Een soort Fatima Dakmar met een riek. Maar dan zonder riek

NRC publiceerde eerder deze week een opiniestuk van ene Jur Jacobs, die zich als "boer en ondernemer" bij de krant gemeld had. Hij pleitte tegen 'stikstofboeren' dus de pijprokers van het hermelijnen avondblad dachten: 'Bien sûr, qunippe, plaque, dans le courant d'rmee'. Helaas voor de krant hebben ze toch nog één alerte lezer en die dacht: dit kan niet kloppen. Hij checkte. En wat blijkt? Het klopt ook niet. Jur is namelijk een beetje een vreemde snuiter, maar geen boer. De lezer stuurde twee mails om dat aan NRC kenbaar te maken (ingezien door GS) en daarna, omdat een reactie uitbleef, onderstaande tekst aan de stadjers van het Rokin als ingezonden brief. Met ons op cc en omdat wij er gevoeglijk van uit gaan dat de Nurk dit briefje niet zal plaatsen, doen wij het maar.

Afgelopen dinsdag (14/6) stond in NRC een opiniestuk van 'boer en ondernemer' Jur Jacobs. Een vreemd stuk, vond ik, omdat uit alles blijkt dat Jacobs niet erg veel verstand heeft van het boerenvak. Zo zijn er maar weinig boeren die hun land 'uitputten', ze zouden wel gek zijn, en ‘investeren in natuur, bodem en biodiversiteit’ doen ze natuurlijk allemaal, in tegenstelling tot wat Jacobs suggereert, al zal hij het onvoldoende vinden. Ook biologische boeren zouden zo’n ongenuanceerd stuk niet schrijven, bedacht ik mij, al is het alleen al omdat ze niet teveel ruzie willen schoppen met gangbare boeren in de buurt. Ik weet dit omdat ik boerenzoon ben, een paar jaar de boerderij van mijn vader heb gerund, en enkele biologische boeren ken. Dus ik heb even gebeld met de biologische varkenshouderij die op Jacobs zijn LinkedIn-pagina vermeld staat. Wat blijkt? Hij woont daar op het erf, werkt er een dag in de week, en toevallig wordt de samenwerking binnenkort beëindigd. De boerin die ik sprak baalt erg van het artikel en hoopt er geen problemen door te krijgen. Ik concludeer: Jur Jacobs is helemaal geen boer. Hij is vrijwilliger op een kleine, biologische boerderij. Hij mag daar het erf aanvegen, sloten uitbaggeren, en af en toe een varken neuken, en zelfs daar is hij niet goed in.

Jaap Plaisier
Amsterdam

(Wel plaatsen, hoor! Er moet meer humor in de krant.)

Ga maar onderduiken, Fatima Dakmar

Allemaal leuk & aardig dat hoofdredactionele commentaar van de Volkskrant over anoniempjes op sociaalmedia die onze politici steeds maar weer doodwensen en bedreigen, en die afgelopen week allemaal een dikke douw kregen - terecht overigens, doe gvd eens normaal. Terwijl Geert Wilders al jaren bijna wekelijks aangifte doet van bedreigingen door jemenitiese halzensnijders en overig verrijkend krachtvolk uit Asielinstromië gaat de aandacht nu vooral uit naar De Kaag-bedreiger en De Rutte-Bedreiger, met als mediahoogtepunt Tante Sigrid die haar spreektijd verzilverde in de rechtbank. Jeetje, wat erg allemaal.

Maar laten we niet vergeten dat de Volkskrant het anoniem bedreigen zo'n beetje heeft uitgevonden. We noemen de gedrukte haat van Hugo Brandt Corstius en zijn 72 pseudoniemen, we noemen  De Martelhoax en uiteraard het nog steeds niet opgeloste mysterie Fatima Dakmar. Anonieme Cancel Culture avant la lettre (2015). Zet een ingezonden brief in je fatsoenskrant met een fake naam & en je kunt werkelijk iedereen KAPODT MAKEN. Gerard Cox weet er alles van.

De anonieme bedreigers van Kaag en Rutte hebben inmiddels een naam, een initiaal en een straf. Het is nu tijd dat de Volkskrant opbiecht wie Fatima Dakmar is. En zo niet, dan gelieve voor altijd de hypocriete kudtbek houden in commentaartjes aub.

Gentlemen en dames ook. We gaan op jacht. Heeft de Volkskrant Fatima Dakmar verzonnen? vroegen wij ons vorige week af. Fatima Dakmar was die Ingezonden Brieven-schrijfster in de Azijnbode die met een zuur stukje van Gerard Cox een "racist" maakte [DOSSIER]. Reaguurders, Ebru Umar alsook ons hadden grote twijfels bij de echtheid van deze onvindbare Fatima Dakmar. De Volkskrant verdedigde zich daarop met goedkope smoesjes inzake de identiteit van Fatima Dakmar, hetgeen bij ons nog meer de idee triggerde: prutsers, jullie hebben die brief zelf geschreven/laten schrijven, en er de naam van een "Marokkaanse Amsterdamse" onder gezet. Geinig bedacht, Volkskrant. Maar toch niet helemaal ongevaarlijk. De grap is dat je van nature (hoe goed je je best ook doet) helemaal niet totaal anoniem kunt schrijven. U weet zelf; GeenStijl-topics van Johnny Quid herkent u meteen, en de "Van Rossem"-topics pikt u er ook zo uit. Dat geldt overigens voor alle scribenten. Of ze nu Sylvia Witteman, @ANanninga, Theodor Holman, Gerard Reve, Arnon Grunberg, Henk Bres of Rob Hoogland heten. Auteurs laten altijd een stukje stilistisch schrijverseigen DNA in hun publicaties achter. Ook als ze onder een andere naam publiceren. Hoe groots & meeslepend ook, schrijvers en dichters zijn ook maar een zootje algoritmes bijelkaar. De methodiek om auteurs van dergelijke "anonieme" artikelen te achterhalen, heet StyloMetrics. Techniek wordt in de Verenigde Staten met succes toegepast. Er zijn inmiddels diverse trollen/sokpoppen die juridisch op hun anonieme lafbekjes-falie gehad hebben. En precies dat, o lezers, gaan wij ook doen. We gaan brievenschrijfster Fatima Dakmar door een "Stijl-0-Meter" halen. Edoch, dat kunnen wij niet alleen. Daar hebben wij uw hulp voor nodig. Want 1000 weten meer alsdan 1, en het is nogal een pokkenwerkje. Het (open source) programma om dergelijke "anonieme" auteurs op te sporen heet JSTYLO en lees vooral deze uiteenzetting over StyloMetrics (pdf) bij Princeton University. U gaat als volgt te werk. Voer teksten van echte (Volkskrant)scribenten in JSTYLO en vergelijk ze met de tekst van de anonieme Fatima Dakmar. Bij een plus 70% match is het bingo. Platte Volkskrant-tekst van "Fatima Dakmar" ter copy & paste vindt u hieronder. Plezierige jacht.