Ebru Umar: HOOFDDOEKJES WILLEN ALLES

Ja, ik kijk neer op mensen met een hoofddoek.
Ja, ik wil ze niet in mn buurt hebben.
Ja, ik baal ervan dat ik bij elke kassa tegenwoordig alleen nog maar hoofddoekjes zie.
Ja, ik vraag me af wat al die kinderen op crèches geïndoctrineerd krijgen waar tegenwoordig alleen nog maar hoofddoekjuffen lijken rond te lopen (waarom weet ik dit?!).
En nee! Dit zegt niets over de capaciteiten van de hoofddoekjes. Aan de kassa is de een vriendelijk, de ander arrogant net mensen. En de poets met de hoofddoek maakt net zo slecht schoon als de poets zonder. Ja het zegt alles over mij: ik wil geen hoofddoekjes in mijn buurt. Zoals ik ook geen drugsverslaafden in mn buurt wil. Of mensen die eruit zien als Tattoo Ben. Daarnaast wil ik ook geen buren die ik niet kan verstaan, dus of dat nou Chinezen, Marokkanen of Italianen zijn: het zal me een worst wezen. Als ik met ze kan communiceren in het Nederlands: prima. Zo niet woon ik in de verkeerde buurt.
Ik weiger te geloven, te accepteren dat je als werkgever niet het recht hebt om je personeel uit te kiezen. Wat iemands geloof is, boeit geen hond en de werkgever nog het minst. Als je met je geloof te koop wilt lopen door een djelleba, boerka of hoofddoek te dragen en je verwacht daarbij ook nog een baan te krijgen, vraag ik me maar een ding af.
Ernstige zaak. Heel goed dat Leila aangifte doet, discriminatie niet accepteren http://t.co/1uLNCD3QCq
— Lodewijk Asscher (@LodewijkA) February 7, 2014
Waarom zouden mijn rechten op een godsdienstvrije werkplek ondergeschikt moeten zijn aan die van een hoofddoekje?