Deze zomer hadden wij een villa gehuurd in het Italiaanse Grimaldi. Ons balkon met zeezicht lag precies boven de grens van Frankrijk en Italië. Het oude grenskantoor, op steenworp afstand gelegen van de Middellandse Zee, lag er nog. En natuurlijk een bijzonder diepe kloof tussen Italië en Frankrijk, dat zal Wilders plezier doen, kunnen we de economische vluchtelingen uit Afrika tenminste nog fysiek tegenhouden. Want geld kent geen grenzen, dat bleek afgelopen maand in Italië. Italiaanse staatsobligaties en banken kwamen zwaar onder vuur te liggen. Ik versta geen Italiaans, maar de zweetdruppeltjes op het anders zo glad geplamuurde voorhoofd van Berlusconi waren uitstekend te zien op TV. En geld laat zich ook niet stoppen door politiek ingegeven regeltjes als een verbod op 'short selling'. Geld zoekt net als water het laagste punt; dat bleek afgelopen donderdag. Mijn verblijf boven de Italiaans/Franse grens maakte ook de absurditeit van de politieke besluitvorming in Europa schrijnend duidelijk. Wij passeerden zo vaak de grens dat het 'welkom in sms'je' van Vodafone mijn mailbox liet vollopen. En terwijl we pendelden tussen een A+ land en een AAA land zag ik geen verschil in de lengte van de jachten of de zeer goed gevulde winkels. Goedkoop een huis kopen aan de 'Côte' ? Crisis? Vergeet het maar. En dat is geen toeval.

De economische crisis is ook een politieke crisis. Het is een clash tussen verschillende visies op wat de rol van de overheid zou moeten zijn. Overheden hebben de schulden, toegegeven, deels door redden van banken, particulieren en bedrijven hebben de bezittingen. Dat is Nederland met haar goedgevulde pensioenpotten, maar ook in Italie waar 90% van de bevolking een eigen huis heeft met maar 15% hypotheek (PDF). Maar ondertussen eist de private sector wel dat de overheid van alles en nog wat doet. Dat kan niet blijven voortduren, dat snapt iedereen. Alles draait om belastingheffing. Niet alleen in de 'knoflooklanden', maar ook in de VS en UK. Maar de Tea-party in de VS, ontstaan uit onvrede tegen hogere belastingen, gaat juist de andere kant op en willen een soort 'splendid isolation' voor de VS. En dat terwijl de belastingdruk in de VS slechts 15% van BNP is. De grootste bedrijven in de VS betalen ondanks recordwinsten nauwelijks belasting in de VS. Dat is zelfs voor Warren Buffet niet acceptabel. Hij eist een progressieve belasting voor rijken. Lijkt mij logisch als de 400 rijkste Amerikanen evenveel bezitten als de 150 miljoen (!) armste Amerikanen. Het Angelsaksische model, rauw kapitalisme en eigen belang eerst, is een doodlopende weg. Dr. Doom, Roubini, is ook om en citeert nu zelfs Karl Marx. Tijdschrift Forbes, een onverdachte bron, waarschuwt ook voor een ouderwetse klassestrijd en denkt dat de rellen in Londen slechts een voorproefje zijn. Het egalitaire Rijnlandse model is zo gek nog niet. Dát zou het 'onderpand' moeten zijn dat wij van de Grieken, Spanjaarden, Portugezen en Italianen zouden moeten eisen. Politieke en economische hervorming in ruil voor kwijtschelding schulden. Geen zin in, dan wegwezen. De Nederlandse belastingdienst was te bescheiden: ze kunnen het niet alleen gemakkelijker maken, maar ook leuker. Peter Verhaar. Lees mijn blog over banken, brokers en beurzen www.bank.blog.nl www.pfverhaar.nl @peterverhaar