In de afgelopen zes dagen, sinds de wet op 13 februari werd aangenomen, hebben 135.997 burgers hun keus ingevuld of gewijzigd. Bijna een ton (99.415 om precies te zijn) daarvan vulde 'nee' in, tegen slechts 26.309 ja-zeggers (de rest laat het aan de nabestaanden, wat ook een soort ethische foltering moet zijn op het moment dat een geliefde overlijdt, maar OK). Bijna vier keer zo veel 'tegenstemmers' dus. Je zou kunnen zeggen dat de wet dus nu al effect heeft, aangezien mensen hun keuze actief aan het vastleggen zijn. Dat is ook wat Pia Dijkstra vandaag in een interview suggereert. Maar in die bewering willen we graag ff het mes zetten. 

Ten eerste is het opvallend dat veel mensen hun keuze van 'ja' naar 'nee' hebben gewijzigd, en daarmee dus te kennen lijken te geven dat ze er *niet* van gediend zijn dat de overheid hen actief tot een keuze wil dwingen, en daarom de enige écht zelfbeschikkende keuze maken die hen nog rest: Nee zeggen. Ten tweede zie je in dit grafiekje al hoe snel de aandacht voor de wet weer wegebt, want het aantal registraties daalt drastisch en wordt elke dag minder. Dus als Doodsdokter66 nog 9 miljoen mensen wil bereiken om hun keuze vast te laten leggen, mag ze wel eens op gaan schieten anders zit ze rond 2020, als de wet ingaat, hooguit op een miljoen. 

De eerste cijfers bewijzen dat de weerzin tegen de wet groter is dan de instemming, en dat het een gruwelijk moeilijke opdracht is om alle burgers te informeren - een feit waarvan wij met grote stelligheid durven te beweren dat het D'66 nooit gaat lukken. Maar wat kan haar het verrotten, haar plekje in de deughemel is al veilig gesteld. Ten koste van iedereen die zélf wil beschikken en nu ineens een klootzak (m/v) is omdat ie z'n organen niet zomaar opgeeft. Een referendum over deze wet, dát zouden we graag willen om orgaandonatie eens goed onder de aandacht te brengen.

HEBBEN JULLIE HET AL GEHOORD JONG0NS? DE MARREKANE WILLEN NIET WAT WE HUN ORGANEN KRIJGEN /// ZE HEPPE ONS LAND AL INGEPIKT EN NU OOK ONZE ORGANEN /// DIE MAROKKANEN ZIJN HIER ALLEEN MAAR OM TE PROFITEREN /// NEMEN NEMEN NEMEN /// IKKE IKKE IKKE /// MOSLIMS /// AUTOCHTONENHAAT /// DAN KRIJGEN ZE ÓNZE ORGANEN OOK NIET /// MULTICULTURELE SAMENLEVING MISLUKT - zoek voor de grap zelf maar eens op Twitter voor de stand van 't land.

Maar zo werkt het niet lui. Zo is het systeem en daar werd nog over geïnformeerd middels een, soort van poging tot, referendum. Na het mislukken van het referendum komen Pia en de Orgaanpiraten uw lichaam enteren, maar u kan nog wel een 'nee' verkopen. Doen andere Nederlanders ook: percentage mensen dat zonder beperkingen alle organen in de verzamelbak gooit blijft ongeveer gelijk, percentage mensen dat juist geen toestemming geeft voor orgaanroof is gestegen. Marokkanen doen huiswerk, willen liever niet, voeren keuze door, prima.

Maar ja. Nu zijn de Nederlanders boos. Vorig jaar schreef Van Rossem al het volgende:

"Want velen, met vrome D66'ers voorop, ontlenen nu ineens een moreel gewicht aan de nieuwe donorwet om tegen anderen te zeggen dat orgaandonatie een soort burgerplicht is. Dat is een zorgelijke vorm van morele groepsdruk, die het recht op zelfbeschikking onder druk zet. (...) Een vrije burger die per vandaag dus te maken heeft met een overheid die je organen komt collectiviseren, tenzij je daar bezwaar tegen aantekent. Maar een overheid zou alleen mogen vragen, nooit mogen eisen. De burger kan vervolgens ja zeggen, maar zou geen nee hoeven moeten zeggen. Helaas. Fysieke integriteit is per vandaag een grondrecht waar D66 geen respect meer voor heeft, en in het kielzog van die respectloosheid volgen dan als vanzelf de hooligans van de verheven moraal, die met verwijten van egoïsme en onmenselijkheid publiekelijk voor jou komen invullen wat je persoonlijke beweegredenen zijn om géén donor te willen worden."

Vergat Van Rossem gewoon op te schrijven dat die morele burgerplicht niet alleen voor scheve gezichten zorgt MAAR OOK NOG EENS VOOR EEN GIGANTISCHE SCHEUR IN DE MULTICULTURELE SAMENLEVING BEDANKT PIA

Het meeste is wel gezegd (donordossier), het is nu aan de 75 senatoren van de Eerste Kamer om een individuele afweging (zonder fractiediscipline!) te maken over de actieve donorregistratie die D'66 wil doordrukken. Conserveert de Senaat, dankzij onder andere de prachtige pleidooien van de heren Van Dijk (SGP) en Koffeman (Partij voor de Dieren), het Grondwettelijke recht op zelfbeschikking en de lichamelijke integriteit binnen een stukje staatsvrije ruimte voor de burger, of gaan de vakantiegangers van de Eerste Kamer toestaan dat D'66 de Grondwet herschrijft met de giftige inkt van de empathie waarmee ze hun zogenaamd "progressieve" religie schrijven, en waarmee een geschonken orgaan verandert in een gegeven paard? Wordt de gunst van de gulle gift behouden, of collectiviseert de overheid al onze organen? Garanties op de Grondwet krijg je nooit bij D'66. De afronding van het debat en de aansluitende hoofdelijke stemming zijn vanaf half twee LIVE te zien op Staatsstream of Senaatsstream. Hup Grondwet, boe stofzuigers!
Update: Het begint goed. 1 voor-stemmer afwezig wegens vakantie 'persoonlijke omstandigheden'.
Update 15u35: Bijna ontknoping. Schorsing tot 15u50, daarna driemaal hoofdelijke stemming over twee moties en de donorwet.
Update 16u15: Eerste telling op basis van stemverklaringen wijst op 38 voor, 36 tegen. Uw organen worden staatsbezit.
UPDATE: Grondwet verliest van orgaangraaiers. Donorwet aangenomen. Je organen uit overheidshanden houden doe je op donorregister.nl.

Wie zich niet uitschrijft uit het donorregister, is voortaan automatisch orgaandonor. Fuck grondwettelijke zelfbeschikking, schijt aan de integriteit van het eigen lijf, D'66 haat het plebs en heiligt de progressie van de piëteit. En de vakantiegangers van de Senaat zijn er mee akkoord gegaan. Platbranden dat pand en vervangen door een Constitutioneel Hof, we roepen het al jaren. En hoe Pia Dijkstra kan garanderen dat ze aan 100% van de getroffen burgers gaat vertellen dat het voortaan zo werkt? Boeiuh, garantie geef je alleen op stofzuigers. Je organen uit overheidshanden houden doe je op donorregister.nl.

In de nieuwe donorwet wordt iemand die geen keuze in het Donorregister heeft vastgelegd, automatisch geregistreerd met ‘geen bezwaar’. Het staat er echt. Gortdroog. Wie zich niet afmeldt, wil donor zijn. Maar 'niet afmelden' is pertinent niet hetzelfde als 'geen bezwaar', zoals 'niet kiezen' voorheen ook nooit een bewijs was dat je géén donor wilde zijn. Misschien wilde je er gewoon helemaal niet over nadenken, en dat is je goed recht. Een recht dat nu is afgenomen en er is geen constitutioneel hof in Nederland dat op de rem kan trappen nu alle burgers zijn overgeleverd aan de grondwetverbranding door D'66. 

Kan VWS wel een bannercampagne lanceren. Maar als het al die jaren hiervoor niet lukte om genoeg mensen te bereiken met de vraag of ze donor wilden worden, hoe garandeert de overheid dan dat ze nu alle burgers gaan bereiken om te vertellen dat ze 'geen bezwaar' hebben tegen orgaandonatie zolang ze zich niet laten horen? Dat gaat de overheid dus *nooit* lukken. Never. Jamais. NIEMALS. Garantie krijg je immers alleen op stofzuigers.

Dat is de fundamentele fout in deze wet: de overheid negeert zelfbeschikking en bepaalt vooraf voor jou wat je wil, ook als je helemaal niet weet of je dat wel wilt. Zelfs op een vakantievlucht naar Spanje heb je meer keuze in de vraag 'kip of pasta' dan hoe de Rijksoverheid met de fysieke integriteit van je lichaamsonderdelen en geestelijkex zelfbeschikking omgaat. Draai het eens om. 'Wie zich niet aanmeldt bij de Belastingdienst, hoeft geen belasting te betalen.' Werkt niet hè? De enige échte zelfbeschikkende keuze die Pia Dijkstra de burger nu laat, is jezelf afmelden als donor. De ADR gaat in 2020 in. Maar we voorspellen nu al dat honderdduizenden burgers nooit zullen weten of beseffen dat ze een eigen keuze over hun meest kostbare bezit moeten maken, als ze niet willen dat de donortotalitaire overheid het voor hen doet.

De donorwet van D'66 is de progressieve dictatuur van de goede bedoelingen.

Het uitmuntende optreden van de heer Bart Nijman bij het tv-programma Pauw heeft dinsdagavond maar liefst 7500 digitale handtekeningen opgeleverd, voor het inleidende verzoek tot het houden van een referendum over de D66 Donorwet. Voor een dergelijk 'inleidend verzoek' zijn eerst tienduizend ondertekenings nodig - daarna mogen we nog eens 300K krabbels verzamelen. Hoeveel analoge handtekeningen er al per brief + postzegel naar de Kiesraad zijn verstuurd, is onduidelijk, maar gezien het enthousiasme op sociale media, moeten dat er inmiddels ettelijke honderden zijn. Het gaat dus dikke prima met de Eerste Drempel. Maar we zijn er nog niet.
TEKEN OOK. En red de democratie. Alweer.

Ik ben donor, ben voorstander van een betere donorwet, maar niet van deze uitnamewet, die onder de streep een drama kan zijn voor patiënten op de wachtlijst.

Toen de wet met marginale meerderheid werd aangenomen stegen direct de nee-registraties. De ja-registraties blijven uit, omdat de illusie werd gewekt dat Nederland nu al een actief donorregistratiesysteem heeft. Per direct twee oorzaken van dalende donaties. Er verandert pas iets in 2020, en dat is een wijziging van "geen keuze” naar "geen bezwaar". 

Voorstanders van donatie lezen in "geen bezwaar" een actief donorregistratiesysteem. Tegenstanders lezen het tegenovergestelde. Iedereen gelukkig, en zo werd de wet erdoorheen geloosd. Het schip bereikte de haven, maar wat is er over van het schip en haar lading?

Pia Dijkstra heeft op het laatste moment een wijziging op de donorwet ingediend om daarmee een compromis in de Kamer te krijgen. Alleen is "geen bezwaar" ipv "ja" niet een detail (bijvoorbeeld twee of drie herinneringsbrieven sturen), maar raakt het een kernmechanisme van de wet, en dan precies het mechanisme dat het overgrote deel van de bevolking gaat raken.

Sure, we gingen in een nagelnieuwe Ford Mustang naar de Kiesraad in Heerlen, maar dat was een cadeautje van de boys van Autobahn en de benzine heeft Bart zelf betaald ("Tering, dat beest zuipt!", aldus Bart die zijn wekelijkse drinkgeld aan een dorstige pony stond uit te geven). Kostte dus nog geen kwartje van de crowdfund. Waar we wel geld aan uitgaven, was de drukker. Want digitaal handtekeningen ophalen mag dus van de Kiesraad, maar de wet bepaalt dat je ze wel op papier moet inleveren. Dat betekende deze eerste ronde 1344,85 euro aan drukkosten. Die zijn betaald uit wat we tot nu toe aan bijdragen hebben mogen ontvangen. Dat is per vandaag dit bedrag:

(Die piek in de statistiek is op de dag van het eerste crowdfundtopic.)

Wat nu&wat kost dat?
We willen voor Ronde 2 - de 300.000 handtekeningen - weer vrijwilligers werven voor het Leger des Peils, en die de straat op sturen met promotiemateriaal. We kiezen ditmaal voor visitekaartjes in plaats van flyers. Dat is niet alleen een stuk goedkoper, we hebben ook maar 1 oproep aan mensen die zo'n kaartje aanpakken of in de bus krijgen. Namelijk: 'Teken voor een referendum over de donorwet op referendum.nl'. Het drukken van 100.000 visitekaartjes kost bovendien maar een kleine 1000 piek en dat is een stuk goedkoper dan glimmende flyers. Voor vrijwilligers die de straat op willen voor de campagne, willen we simpele polo's laten bedrukken. Leuker dan een stom hesje en het kost per polo maar 6 tot 8 piek. Hoeveel we d'r nodig hebben? Dat weten we nu nog niet, maar laten we zeggen 100 stuks. Met btw zit je dan op 1000 euro. Maar het allerduurste, zijn de drukkosten.

Vooropgesteld dat het lukt en de drempel gehaald wordt, is het niet ondenkbaar dat er een half miljoen handtekeningen moeten worden uitgeprint. Dan ga je richting de 20.000 euro alleen al aan papier voor de Kiesraad. Dáárom doen we dus dat crowdfunden, want zoveel speelgeld hebben we niet, en krijgen we ook niet van de belgenbaasjes. Als je denkt: boeien, zoek het uit en haal dat maar lekker uit je eigen oude sok. Prima, voel je vooral niet verplicht. Maar wie wil helpen met een donatie, hoe klein ook, zijn we dus enorm dankbaar. Rechtstreeks overmaken ook, op NL59 INGB 0007 179 771. We zullen altijd transparant blijven over de uitgaven, want het is jullie geld dat deze campagne mogelijk maakt.

De orgaanonteigening van '66 werd half februari door de Senaat goedgekeurd, maar wordt pas van kracht als het in het Staatsblad heeft gestaan: "Zonder publicatie in het Staatsblad kunnen wetten niet in werking treden", luidt de regel. Op het moment van publicatie begint de klok te lopen voor een referendum: binnen vier weken moeten er tienduizend inleidende verzoeken binnen zijn. Maar.. het wetsvoorstel is nog niet getekend door het kabinet. De laatste stap voor publicatie in het Staatsblad, is een handtekening van de verantwoordelijke minister plus een krabbel van de koning. Zo is de wet.

Waarom is dat donorvoorstel nog niet getekend? Simpel: het referendum moet eerst worden doodgemaakt. Stel je voor dat iemand nog een referendum over de donorwet probeert te veroorzaken vóór de referendumwet is kaltgestellt.

De donorwet gaat sowieso pas in 2020 in, dus echte haast is er niet. Maar als je, zoals Pia Dijkstra, jaren hebt gestreden voor deze wet, dan wil je echt wel zo'n Staatsblaadje hebben om in te lijsten op je werkkamer. Bovendien is er geen enkele reden om te wachten met bekrachtigen. Echte regels zijn er niet voor, het staande beleid is min of meer 'zo spoedig mogelijk', maar sinds het Oekraïnereferendum weten we hoe rekbaar dat begrip is. 

Waarom we sowieso argwaan hebben? Nou. Bijvoorbeeld omdat begrotingswetten die op de zelfde dag als de donorwet zijn behandeld in de Senaat, in een maandje zijn bekrachtigd via het Staatsblad. En als het echt moet, kan een bekrachtiging supersnel. Zoals toen het zelfbestuur van St. Eustatias vorige maand tijdelijk werd afgepakt. Van stemmingen naar Staatsblad ging letterlijk in 1 dag. Maar de donorwet, die ligt nog op een krabbel te wachten.

Deze week begint de Eerste Kamer aan de procedure voor de intrekking van de Wet raadgevend referendum. Dat betekent een paar schriftelijke vragenrondjes tussen Senaat en regering, daarna nog een plenair debat en dan stemmen. Gemiddeld duurt een procedure 88 dagen, maar het kan ook sneller: bij de helft van de voorstellen van vorig jaar duurde het 33 dagen.

88 dagen is ongeveer net zo lang als een referendumverzoek duur: vier weken voor het inleidende verzoek, dan twee weken telpauze voor de Kiesraad, en indien de 10.000+ inleidende verzoeken gehaald zijn, dan nog zes weken voor de 300.000 vereiste handtekeningen. 12 * 7 = 84 dagen. Maar ja, zolang de Donorwet niet in het Staatsblad staat, gaat het referendum-raam niet open.

De kans dat de intrekking van het referendum wordt geblokkeerd in de Senaat, is bijna nul. De coalitie heeft een meerderheid, en de paar mensen die hoop houden op '66-senator Thom de Graaf, die "kritisch zou kijken" naar de intrekking van het referendum, weten sinds het '66-congres van zaterdag ook wel beter: “Wij zijn en blijven de kampioen van de democratische vernieuwing. Op zoek naar een instrument dat mensen een betere stem en een beter stuur in handen geeft”, kreeg hij zonder stotteren uit zijn strot voor een zaal vol consultancyklapvee. Die gaat dus straks gewoon instemmen met de dood van het referendum.

Wedden dat die intrekkingswet voor het referendum dan wél supersnel in het Staatsblad gepubliceerd wordt? Misschien wel in een dag. En in het kielzog daarvan, zal de donorwet plotseling snel volgen. Want zo werkt kartelpolitiek.

"Eerste Kamer-voorzitter Ankie Broekers-Knol wil opheldering van minister van Volksgezondheid Bruno Bruins over de invoering van de donorwet. Een aantal senatoren vreest dat invoering van de wet achter de schermen bewust vertraagd wordt om te voorkomen dat er een referendum over wordt afgedwongen", zo vat Elsevier het samen. De bron is BNR, dat met een printje van het GeenStijl-topic 'Rutte III saboteert referendum over donorwet' naar het Binnenhof is gegaan. Lol-audio: "Het klinkt een beetje als een complottheorie." - "Ja, en toch wordt het gefluisterd hier op het Binnenhof." PvdD-Kamerlid Arissen heeft Kamervragen ingediend ‘nu de schijn ontstaat dat het publiceren van de Donorwet bewust vertraagd is om zo het organiseren van een referendum te bemoeilijken’. Bij MinVWS hebben ze geen idee hoe lang het allemaal nog duurt, maar de minister moet wel eerst helaas toevallig nog even naar de Paralympics in Pjongtsjang. Ondertussen tikt de doodsklok voor het referendum door...

Wat zou er mooiere democratische ironie kunnen zijn dan om nog één keer de Wet raadgevend referendum van '66 toe te passen om een referendum te houden over de donorwet van '66, voordat '66 de referendumwet bijzet in het graf van Van Mierlo (zvmh)? Juist: niks. Precies daarom doet het kabinet er alles aan om een referendum over de donorwet te voorkomen, en weigert minister Bruins om zijn krabbel te zetten & de wet in het Staatsblad te plaatsen, de laatste voorwaarde om er een referendum-initiatief over op te kunnen starten. Vertragen, smoesjes, verre reisjes naar het buitenland - het patroon tekent zich duidelijk af. Vandaag beweert Bruins dat er 'geen geld' is voor de donorwet. Geen geld. Wat een gelul. Als Brussel belt over een naheffing van een half miljard, telebankiert het Torentje dat dezelfde dag nog naar Junckers drankpot. Bovendien gaat die donorwet pas in 2020 in dus tijd zat om geld te zoeken om in de ongrondwettelijke orgaanhandel van de overheid te investeren. Nope. Het getalm dient maar 1 doel: er mag nooit een referendum over de donorwet komen. Dat wil Dictator Pechtold niet.

Beste mensen van Geenstijl. Er moet me iets van het hart over het gebruik van het woord 'donorwet'.

Kijken we in het woordenboek, dan zien wij dat het woord, dat afgeleid is van het woord 'doneren', een actie inhoudt, namelijk het weggeven van iets. Synoniemen zijn 'geven' en 'afstaan'.

Het probleem met de nieuwe 'donorwet' is dan ook dat de term de lading niet dekt en zelfs misleidend is. Door de wet wordt de actie van het doneren van organen vervangen door het uitnemen van organen, waarbij de 'donor' passief blijft. De actie, het initiatief, ligt voortaan bij de overheid. Ik stel dan ook voor om voortaan de term "uitnamewet" te gaan hanteren. Met de voorgestelde wet raakt men aan het beginsel van zelfbeschikking. Immers, men maakt zelf geen keuze meer over de eigen lichamelijke integriteit, die keuze wordt in eerste aanleg door de overheid voor jou gemaakt.

Maar de wet heeft meer tekortkomingen. Wat als de beoogde 'donor', zoals één op acht mensen in onze maatschappij, een IQ heeft van onder de tachtig en derhalve niet precies weet waar hij/zij wel of niet voor tekent? Wat te doen met zwakzinnigen? Ik mis deze overwegingen in de publieke discussie. Alleen al daarom is een referendum zinnig: ik wil met die argumenten wel om de oren worden geslagen. Wat te doen met mensen die administratief analfabeet zijn? Die een fobie hebben voor alles wat met papierwerk, centrale administraties, stempels en handtekeningen te maken heeft? 

Wat te doen met mensen die gewoon geen initiatief op kunnen brengen hun eigen huis schoon te houden en hun afwas te doen, laat staan een dergelijk abstracte zaak te regelen? Wat te doen met mensen met een semi-Nederlandse status? Geldt de wet voor Nederlandse staatsburgers of ook voor, bijvoorbeeld, asielzoekers? Wat wordt er gedaan om asielzoekers van hun status op de hoogte te brengen? En als deze wet niet voor hen geldt, is er dan geen sprake van ongelijke behandeling?

Zijn de medische details voldoende uitgevent? Weet de bevolking dat bij uitname van organen eerst spierverslappers worden toegepast omdat het lichaam bij uitname vaak dermate heftig reageert dat men anders de procedure niet kan uitvoeren? Zijn mensen op de hoogte van het verschil tussen 'hersendood' en de staat waarin de individuele hersencellen ook echt niet meer leven? Want dat doen ze dus nog wel.

Zijn mensen op de hoogte van de statistiek: dat bij elke diagnose, ook die van hersendood, fouten gemaakt worden? Misschien is dat één op honderd keer, misschien één of duizend, of nog minder, maar ik kan garantie geven dat er een foutmarge is. Welke is dat? Er zijn gruwelijke verhalen verteld van mensen die na een hersendoodverklaring weer voetbal kunnen spelen.

Daarom heb ik vandaag een enveloppe op de bus gedaan om het inleidend verzoek om een referendum te ondersteunen. Want first and foremost is het van belang dat men zich bewust is van de implicatie van de wet en er is geen sterker middel om de argumenten vóór en tegen op de kaart te krijgen dan het aanjagen van de publieke discussie via een referendum.

Groeten van reaguurder Hufterst,
die zich bijzonder opwindt over de ver-D66iging van ons land

Hallelujah. Aandacht in de media voor een volksraadpleging over de omstreden D66-wet ter Opeising van Organen van Alle Nederlandse Bijna Dode Staatsburgers. Duurde het bij het Oekraïne-referendum een week of zes voor er een vaag berichtje op pagina 13 in de Dedemsvaartsche Courant verscheen, vandaag pakten diverse media -zoals het hoort - uit met echt belangrijk nieuwsch. Ons aller Bart Nijman cq Donorwet was niet weg te slaan bij Trouw, BNR, EenVandaag, NOS Journaal om zijn verhaal te doen over de Allerlaatste Kans Om Nog Iets Te Mogen Zeggen Over Onszelf, in de dichtgereguleerde, kapotgetuttelde Ambtenaar-0-Cratie die Nederland geworden is onder het juk van Bilderberg66. Zometeen straks bij Jeroen Pauw op de door ons zo geliefde NPO1. Kijken dus. En tekenen natuurlijk.

Meer dan de helft van de Nederlanders wil dolgraag een referendum over het private behoud van hart & nieren. Dat heeft opiniepeiler Maurice de Hond hedenochtend bekend gemaakt op zijn gezaghebbende website peil.nl. Opmerkelijk is dat dik een derde van de democratiehatende VVD66-stemmers ook graag wat te zeggen houdt over de organen. Overigens zegt 53% van de Nederlanders voor de wet te gaan stemmen, en 47% tegen. We wensen u een prettige dag verder, en niet te lang in de zon, want anders kunnen we uw huid niet meer transplanteren. Groetjes!

Landgenoot in den vreemde? Dan werkt de app niet. Volg hierrr de instructies. Donaties voor drukwerk en dergelijke zijn ook altijd welkom. Dank voor de hulp!

Het is zinnig om de tegenargumenten voor dit referendum op een rijtje te zetten en aan te geven waarom vele daarvan onjuist zijn.

Er zijn vier kwadranten waar men in kan vallen:
1. Tegen donorwet, vóór referendum
2. Tegen donorwet, tegen referendum
3. Vóór donorwet, tegen referendum
4. Vóór donorwet, vóór referendum

De mensen in groep 1 en groep 4 mogen nu hun spullen pakken. U heeft geen reden om niet te tekenen. U kunt buiten gaan spelen. Nadat u getekend hebt, natuurlijk. De anderen moeten nablijven.

Te beginnen met de mensen in de tweede groep. U bent dan wel tegen de donorwet, maar vindt ook dat de parlementaire democratie niet verstoord dient te worden met referenda. U vindt deze verstoring zwaarwegender dan uw standpunt over de donorwet. Een veelgehoord argument tegen het instrument van het referendum in het algemeen is dat zaken die referendabel zijn typisch te ingewikkeld zijn voor mensen die niet dagelijks met de materie bezig zijn. In het geval van het Oekraïnereferendum kunnen we toegeven dat dit inderdaad een sterk argument was. Ook bij het referendum over de sleepwet heeft de burger moeten varen op beperkte kennis van de materie. Wat weten we nou echt van hoe de strijd tegen terrorisme achter de schermen gevoerd wordt? 

Maar dit referendum is anders. Er zijn geen geopolitieke overwegingen, geen overwegingen die met kosten, milieu of terrorisme te maken hebben. De enige overweging is: willen we dit met z'n allen. Willen we de kamer blauw of toch geel. Het argument "Ik stem één keer in de vier jaar en laat dan alles verder over aan de experts die er meer verstand van hebben" gaat hier niet op. Er zijn geen experts die argumenten voor of tegen in te brengen hebben die ingewikkelder zijn die argumenten die iedereen kan begrijpen. Dus zelfs als u in het algemeen tegen referenda bent is het heel zinnig om hier een uitzondering op de regel te zien en op te schuiven van groep 2 naar groep 1, en hierr kunt u tekenen.

Dan groep 3. Voor donorwet, tegen referenda. Grote kans dat u, als u in die groep hoort, van mening bent dat de door u gewenste situatie bereikt gaat worden als een referendum wordt tegengehouden. De wet zal dan immers ongewijzigd doorgang vinden. Maar een donorwet die op die manier wordt doorgevoerd zal altijd bevlekt blijven met onbewezen draagkracht. Dat betekent dat het in de toekomst makkelijker zal zijn om aan deze wet te tornen door een volgend kabinet, omdat immers het argument kan opgeworpen worden dat het tegen de zin van de bevolking is doorgevoerd. Nog los van of dat dan ook daadwerkelijk zo is, natuurlijk, gegarandeerd dat dit op enig moment gaat spelen. 

Als u vóór de wet op orgaandonatie bent, wat is er dan meer wenselijk dan deze wet doorgevoerd zien na het volmondig uitspreken van de Nederlandse bevolking? En, eerlijk is eerlijk, als u tegen het referendum bent omdat u vreest dat de nee-stem het wel eens zou kunnen winnen, is dit een prima argument om uw eigen ijkpunten eens tegen het licht te houden: u wil dus blijkbaar een beslissing die rechtstreeks gaat over onze zelfbeschikking en die ons allen aangaat nemen maar u vreest dat eigenlijk de meerderheid van de mensen tegen deze beslissing is. Wij raden u aan op te schuiven van groep 3 naar groep 4. Hierrr kunt u tekenen.

Reaguurder Hufterst

De courant van corduroy Nederland verklaart vandaag in een hoofdredactioneel commentaar "dat het gegeven de omstandigheden goed is dat het referendum over de donorwet er komt, als de initiatiefnemers de vereiste 300.000 handtekeningen op tijd bij elkaar hebben. Het instrument bestaat nog en mag dus worden gebruikt. Het is bovendien best een goed thema voor een referendum: het gaat iedereen aan, en de centrale vraag - of de overheid er van mag uitgaan dat je orgaandonor bent tenzij je expliciet hebt aangegeven dat niet te willen - snijdt hout." Helemaal mee eens, natuurlijk. Jammer alleen dat het statement van de krant weer dik ingepakt moet worden in star calvinisme. Eerst is er natuurlijk de obligate verdachtmaking van ons, de initiatiefnemers ("je kan twijfelen aan de motieven van die anderen"), want noblesse oblige natuurlijk. Anderzijds moet het referendum als middel wel gewoon deaud van de deugbode. Want stel je voor dat 'het gebruikt wordt om zand in de motor te strooien' iemand met een van de droge middelmaat afwijkende mening er gebruik van maakt. 

Het gezagsgetrouwe Trouw wacht liever braaf op de Commissie Remkes:  "Nog dit jaar komt een staatscommissie onder leiding van VVD-prominent Johan Remkes met aanbevelingen over aanpassing van het politieke stelsel. Hopelijk levert dat betere aanknopingspunten op voor op zichzelf heel wenselijke vernieuwing." Jongens. Met je krentenbrood. Een referendum *is* vernieuwing. We *weten* al waar de fouten zitten in de democratie (fractiediscipline, achterkamertjes, coalitiekronkels, carrièrepolitici, de Unileverlobby, EU-technocratie, het overheidswantrouwen tegen burgers, de irrationele angst voor populisme, agressieve politieke correctheid, te veel politici die nog nooit een bedrijf van binnen gezien hebben, enz, etc, encore). En ja, we *snappen* dat die referendumwet verbetering nodig heeft maar er *is* geen aanstaand alternatief als het referendum wordt ingetrokken. En nee, je moet niet afwachtend kijken naar een hotemetoot uit het partijkartel voor een voorstel voor "vernieuwing". Ollongren & haar handlangers wilden de evaluatie van het referendum niet afwachten, en niet wachten op Remkes. Het machtsbedreigende middel voor actief participerende burgers moet gewoon dood, dood, dood en er komt *niets* voor in de plaats. Wachten op Remkes is als wachten op Godot.

Dit is dus precies waar dit initiatief in blijft hangen: de teller stokt onder de 100.000 omdat enerzijds de gepikeerde, gedesillusioneerde burger (en reaguurder) op de rug rolt, zich gewonnen geeft en sputtert: 'het heeft geen zin' en 'ze luisteren toch niet'. Anderzijds omdat mensen & media niet over de poging tot een donorreferendum kunnen peinzen of pennen zonder de (motieven van de) roze aanstichters eerst uitgebreid verdacht te maken want God verhoede dat het wel eens een eerlijk en oprecht initiatief zou kunnen zijn van die kansloze zolderkamerbloggers met hun ongepaste Zou U Haar Doen-humor. Hee, we kunnen best met een paar man dat karretje proberen te trekken hoor, da's het punt niet. Lukt het, dan lukt het. Zo niet, dan hebben wij in ieder geval niet lijdzaam gewacht op veranderingen die nooit gaan komen als iedereen elkaar aan blijft kijken tot een ander het misschien doet. Maar de moddersporen zijn diep, de wielen staan uit balans en de serieuze lading van het debat over donororganen is loodzwaar. We zouden derhalve best wat hulp kunnen gebruiken. Maar ja. Als je ons niet vertrouwt, of als je denkt dat het toch geen zin heeft, ziet elke uitgestoken hand er kennelijk uit als een opgestoken middelvinger.

Met de campagne Hart voor Democratie streeft GeenPeil naar een referendum over de nieuwe donorwet. Deze ‘ja, tenzij’-constructie registreert iedere burger die niets laat horen automatisch onder ‘geen bezwaar’. Hoewel de vrije keuze om je af te melden altijd blijft bestaan, eigent de overheid zich hiermee wel een enorme inspraak op de burger toe. Daarom is deze wet uitstekend geschikt voor een referendum over de zeer persoonlijke vraag: ‘Wat mag de overheid beslissen over ons lichaam?’ Het initiatief daarvoor loopt. Maar: waar blijven de voorstanders?

De nieuwe donorwet raakt aan de grondrechten van alle burgers, zoals het recht op privacy (de vrijheid om niet te hóeven kiezen) en het recht op de onschendbaarheid van het lichaam. Niemand betwist het belang van orgaandonatie of het nastreven van zo veel mogelijk keuzeregistraties. Maar de vraag is wel gerechtvaardigd hoe ver de overheid daarin mag gaan. De wetswijziging telt 1 A4’tje, is voor iedereen begrijpelijk en vereist geen diepere dossierkennis zoals bij, ik noem maar wat, een associatieverdrag met Oekraïne.

D66 fractieleider Alexander Pechtold zegt dat hij een referendum over de nieuwe donorwet met vertrouwen tegemoet ziet. Een meerderheid van de kiezers stemt voor, zo weet hij zeker, en gezien de positieve houding van Nederlanders ten aanzien van orgaandonatie (bijna 60% van de geregistreerden geeft toestemming) is dat geen gekke gedachte. Maar: waarom laten deze voorstanders zich niet horen in de aanloop naar een eventueel referendum over dit onderwerp?

Op Radio 1 vroeg columnist Pieter Derks zich af waar de voorstanders blijven. “Waarom staat Pia Dijkstra niet in een D66-regenjas snoephartjes uit te doneren aan winkelend publiek? Waarom heeft Alexander Pechtold geen tourbus geregeld met ‘D66 zegt JA’ op de zijkant, om iedereen op te roepen dit referendum mogelijk te maken en vóór deze wet te stemmen.” Met hem vraag ik me hetzelfde af.

Vanuit GeenPeil hebben we contact gezocht met diverse organisaties en lobbygroepen die zich met orgaandonorschap bezig houden en vóór deze wet zijn, met de vraag of ze met ons in gesprek willen voor een serie podcasts rond het onderwerp. Daarin zouden zij kunnen uitleggen waarom deze actieve registratie er wél moet komen. Helaas: allen houden zich op de vlakte. ‘Misschien nádat er een referendum is gehaald’, is de standaardreactie.

Het is een begrijpelijke tactiek, maar ook een riskante: bij alle voorgaande referenda (EU Grondwet, Oekraïneverdrag, Sleepwet) kwamen de vóór-campagnes te laat en tevens te lafhartig op gang, waardoor het tegenkamp steeds met grote voorsprong aan de strijd om stemmers begon. Gaan de voorstanders dat wéér laten gebeuren? Dat zou jammer zijn. Niet alleen zou Pechtolds zelfverzekerdheid over zijn winkansen daarmee een flinke deuk kunnen oplopen, het is vooral zonde van de kans om een inhoudelijk debat over een belangrijk onderwerp te voeren: donorregistratie, en de manier waarop wij daar als land mee om willen gaan.

Voorstanders van deze donorwet, denk je eens in hoe gelukkig je Pia Dijkstra kan maken als een meerderheid van Nederland straks instemt met haar donorwet, waarmee het draagvlak voor actieve donorregistratie definitief in de wet wordt verankerd? Wacht niet af wat er gebeuren gaat. Teken ook voor een referendum op hartvoordemocratie.nl, en geef een slinger aan het grote donordebat.