan de zon vervolgens wel te reduceren tot een enkelvoudige CO2-draaiknop, terwijl er niet 1 computermodel bestaat dat de koers van 1 aandeel op 1 beurs correct kan voorspellen. Hoe doen ze dat toch!

- Nog even los van of de klimaatwetenschappelijke consensus klopt of niet, die wetenschappers vervullen wel dezelfde rol als de schriftgeleerden en priesters tijdens de middeleeuwen: zij interpreteren, vertalen en verkondigen een taal die de bevolking zelf niet kan lezen - destijds latijn, nu de data. Het is niet dezelfde materie, maar wel eenzelfde mechaniek.

Starten is leuk, maar doorstarten is nog veel leuker. Toen geluk nog heel gewoon was kende u Michiel Lieuwma natuurlijk van de Snijtafel, maar toen ging het mes erin. Nu is het mes eruit en herleven oude tijden aan een nieuwe tafel. Het eerste voorval op De Sneutafel: Drie Thierry's geleden toen-ie nog niet voor de Houthi's was versus non-binaire Bram en wel-binaire Rob Jetten. Opdat er maar veel ontledingen mogen volgen.

Ja, omdat Kanye's gedachtewereld onderhuids toch meer tractie heeft dan normies begrijpen, blijven we kijken. Boven- en onderstaand een aantal fragmenten die de waanzin van een drie-uur-durend Infowars-interview ongeveer vangen. Waar de show ongeveer op neer kwam: Jones gaf Kanye continu voorzetjes zodat hij zichzelf vrij kon pleitten van beschuldigingen van antisemitisme en nazisme. Waarop Kanye elke keer opnieuw bedankte en antwoordde in de lijn: "Ehn, ja maar ik vind Hitler fantastisch." Daarmee degradeerde hij Jones een show lang tot het redelijke midden, en dat is een prestatie van formaat. Oh, en Kanye's Twitter werd permanent geschorst door Elon nadat Kanye een hakenkruis-achtige Davidster tweette. "Sorry, but you've gone too far. This is not love." sms'te Elon hem, waarop Kanye antwoordde met: "Who made you the judge."

Ja we zijn hier op GSHQ niet zo van de administratie maar deze moesten we toch even afvinken. U zag hier eerder al verschillende video's die Michiel Lieuwma (enge man, praat ook met gure rechtse types zoals Timon Dias) maakte over die hele Michel Houellebecq/Kirac affaire en we hadden er nog eentje niet gehad. En dat is reuze zonde want het is een hartstikke leuke. Ariejan Korteweg van de Volkskrant is het namelijk niet geheel eens met Kirac en de eerdere afleveringen van de serie en brengt die mening op een prettig laconieke manier, en daar gaat Lieuwma dan weer op een soort artistiquaire (ja hoe zeg je dit als je gezellig warrig maar toch niet idioot bedoelt) manier tegenin. Overigens is Korteweg ook geen hersenloze Houellebecq-adept en sabelt hij diens boek over de kwestie (niet gelezen, wij zijn nog druk met deze, red.) genadeloos neer. Een prettig gesprek tussen twee mensen met verschillende uitgangspunten waar je als kijker wat van opsteekt, en u had toch net anderhalf uur niks te doen in uw anderszins enorm opwindende bestaan.

Hoe zat het ook alweer? Oh ja. Houellebecq wist heel goed waar hij aan begon, er is nooit iets in het geheim gefilmd en hij had moedwillig seks op camera met o.a. de Nederlandse Isa. Na het zien van de trailer schoot hij in paniek omdat met deze film het laatste beetje artistieke afstand tussen hemzelf en hetzelfde hoofdpersonage dat hij elke roman schrijft, definitief verdwijnt. Breaking News: auteur lijkt heel erg op hetzelfde hoofdpersonage in al z'n boeken.

Maar goed, die paniekaanval vereeuwigde hij dus door in zowel Frankrijk en Nederland rechtszaken te starten om het verschijnen van de film te dwarsbomen en de onderstaande trailer offline te krijgen. Tot nu toe verloor hij beide rechtszaken, maar hij volhardt en gaat in beroep. En tijdens dat beroep gaan de voeten alhier op tafel voor een zesluik door eenmansmediahuis Michiel Lieuwma met alle betrokken partijen. Bovenstaand de trailer, onderstaand deel 1 met advocaat van KIRAC Christiaan Alberdingk Thijm.

U moet natuurlijk helemaal niks maar als u nou in het Stamcafé even een stappie terug wilt doen van de formatie en behoefte hebt aan wat reflectie over De Zaak Matthijs dan moet u even dit uurtje kijken van Michiel Lieuwma aka de aangever van Spartacus. Want ondanks de beetje flauwe ankeiler is dit klein uur geen luie apologie van Matthijs met argumenten als 'ja maar die kutwijven dan' of 'ja lekker anoniem' of 'ja maar ze kunnen ook niks'. Maar het is wel een uitstekend stukkie duiding van 'het fenomeen' DWDD en van de CULTUUR die 'het' allemaal mogelijk maakte van iemand die er over heeft nagedacht. En dat mag ook gewoon bestaan. Toch.

Gister tot ieders verbazing ineens te lezen in Le Point: Houellebecq publiceert op 24 mei een boek van 112 pagina's in de ik-vorm over de toestand met KIRAC. Die toestand komt erop neer dat Houellebecq heel goed wist waar hij aan begon, er is nooit iets in het geheim gefilmd en hij had moedwillig seks op camera met o.a. de Nederlandse Isa. Na het zien van de trailer schoot hij in paniek omdat met deze film het laatste beetje artistieke afstand tussen hemzelf en hetzelfde hoofdpersonage dat hij elke roman schrijft, definitief verdwijnt. 

Breaking News: auteur lijkt heel erg op hetzelfde hoofdpersonage in al z'n boeken en nu schrijft hij nog een boek waarin hij lamenteert hoe pijnlijk die ontmaskering is. Of wordt het gewoon een eerlijk menselijk verhaal van een sterveling die het allemaal niet meer overzag en gewoon wil dat deze koortsdroom voorbij is? Hij licht alvast toe: "Voor de eerste keer in mijn leven voelde ik me, absoluut, behandeld als het onderwerp van een dieren-documentaire."

En in een beschikbaar fragment uit het boek zelf spreekt hij al over de boven- en onderstaande Jini Jane, bekend van bekend van deze oproep aan u de GeenStijl-lezer waar alleen dr. Sid op reageerde. Le Point: 

"Oorspronkelijk was het project dat hij accepteerde beperkt tot "een seksscène in de vorm van een trio met Jini, zijn vrouw en hemzelf", ook bedoeld voor Jini's OnlyFans account. [Redactionele noot: Jini van Rooijen kwam naar Parijs om deel te nemen aan gang-bangs, specificeert Houellebecq.] "Mijn vrouw ging hiermee akkoord, denkende dat het mijn gemoedstoestand in positieve zin zou veranderen. Mijn vrouw en ik zouden maskers dragen om onze identificatie onmogelijk te maken." (...) licht te auteur toe, en zegt dat hij "geen principiële vijandigheid jegens pornografie of valide artistiek materiaal" koestert, zelfs als het "moeilijk te verwerken is."

Interessant, want dat over die maskers en hoe dat volgens Jini zat, is exact wat ze boven- en onderstaand toelicht in een video met Jini zoals u haar nog nooit eerder zag. Enfin, intriges, en we blijven de honneurs waarnemen (?).

Okay het zit dus als volgt. Op de deze trailer van het recente gesprek met Michiel Lieuwma, dat vanaf 1:04:17 over transgenderisme gaat, verscheen op Instagram dit doorwrochte en uitgebreide commentaar (ook onderaan topic) van danseres "Xiomara Virdó (She/her)". Daar reageer ik onderstaand uitgebreid op. Maar daarvoor wil ik net als in het gesprek met Michiel eerst nog even benadrukken dat ik erg open minded ben als het gaat om gender, mensen die buiten de binaire rolverdeling vallen daarin vaak juist erg leuk en aantrekkelijk vind en dat eigenlijk geen pronouns me te gek zijn zolang ik het gevoel heb dat ik daarmee een soeverein individu tegemoet kom. 

Mijn moeite is erin gelegen dat het in veel gevallen steeds minder duidelijk is wanneer een soeverein individu namens zichzelf vraagt om een aanpassing van je taal, of dat er een ideologie door die persoon heen spreekt en het zodoende een ideologie is die een taalaanpassing van je verlangt. Daar bovenop loop ik gewoon tegen een aantal conceptuele onhoudbaarheden aan, bovenal dus de leus "Trans Women Are Women", waar de onderstaande discussie over gaat.

Wij hebben hier op GSHQ nu al meer dan een maand geen eigenwijze Brabander meer gehoord die op licht geagiteerde toon uitlegt hoe De Wereld en De Dingen in elkaar zitten. Toch gek, hoe snel je zoiets gaat missen. Gelukkig is er nu de podcast 'Boze Geesten', waarin de mede-eigenaar van dit Stamcafé 2 uur en 16 minuten lang aan de toog zit met Michiel Lieuwma, schrijvert, theaterdinges, ex-Snijtafelaar, 'man van' & thans podcasthost. Een zeer prettig gesprek naar aanleiding van dit topic over Elon Musk en de vrijheid van meningsuiting, en dat komt qua timing goed uit want Elon Musk heeft vanavond nog gezegd dat Donald Trump weer terug op de twitters mag (told you so). Bindende luistertip, derhalve. Maar ja. Wat weten wij er nou van.

He maar dat is een goed idee. Omdat je zo gefrustreerd bent over de uitvoering van VPRO's Zomergasten, gewoon zelf een programma maken. Dat zouden meer mensen moeten doen. Michiel Lieuwma (kent u als ex-Snijtafelknakker, of u kent hem niet, of u kent hem ergens anders van omdat u een culturele snob bent, of toevallig) doet het gewoon. Zes zomeravonden lang programmeert hij een drie uur durende YouTube-show recht tegenover het bekendste tv-programma voor mensen die niet van televisie houden. Wij verheugen ons vooral op de aflevering van 21 augustus, maar die van vanavond is ook een aanrader. Echt waar. Wij hebben 'm al gezien namelijk. Stefano Keizers is te gast en het blijkt maar weer eens dat goede vragen zomaar kunnen leiden tot een goed gesprek, waarin u op een verrassende manier wordt verrast. Bindende tip derhalve, zeker omdat op de NPO (1, 2, 3, geen idee, geen zin om op te zoeken, red.) nu die verschrikkelijke Derk Sauer is.

Nu al HET multimediale hoogtepunt van 2022, en dan moet [Spartacus bellen voor een passende online culturele referentie, red.] nog komen. Spartacus, bekend van GeenStijl, www.geenstijl.nl en de langste video ever ooit die internationaal viral ging, is te gast bij Zomergeesten van Michiel Lieuwma. Dat was twee weken geleden al een vrij briljante talkshow, maar met Timon Dias als gast kan het uiteraard alleen nog maar beter worden. Smijt dus uw NPO-televee uit het raam, pak uw aantekeningenboekje erbij en bereidt u voor op drie uur lang ongeëvenaarde duiding van de gevoelde richting van de tijd, Jungiaanse dualiteit, Henk Krol, de condition humaine in het algemeen en individuatie [toch eens aan Spartacus vragen wat dat betekent, red.] in het bijzonder. Met goede grappen. We kijken.