En jawel, het is weer Dijkshoorn dinsdag! Zijn eerste audiocolumn leverde al een hoop, voornamelijk negatieve, reacties op, dus daarom hebben we besloten om Nico definitief een podium te geven op GeenStijl. Vandaag wil hij het met jullie hebben over zijn ideale audio-opstelling, doet hij zijn eerste cabaretimitaties en neemt hij in het kader van loggen tegen links-dag Verbal Jam even onder handen. Nico dus, ons geheime Fok!-filter. Luisteren kan Hierrrr... Overigens zijn de eerste 17 inschrijvingen voor het tractorpullen al binnen, nog 23 te gaan en de roze GeenStijl-bus zit vol. En voor alle critici heeft Nico natuurlijk maar weer één antwoord: De Tering!

Nico Dijkshoorn doet een stap in de actualiteit. Dit naar aanleiding van ontwikkelingen van zijn collega-liefhebber Rob Oudkerk. Dijkshoorn kent Oudkerk toevalligerwijs uit 'het wereldje'. Daarnaast kent Dijkshoorn de wereld der prostitutie van binnenuit, dus vandaar een extra column waarin hij u wat insidertips van de hand doet met betrekking tot het bezoek aan hoeren. Hij kent ze allemaal, zij kennen hem en nu gaat Nico ze met u delen! De audiocolumn beluistert u hierrr. Luisteren en huiveren. Wie Natasja, Angelique, Nanette of Rosalie bezoekt en zegt dat je bent doorverwezen via Nico's kan rekenen op een zeer uitgebreide pikwas met badschuim!

Fok!-filter en audioamateur Nico Dijkshoorn is er weer op deze dinsdag, precies zoals u het graag wilt. Trouwens, niet dat we het van plan waren, maar wegsturen heeft ook geen enkele geen zin, het zou ons teveel boze mailtjes opleveren. Met een schone lei gaan we verder, het gevloek is hem vergeven. Vandaag doet Dijkshoorn doet heel slinks, een stap in de actualiteit en oreert over het nut van parkeerbeheer, wielklemkunst en de voordelen van strictly handheld versus eikelpisgaatjes. Hierrr is de nieuwe column. En omdat we weten dat u er nooit genoeg van krijgt, is hierrr het immer uitbuikende Nico-archief terug te vinden.

Dagen waren we naar hem op zoek. Maar ons geheime wapen, Fok!-filter Nico, was weer een paar dagen uit neuken dus alle begrip voor zijn iets verlate audiocolumn. Het is tenslotte lente en wie zijn wij om ons audiowonderkind een strobreed in de weg te leggen. Hij maakt zich dit keer druk om Breedster, het Allochtonebosch en Christelijk Klaarkomen. Alles natuurlijk weer strictly handheld en zwaar vanuit het middenrif ingesproken. En omdat we nu snel, snel, snel willen, gaat het luisteren nu via deze link (rechtsklikken en saven mensen). De nette lay komt eraan!

Jawel, Nico D. dook weer op en wel op een vrijdag. Onze excuses daarvoor, binnenkort zit Nico natuurlijk weer op zijn vaste dinsdag. Na een lange vakantie op Texel ging meneer direct weer een paar weken undercover met ons jongste sektelid Rick van Velthuysen. Rick trok een paar weken bij Nico in huis. Het audiotalent (Nico dus) doet verslag van een week inwerken met Rick. Dus even geen updates over finetuning danwel de pulling competitie te Assen. Luisteren doe je hierr.

Het is weer Dijkshoorn Dinsdag! Meneer kreeg de smaak zo te pakken dat het wachten tot dinsdag hem teveel zou worden. Natuurlijk kijkt Nico even terug op de uitzending van B&W om vervolgens de Grote Busreis aan te kondigen: een reis langs alle steden alwaar we in discussie gaan met het plaatselijke publiek van de desbestreffende stad. Nico komt naar je toe deze winter. Luisteren naar dit audiotalent doe je hierrr.

Zoals elke dinsdag, is het weer tijd voor Dijkshoorn Dinsdag. Dat het vandaag toevallig dan woensdag is, ach... Die dikke Dijkshoorn heeft een emmer gevonden om door te lullen, daar zijn we al blij genoeg mee. In het begin van de uitzending gaat het over dingen, het midden gaat over muziek en aan het einde is de audio niet kapot, maar rapt Dijkshoorn over oldskoolbeats heen, vervolgens iets over meer dingen die hij heeft meegemaakt. En geen gezeik over Kouwes in de comments, die is kapotgeschopt. Podcastnotities voor bij deze uitzending: vandenb. De audio staat HIERRR, gezellig!

Het is weer Dijkshoorn dinsdag en alweer heeft 'ie wat beleefd. Dijkshoorn was net als onze Rutger bij het Waterloo van ene Frisko van Jole. Incrowd als onze podcaster is, herkende hij terstond het kinderspencertje dat Van Jole gisteren droeg. Nee, geen Yamamoto of Paul Smith, maar gewoon inelkaar gezet door Merel Roze, tijdens een geheime meeting met VandenB. Verder gaat Dijkshoorn nog even in op het feit dat die Thaise crimineel Machiel Kuijt alleen met Frits Barend wilde praten. Dat interview kunnen we trouwens -inclusief uitvallend kundstgebit- om 20:30 op Talpa beleven. Voor de rest mot je die Dijkshoorn gewoon luisteren. Zoals gewoonlijk automatisch in de podcast of als directe afluisterdownload hierrr. Update: Over viespeukerij gesproken. Mocht u zin hebben om naar rukkende mongolen te kijken. Talpa zendt die mastrubatiemarathon live uit op internet. At your service...

Vanavond vindt de uitreiking van de DutchBloggies 2007 plaats. Weblogs… Even uitleggen aan de lezers van Geenstijl. Die schuiven namelijk wel lusteloos een secretaresse op haar rug over een kokosmat maar wat een weblog is, ze hebben geen idee. Niet belangrijk. Ik duik er wel weer in. Jaarlijks dompel ik me onder in dat wereldje vol wilsonbekwamen. Even een beeld voor de logleek. Het zijn spierwitte mensen, loggers. Ze organiseren logmeetings. Treurige bijeenkomsten. Twaalf man met een spa rood die aan het eind van de avond apart af willen rekenen en die allemaal bloedgeil zijn op dat ene blinde logstertje van herdershond.nl (Lees verder in de lees verder)

Het is woensdag, tijd voor een nieuwe Dijkshoorn Dinsdag! Hij is fijn dit keer. Ruim 25 minuten lang een diepgaande en bij vlagen filosofische kijk op de waan van de dag. Hij staat hierrr in de dumpert en is eveneens als automatische podcast(niet op klikken hé, is voor podcastding) beschikbaar. Wat wil je nog meer. Steekwoorden: polen, pissen op een toilet, natuur, asperges, borsten, bloot gescheurd, explosieven, soort van manier, natuur en ga zo maar door. Ohja, Dijkshoorn zoekt sidekicks die lachen op commando voor volgende week. Aanmelden kan via redactie@geenstijl.nl. Verder ongezien de tiefus.

Het is donderdag, tijd voor de Dijkshoorn Dinsdag. Zoals altijd neemt Dijkshoorn de week weer met u door. Over Lucille Werner, Over Knevel die Otis Redding niet kent, de steniging van christenen en het feit dat de boekhandels vol liggen met Dan Brown klonen. De christenen die onze dumpert leegstelen voor eigen fapplezier en ga zo maar door. Meer weten? Gewoon lekker lang luisterplezier zonder reclameonderbrekingen via onze podcast of via hierrrr.

Wat een enorm gezeik over die Bokito. Echt een loser aap vind ik dat. Je kunt er lang en breed over lullen, maar er is gewoon niets leuker dan een dier in gevangenschap treiteren. Die tientallen deskundigen die nu in alle media met een witte jas over hun schouder komen uitleggen dat de tanden ontbloten een daad van agressie is en dat het hun wel opgevallen was dat als dat achterlijke wijf in de buurt was Bokito zijn enorme blauwe apenlul dan vol met bloed liep, ik bekijk al die deskundigen minzaam lachend. Er is gewoon maar één hardcore gorillakenner in Nederland en dat ben ik. Ik ben een zilverrug, geboren in het lichaam van Nico Dijkshoorn, zo moet je het zien. Ik begrijp die motherfuckers en wat je dus nooit moet doen is lekker casual met die beesten proberen te connecten. Dat is foute boel. Dieren, je moet ze gewoon raken waar je ze raken kan. Kapot maken. Update: Audio Voor doven en blinden! De column in voorleesversie.

Het is woensdag, tijd voor een nieuwe Dijkshoorn Dinsdag. Dolle boel in huize Dijkshoorn want we hebben twee audios voor de prijs van één! Ons audiotalent neemt dat gepruts van die van Jole met zijn nieuwe tv-programma onder de loep. Jazeker, Van Jolo die ons in een monoloog van zo'n 25 minuten aan houterigheid vertelt hoe de wereld in elkaar moet zitten, want dat heeft 'ie in de Kijk gelezen. De tweede audiocolumn is een Dijkshoorn Classic over dingen in het algemeen en een aantal zaken in het bijzonder. luisteren!

Vakantie vind ik meer iets voor het Nederlands Omroepbestel. Zie je meteen haarscherp voor je, Ron Brandsteder naast een zwembad ergens in Thailand, om uit te rusten van een seizoen lang werken met een Mondige Negerin. Even een paar weken niet op commando dom voor zich uit lachen en 's avonds onbekommerd bezig zijn met zijn grootste hobby: hotelkamers vol smeren met zijn eigen stront. Iets uit de jaren vijftig vind ik het, vakantie. Proletengedoe. Je werk zien als iets dat moet worden onderbroken, om je weer even 'helemaal op te laden' en 'alles van je af te laten vallen.' Vakantie is voor domme klootzakken, zoals hier op GeenStijl.

Als je zegt leesbril van een kilo of zes en bijna blind dan denk je automatisch aan Annie M.G. Schmidt, dat heerlijke, lekker gekke wijf die ons een heel leven lang heeft verblijd met werkjes als Dikkertje Dap, Beertje Pippeloentje, De Spin Sebastiaan en nog 1634 van die andere schijtrijmpjes voor infantielen. Is een beetje een probleem in Nederland, die rare eerbied voor het eindrijm. Ga ergens op een willekeurige verjaardag een levensloop-alfabet voor staan lezen en ze vinden je meteen de nieuwe Vondel. "K is van Karel, die bezweek aan de kanker, L is van lul, ja, daaraan had je sjanker." Annie M.G. Schmidt werd tot nu toe ingedeeld bij de groep Gematigde Eindrijmdichters. Spin Sebastiaan laten rijmen op 'het is niet goed met hem gegaan.' Iedereen kan het. Gaan we.

Over ingewikkelde verbindingen. Swiffers. Comedy-achtige twists. 9-jarige kinderen. Lenskapjes. De nieuwe CD van Frank Boeijen. Eensgezinwoningen. Noord-Nederland. Interviewen. Bodystalking. Het er uitgebreid over hebben. Zussen. Naakt spelen. DoKa's. Babypaprika's plukken en bonsaiboompjes snoeien. Annie M.G. Schmidt. Er wel klaar mee zijn. Strekkende bewegingen. Leven. Tegendraads schilderen. Opvoedweken. Peter Wekking. Betonblokken en roest. Vroom & Dreesman. Blauw haar. Porno borduren op canvas. Paspoorten. Huidziektes. Bakfietsen in Amsterdam. Sorry zeggen. Bedtijd. Marokkaanse oersandalen en schuine negerschoenen. De lelijkste mensen van Nederland. Kudtmuziek en nog veel meer! AUDIOCOLUMN!

Ik had twee weken geleden opeens een heel sterk voorgevoel en net als Robbert van de Broeke ben ik meteen met een doos viltstiften aan tafel gaan zitten en heb mijn voorgevoel gewoon maar laten gaan en dat was best indrukwekkend want mijn hand ging als een razende over het papier heen, net alsof hij van een ander was, wat je ook wel hebt als je je met je linkerhand aftrekt, maar dat is weer een ander verhaal. Maar ik heb dus zeker drie uur naar mijn eigen hand zitten kijken. Dat was bijna niet bij te houden. Lijntjes, hele zinnen, woorden die ik helemaal niet herkende en dat ging maar door. Urenlang. Ik ben gaan slapen, ik word wakker en ik zie mijn hand ´einde´ opschrijven. Ik pak die stapel papier, bleek ik de nieuwe roman van Adriaan van Dis te hebben geschreven, over een homo in Parijs die vanuit zijn appartement naar negers kijkt en dan soms roept `he, zwarte, koop jij eens een pak rietsuiker voor me, neger` Nou ja, het bekende Adriaan van Dis thema. Ik heb het aan hem verkocht en het komt volgend jaar uit als De Hondenneger.

Crossfade broodrooster en juice-experience vanochtend, alles natuurlijk om mijn vitamine-shield vandaag niet te embaressen met het op handen zijnde doopste festival in front of my teeth. Moeilijk sneakerkeuzemoment, want clothes makes it floats en toch maar gekozen voor de 1973 adidas limited edition kansas specials in combinatie met double sized breast wear for boys van modehuis La Tocha en dan op weg met mijn vriendin Kobe Dalucious die gekozen heeft voor een pumps and go clothing benadering afgemixt met nipplecursed vestje van ontwerpercollectief Down and Syndrome. Onderweg naar Dance Valley nog drie uur in de file op de A9 door een paar downsized accidentdrivers maar dat zijn we al snel vergeten bij de main entrance waar we hebben afgesproken met Miss Kissalot en Dennis Aurevoir.

North Sea Jazz bezoeken, dat is vooral met stukken beenham in je baard en met je veel te stramme wijf een weekend lekker naar Gekke Toeternegers kijken. Het hele jaar administratief werk doen in een middelgrote gemeente met doorgroeimogelijkheden naar de Randstad en dan tijdens North Sea Jazz opeens met je handen in de lucht gaan staan wapperen bij een gospel voor debielen uitvoering. De Negers vinden het allang goed. Sterker nog, die geven het voor 80 % uit pluisbaarden bestaande publiek waar voor hun geld. Ze dragen nog net geen bot door hun neus, maar verder gaan alle registers open. Ze geven het publiek precies de neger die ze willen zien. Heerlijke vraag en antwoordspelletjes met de zaal, rare kostuums aan, liggend op de rug, met het kruis naar het plafond stotend op een saxofoon piepen en blazen en vrouwen met een enorme drol van hoofddoeken boven op het hoof, want ja, dat is Echte Negerjazz. (Feauteau:Rare blanke en muzieknegerin maken gevoelige muziek waar van gaat snelpoepen)

Robert Burås, de gitarist van de Noorse band Madrugada, is dood. Gevonden in zijn appartement. Jammer. Robert was een van de leukste Noren die ik heb gekend. Altijd in de weer met die typische Noorse humor. Ik zie hem nog zo rond zeulen met zes emmers rendierenbloed en dat vergiet op zijn hoofd. Robert was een verhalenverteller. Helemaal vanuit die Noorse traditie vermengde hij Angelsaksische volksverhalen met eigen observaties, Zat je te luisteren en dan stond hij opeens op, verliet de kamer en dan kwam hij een kwartier later met een spartelende dwerg onder zijn arm het appartement binnen. Zo was hij gewoon. Robert ten voeten uit. Hij stond ontzettend openen voor kleinere mensen. Hij was ook dol op Skopfilen. Dat was zijn lust en zijn leven. Lekker met een ingevette plank de bergen in en dan zo hard mogelijk door arbeiderswoninkjes heen glijden. Robert genoot daar van.