In de nasleep van het boek dat ik maakte met Nikki Sterkenburg, werd ik uitgenodigd bij D66 in Amsterdam om te praten over radicalisering en hoe daarmee om te gaan. Een sympathiek initiatief, maar ook ik had mijn vragen. Ik wist dat D66 in Arnhem een lokale Grijze Wolven-moskee bezocht had, onder het mom van 'wij opbouwende pluralisten bezoeken gewoon een lief moskeetje'. Toen ik ze er op wees dat de Turkse gemeenschap in Nederland een vijfde colonne is geworden, juist door toedoen van clubs als de Grijze Wolven, reageerde D66 dat het juist ondernemers waren. Dus omdat de Turkse neofascisten werkende fascisten met een baan zijn, en geen werkloze fascisten met een uitkering, was het goed. Tot zover de maatstaven van D66. Toen ik vervolgens een keer met een vriend van me discussieerde over de Turkse vijfde colonne, zou ik het allemaal maar 'problematiseren'. Nu, dik een jaar later, slaan Erdogan-minnende Turken een Gülen-Turk in elkaar hier in de lokale Diyanet-moskee in Haarlem. In Zaandam werd een vermeend Gülen-gebouw vernield en Turken halen hun kinderen massaal van zogenaamde 'Gülen'-scholen. Als ik nu in het lokale bruine café zeg dat de Turkse gemeenschap tot een vijfde colonne is verworden, zouden ze me 'spuit dertien' noemen. Het is opeens heel snel gegaan. De vulkaan is uitgebarsten, en nu pas realiseert Nederland zich dat ook uit dit op het eerste gezicht onschuldige hagelwitte immigratie-ei een geschubd gedrocht is gekropen. Hoe de neuk is het zo ver gekomen? Waarom zijn de Turken zo, en hebben de Marokkanen dat niet? Er zijn verschillende redenen voor deze vijfde colonne-werking, waar ik met de wil van Onze Lieve Heer boven de wolken, wat dieper op in wil gaan.

DENK is bedenkelijk. Grijze Wolven in zwarte schaapskleren. Is het niet de letterlijke Lange Arm van Ankara, dan is het alsnog een gewillige prothese. De partij is een verzameling allochtonen met twee vaders, als het gezin van Paul de Leeuw. In dit geval twee Turkse vaders, die hun scheuring met de PvdA bekroonden met de nuchter-seculiere woorden 'vrees Allah!', uitgesproken richting Achmed Marcouch. De mediaoptredens en Tweede Kamer-bijdragen waren vaak gênant. Oztürk liet zich zichtbaar kwaad maken door PowNed, en Kuzu bracht zijn uitspraken voort met een trilling in zijn stem alsof hij thuis midden in een familiebijeenkomst uit de kast aan het komen was. Bovendien was het natuurlijk een dik vet Turken-fest. Om dat allemaal te neutraliseren, namen ze de Marokkaan Farid Azarkan aan boord, en later Sylvana Simons - in Turkije beter bekend als Saqaliba Simons. Farid is een lobbyist. Daar kan die jongen niets aan doen, daar word je mee geboren. Een lobbyist is niets anders dan een polygame advocaat. Hij dient zijn cliënten en hun belangen, en het doel heiligt daarbij alle middelen. En dan Sylvana. Wie zich aan Sylvana ergert, neemt haar simpelweg te serieus. Geregeld zie ik haar verschijnen tussen haar Turkse meesters op Facebook en TV. Diezelfde Sylvana die ons zo geregeld uit mocht melken bij DWDD over allerhande ethische lekkages des vaderlands, die staat daar dan met de naïviteit van een adolescente maagd, het Turkije te verdedigen alwaar de religieuze en etnische minderheden al een eeuw slinken: Of waar er racistische leuzen op kerken worden gespoten (foto hierboven: "Lang leve racistisch Turkije"). En waar de Armeense genocide openlijk wordt bespot (zie foto onder: "We vieren de 100e verjaardag van de Armeense zuivering ons land. We zijn trots op onze glorieuze voorouders"). Om nog maar te zwijgen over gebombardeerde Koerden, 3000 ontslagen rechters en alle andere etcetera's van de afgelopen maanden. Dat is paradoxaal, als Patrick Kluivert die rij-instructeur wil worden. Sylvana is uiteindelijk een slavin die denkt vrij te zijn, enkel omdat ze 'koos' voor een nieuwe slavenmeester. Kleinkunst tegen beter weten in Waarom Grijze Wolven in zwarte schaapskleren? Omdat prominente leden van etnische minderheden zoals Farid en Sylvana allochtone stemmen willen trekken door te pretenderen in een heldhaftige missie verwikkeld te zijn, door tegen elke stroom in, in het verweer te komen tegen 'verwaand blank Nederland'. En daarvoor laten ze zich gebruiken ten behoeve van de agenda van verwaand Turks Nederland. Achter de multiraciale façade van DENK zit een gehaaide Tunahan Kuzu, die rustig spreekt op een protest van de neofascistische Grijze Wolven. (Zie video.) De pientere Turk neemt niet alleen de autochtone Nederlander overdwars in het rectum, ook de Marokkanen en Surinamers zijn hun sterren niet meer zeker. En aan het einde van de dag is de achterban van DENK ook niet heel veel meer dan een allochtoon monsterverbond, want het onderlinge racisme tussen allochtone groepen gaat veel verder dan een getinte knul die vanwege zijn oriëntaalse naam geweigerd wordt door een manager die Jaap heet. En laten we verdomme wel wezen: Kuzu had van zijn ouders nooit met een negroïde vrouw als Sylvana mogen huwen, en een modebewuste vrouw als Sylvana vindt de burkini eigenlijk gewoon een log en afzichtelijk kutding. Het is allemaal kleinkunst, tegen beter weten in.

Iedereen heeft gezien wat voor tyfusbende het is in Zaandam. Agenten worden geminacht, de auto van PowNews krijgt een chocolade coating, "Dood aan alle Hollanders", Fietsen moesten het zonder bestuurders stellen - hetgeen ook een beetje symbool staat voor de Zaanse gemeente - en een alleraardigst politiekmeisje met sexy septum word geïntimideerd & bedreigd. En het komt allemaal door Ismail. Wat is dat jong lelijk zeg. Hij valt het best te omschrijven als een heroïnejunk tijdens de vrije val voordat de parachute openvouwt. Kijk, de aanslag op de Twin Towers was best een dingetje, maar het zien van zo'n harses doet me toch echt twijfelen aan het bestaan van een barmhartige God. Dit soort knapen zijn nog lager dan slaven. Want terwijl de slaaf reëel gevangen is en van binnen de vrijheid verlangt, hopen deze jongens in de vrijheid die ze hebben op agenten die ze aandacht geven, en hopen ze op arrestaties die ze status geven. Ze hebben in dit land alle vrijheid om wat van hun leven te maken en vriend en vijand een poepie te laten ruiken, maar veel liever maken ze van zichzelf het slachtoffer in de soap die ze niet alleen zelf regisseren, maar ook nog zelf filmen. Het komt natuurlijk niet allemaal door Ismail Ilgun. Het fenomeen van jezelf - als doorgaans allochtone jongeman - te profileren als een 'outlaw' in je 'hood' die schijt heeft aan alles, inclusief iedereen, is al meer dan vijftien jaar gaande. Het zijn de zilte vruchten van de 'hiphop-subcultuur'. We weten: in Amerika is hiphop begonnen als lyrische kunstvorm waarbij negroïde jongeren uit de onderklasse hun niet altijd even rooskleurige omstandigheden omschreven. Toen hiphop steeds populairder werd, sloeg uiteindelijk ook de commercie toe. Rappers als 50Cent en The Game verkochten massaal klassieke thema's als seks drugs en geweld aan een snel groeiend publiek dat zich bovendien over de wereld uitstrekte. Het specifieke genre binnen de hiphop dat veelvuldig verhaalt over criminaliteit werd bekend als 'gangsterrap'. Ook Nederland zou in de ban komen van deze hiphop. Wie heeft er niet gehoord van Osdorp Posse of Extince? Maar na die liefelijke start van de zoveelste door ons Nederlanders zo slaafs geïmporteerde Amerikaanse hype, brak met de rapgroepen als DHC en THC ook in Nederland de periode aan van "echte" gangsterrap. Een nummer als 180cc is al dik tien jaar oud. Het maakt de politie belachelijk en omschrijft criminele activiteiten. Het nummer 'Klik klak' (embed bovenaan) verhaalt zonder blikken of blozen over het plegen van overvallen, alsof het gaat om een 9-tot-5'je. Enkele jaren later zou het Woenselse 3voor12-talent Kempi openlijk rappen over coke verkopen als ware het tomaten op de markt. In dit nummer rapt hij dat je een 'bitch' drugs moet laten vervoeren en dat ze blij zal zijn dit soort klusjes op te knappen zolang je haar maar zoet houdt met cadeautjes: Op 01m52s van dit nummer van Para Mocro ('gekke Marokkaan') zien we het netnummer van Delft, gemaakt van cocaïne. Op 00m32s van hetzelfde nummer heeft hij een AK-47 in zijn handen. Rapper Flex laat hier op 02m02s zien dat 'baas boven baas' ook voor de wereld van de vuurwapens geldt. Tot slot kon rapper Boef natuurlijk niet achterblijven, te zien op 03m14s. Jongeren kijken massaal naar deze rotzooi op YouTube, terwijl de ouders aan de lippen van de achterhaalde tv hangen. De uitkomst van deze subcultuur is merkbaar in alle grote en middelgrote steden, niet alleen in het Zaandam dat nu dan toevallig in het nieuws is.

Zou er dan echt helemaal niks kut zijn aan de Islam? Zelfs niet een heel klein beetje kut, als een muizenvagina? Het eerste kutte aan de Islam is dat het er op klassieke wijze naar streeft alle kutheden van het geloof te ontkennen en glad te strijken. Want nog zieker en zelfzuchtiger dan een Chinees restaurant in De Smaakpolitie, zoekt de religie het om zijn status als zijnde perfect tegen elke prijs te behouden. Dus al stapelen de slechte, nare, weerzinwekkende, kille, akelige, onbehaaglijke, treurige, afgrijselijke, abnormale, abominabele, verfoeilijke, ijzingwekkende, macabere, lugubere, unheimische, omineuze, sinistere, ongure, grimmige en imminente recensies zich op, met het Chinese restaurant 'Islam' kan niks mis zijn. De islam is nooit daadwerkelijk geseculariseerd of hervormd. Na het mislukken van de enige noemenswaardige poging in het 19e eeuwse Ottomaanse rijk, zouden het de post-koloniale en ex-Sovjetstaten zijn die de moslims keihard secularisme op zouden leggen. Totalitaire alleenheersers dreven de Islam rigoureus in zijn maatschappelijke hondenhok. Rebelse geestelijkheid werd uit de weg geruimd, er werden praal-moskeeën gebouwd die de nieuwe natiestaat een cultureel-relgieus gezicht moesten geven, en de top van de loyale geestelijkheid zou nooit ver weg zitten van de troon van de koning of 'president'. Deze radicale hervormingen zorgden er in praktische zin onder andere voor dat de shariah in de meeste moslimlanden vandaag de dag niet meer wordt uitgevoerd. Maar het bleef uiteindelijk een top down ontwikkeling, en niet bottom up, zoals het geval was bij onze secularisatie hier in Europa. Dit maakte dat er vanaf het begin van deze nieuwe naties steeds weer bewegingen de kop op staken die het niet eens waren met deze 'opgelegde' veranderingen, en in direct conflict stonden met het secularisme. Bewegingen die door de moslims graag worden afgedaan als uitzonderingen, maar toch concreet veel groter en machtiger zijn dan de Europese neonazi's en communisten. Ondanks dat het nieuwe secularisme in de islamitische wereld ook oprechte hervormingsgezinden ademruimte bood, zou dit gegeven totaal overschaduwd worden door ontwikkelingen als de Iraanse revolutie, de opkomst van de Taliban en al Qaida, inclusief haar vele satelliet-groepjes, waaronder de groep die uiteindelijk zou uitgroeien tot IS. Van het seculiere Turkije tot het Carabische Trinidad zouden groepen het levenslicht zien die op militante wijze werken aan de wederopbouw van de politieke Islam in de moderne wereld.

Racisme is inherent aan de mens. Evenals zaken als pesten, jaloezie en roddel. En net als bij pesten en jaloezie het geval is, wikkelt de mens het mechanisme van racisme graag voor zichzelf in met excuses als 'het is een minderheid die zich daar aan over geeft, ik zelf zal niet durven'. Maar net als met pesten en jaloezie het geval is, zijn het stiekem natuurlijk gewoon kamerbrede fenomenen onder de meest naakte der apen; de mens. Het is allemaal inherent aan de mens. Racisme is van alle rassen. Het is bijvoorbeeld geen geheim meer dat Marokkanen een hekel hebben aan negers, en al evenmin dat negers een hekel hebben aan zichzelf. Maar ik kom daar nog wel over te schrijven, op dit forum van de altijddurende alertheid. Vandaag ga ik in op het racisme van blank autochtoon West-Europa. "Daar zijn we al over doorgezaagd", voel ik u met consumptie tegensputteren. Alsof die hele kutdiscussie over racisme in dit land ooit een moment los van bruin opportunisme en witte apologetiek is gevoerd. En überhaupt ooit dieper is gegaan dan de fundering van een woonwagenkamp. Afijn, gaat u rustig zitten, dan deel ik ondertussen het West-Europese racisme op in de volgende drie categorieën: 1. Tribaal racisme Het tribale racisme is de oudste vorm, en gaat over fenomenen als de boze blanke die geen allochtoon als burgemeester kan verdragen, omdat hij voor zichzelf het gevoel heeft dat een dergelijke belangrijke positie wordt 'weggegeven' aan een persoon die hier niet geboren is, of geen etnische Germaan is. Dit is de meest primitieve, en daardoor eigenlijk ook meest onschuldige vorm van racisme. Het komt uit de tijd dat onze wereld was verdeeld in stammen en clans. Zodra de mens in een omgeving terecht komt waar de 'regels' net zo afwezig zijn als in die primitieve tijd, lijkt de mens zich te formeren langs etnische lijnen. We zien dit sterk terug in de gevangenissen, en dan met name die van Amerika. Wit klontert bij wit, en zwart klontert bij zwart. Het is uiteindelijk eerder gemotiveerd uit 'overleven' dan uit 'haat'.

Dat negers stampij maken over zwarte piet kan ik nog wel hebben. Maar dat Marokkanen en Turken meeliften op die discussie, daar word ik echt kotsmisselijk van. Ik snap dat de verleiding groot is om je bij de succesvolle karavaan te voegen. Terwijl bijvoorbeeld het Marokkaanse activisme nooit verder is gekomen dan gestapootje spelen in supermarkten, krijgen de patat-panthers het daadwerkelijk voor elkaar om Zwarte Piet langzaamaan te verMichaelJacksoniseren. En dat is knap. De rancune van islamitisch Nederland is na het ter discussie stellen van zaken als halal slachten dermate geëscaleerd, dat ze in Zwarte Piet nu een mogelijkheid zien om de demonische autochtoon ook eindelijk iets af te kunnen pakken. Om racisme kan het niet gaan, want dat hebben Turken en Marokkanen zelf uitgevonden. Beide groepen gebruiken nog altijd doodleuk hun equivalent voor het woord 'nigger': de mocro's slijten de negroïde medemens voor 'azi' en de Turken voor 'senci' (hoewel synoniem 'arap' ook nog altijd populair is). Thuis komen met een neger zit er voor Turkse en Marokkaanse dames dan ook niet in. Hoewel de neger onder laatstgenoemde stiekem wel mag smaken. In het reportage deel 'zonder hoofddoek' van Mildret Roethof's 'Rauw en Puur' vertellen Marokkaanse meiden dat ze in elkaar worden geslagen door Marokkaanse jongens als met een neger worden gezien. Een meisje verklaart op 04:30 in deze video dat ondanks dat Marokkaanse jongens vriendschappelijk met negroïde jongens kunnen omgaan, er toch iets bij ze 'flipt' als ze Marokkaanse meiden met een neger zien. Nee, Marokkanen en Turken geven geen geen reet om die hele neger-zaak. Maar ze hebben dus een gedeelde vijand, en dat maakt dat de neger slechts 60 jaar nadat de slavernij in Jemen werd afgeschaft, weer 'bruikbaar' is voor de moslims. Ik snap trouwens niet waarom zoveel moslims niet kunnen begrijpen hoe de moderne Nederlander zich toch weet te verzoenen met een blackface, terwijl zijzelf de lenigheid meester zijn om zich anno 2016 te verzoenen met een kinderneukende profeet. Dat terzijde. Maar ook activistisch-negerije dient zich eens goed achter de oren te krabben. Ik bedoel, wat is de houdbaarheidsdatum van dat hele slaventrauma? Hoe kan het toch dat je bij het florerende Japan die hele kernbommen zou vergeten, terwijl 'de slavernij' inmiddels de godsdienst is geworden van booszwart Nederland? De Japanners zouden de Amerikanen een dergelijke lotsbepaling niet eens gunnen. Maar wij hebben negroïde lieden in ons midden van het vrijgevige type, die ons maar al te graag mogen herinneren aan de dag van eergisteren. Hoeveel fucking haat past er überhaupt nog onder die trauma-paraplu?

In 1982 schreven twee Henken met de achternamen Westbroek en Temming de Sinterklaas-klassiekert 'Sinterklaas wie kent hem niet', u allen natuurlijk welbekend. Maar wisten die Henken veel hoe cynisch de zin 'en natuurlijk zwarte piet' op een dag zou klinken. Zwarte Piet staat ter discussie. Een discussie die eigenlijk al vijf jaar na de hit van de Henken aanving, en wel tussen een zwarte vrouw en een blauwe vogel. Die discussie zou de daaropvolgende jaren even wijdverbreid als heftig worden. Het is een bloedstollende wedstrijd wie het Sinterklaasthema het vroegst in het jaar aanstipt. Zijn het de snoepgoedkapitalisten die de pepernoten 3 maanden te vroeg in de schappen leggen, of de neonazinegers die 400 jaar te laat van zich afbijten? Het is een spanning die het eveneens noodlijdende 'eerste kievitsei' volledig heeft overschaduwd. Ik heb niet zoveel met die activisten. Te grote ego's met baretten rond te kleine kinderen. Dat eeuwige naspelen van Amerikaanse toestanden in dit land van hand in hand fietsen en een optimistisch dagje strand met te weinig zon. Dat blij zijn met het veranderen van 'negerzoenen' in 'zoenen' terwijl diezelfde activisten inactief blijven als het gaat om zwarte agendapuntjes zoals tienermoeders, eenoudergezinnen, drugscriminaliteit en gangbangs in garaboksen met minderjarige meisjes. Nee, die activisten kunnen m'n witte kont kussen. Wat mij wel boeit zijn de verhalen van de gewone negroïde burger. En ook daar hoor ik dat men wordt uitgemaakt voor Zwarte Piet. En ondanks dat er natuurlijk ook negroïde burgers zijn die zeggen dat Zwarte Piet gewoon lekker Zwarte Piet kan blijven, is Zwarte Piet concreet gezien uiteindelijk wel een etnisch persiflage. De huid zwarter dan zwart, de lippen roder dan rood, naïef, jolig en uiteindelijk de 'knecht' waarvan tot voor kort werd gezongen "ook al is hij zwart als roet, hij bedoelt het toch wel goed". De verdediging van Zwarte Piet gaat in de discussie vrijwel altijd over twee zaken: 1- Kinderen zien Zwarte Piet niet als iets racistisch. Het is een kinderfeest. 2- De cultuur van het Sinterklaasfeest dient behouden te blijven.

Een van de zaken die het Islamdebat chronisch blijft vertroebelen, is de onstilbare behoefte van moslims om 'de islam' en 'de moslims' als 1 solide blok te presenteren. Men doet dit om niet te hoeven toegeven dat de erfenis van profeet Mohammed verworden is tot een verzameling afzonderlijke eilanden die soms nauwelijks nog een archipel te noemen zijn. Na de val van het kolonialisme zouden de meeste islamitische landen seculier bestuurd worden. Dit gaf weer bodem aan allerlei islamitische restauratie-bewegingen, onderwijs-bewegingen en politieke bewegingen om zich te roeren onder de moslimzielen. De spirituele kant van de islam - die we kennen onder de verzamelnaam 'soefisme' - kent op zijn beurt ook weer vele groepen en substromingen. Een flink aantal van deze groepen kwam mee met de immigranten, of zou hun nakomelingen later, temidden van molens en polders, weten te winnen voor hun zaak. Als de moslims nou gewoon eerlijk voor de dag kwamen met die verdeeldheid, kon je juist veel makkelijker aan de buurman of journalist uitleggen waarom bijvoorbeeld niet alle moslims een potentieel gevaar zijn voor veiligheid van dit land. De ene groep heeft immers andere opvattingen over jihad en takfir dan de andere groep. Polemische mentaliteit Maar compleet bedrog is het ook weer niet, daar de meeste moslims van jongs af aan worden opgevoed met het idee dat de andere groepen niet veel meer dan dwalende sekten zijn. En hoeveel verantwoording ben je het publiek verschuldigd voor de daden van een groep die naar jouw idee toch al 'dwalend', en dus on-islamitisch was? Het probleem is dus misschien niet zozeer dat moslims zouden liegen over de verdeeldheid binnen de islam, maar meer dat de meeste moslims een polemische mentaliteit hebben, en geen pluriforme mentaliteit. Juist daarom is het als (lokale) overheid linke boel om van het zelfreinigende vermogen uit te gaan van de islamitische 'gemeenschap', omdat men alleen verantwoording wil nemen voor de paar vierkante meters van de eigen club. Wat we ook hebben gezien is dat islamitische groeperingen misbruik maken van de twee verschillende belevingswerelden. Die van islamitisch Nederland, en niet-islamitisch Nederland. De regulier-soennitische Islamitische Universtiteit in Rotterdam bijvoorbeeld, is aan het einde van de dag niet veel minder conservatief dan de apolitieke salafisten. Maar door hun onderlinge polemische strijd hebben zij er brood in gezien om zich tegenover autochtoon Nederland te verkopen als remedie tegen 'radicalisering'. Op die manier kunnen zij hun sektarische strijd voeren tegen een concurrerende moslimgroep onder een seculiere vlag van 'werken aan een betere samenleving'. Clubs als het IUR misbruiken de angst voor salafistische organisaties om zelf met steun van de gemeentes hun eigen kliek van gezag, geld en acceptatie te voorzien. Dat hun strijd niet oprecht is, wordt steeds weer pijnlijk duidelijk wanneer dergelijke groepen hun eigen vrouwonvriendelijke, homofobe en dus mensenrechten tergende opvattingen buiten beschouwing laten.

Een voortzetting van het overzicht waar ik vorige week mee ben begonnen. Wat voor islamitische groeperingen zijn er in Nederland, en waar staan ze voor? Laten we d'r maar meteen in duiken: Buyuk Birlik Partisi De Turkse 'grote eenheid partij' is een rechts religieuze partij in Turkije met ook enkele moskeeën in Nederland. Deze groep ontstond als politieke beweging toen Muhsin Yazicioglu (1953 - 2009) zich begin jaren '90 afscheidde van de Grijze Wolven, omdat hij van mening was dat deze groep te weinig focus had op de Islam. Yazicioglu was een charmante en charismatische politicus, die na de coup van 1980 werd gearresteerd voor het 'mede besturen van de Grijze Wolven', en pas na 7 jaar weer op vrije voeten kwam. De lijn van zijn beweging zit grofweg in tussen die van Milli Gorus en de Grijze Wolven. Deze beweging is te klein om in islamitische zin van daadwerkelijk belang te zijn in dit land. Desondanks is het wel een van de concrete voorbeelden waarbij een Turkse politieke partij op directe wijze in cultureel religieuze handvatten faciliteert aan de Turken in Nederland. Dit zijn toch steeds weer die vadsige tentakels die zich vanuit Turkije uitrollen tot aan het rif der Nederlandse randstad. Het fenomeen van moskeeën die parallel lopen met politieke partijen in het land van herkomst is iets wat uniek is voor de Turkse gemeenschap. Bij de Marokkaanse, Somalische en Surinaamse moslimgemeenschappen komt dit niet op die manier voor. Het leven van Yazicioglu zou abrupt ten einde komen in 2009, toen hij omkwam in een helikopterongeluk in de bergen, onderweg naar de Turkse stad Yozgat. De partij is nog altijd actief in de Turkse politieke arena. Millyetsi Haraket Partisi Beter bekend als de Grijze Wolven. Dit is het moskeewezen dat parallel loopt aan de extreemrechtse Turkse MHP-partij. Nederland kent meerdere moskeeën en culturele centra die toebehoren aan deze beweging. Het gaat hier om een combinatie van extreemrechts gedachtegoed met religieuze thematiek. Zoiets lijkt misschien een ver van je bed show, maar voor de Tweede Wereldoorlog kenden onze immer evenwichtige zuiderburen een gelijksoortig fenomeen; de Rex-partij. Het Ottomaanse Rijk had zich tijdens haar eeuwenlange bestaan nauwelijks bezig gehouden met etniciteit, en deelde de burgers in naar gelang hun religieuze overtuiging. Pas op het allerlaatste moment begonnen er Turkse stemmen op te komen die een staatkundige toekomst zouden bepleiten waarin het Turkse volk centraal zou moeten staan. Het raciaal-imperialistische denken van Ziya Gokalp (1876 - 1925) zou een blijvende impact hebben op de Turkse republiek. Gokalp zou zich in zijn denken hebben laten inspireren door de Franse denker Emile Durkheim, die schreef dat de burgers van de staat niet een individualistische houding moesten aannemen, maar een collectieve houding, omdat een staat geen staat kan zijn wanneer iedereen voor zichzelf leeft. Deze inmiddels ingebakken mentaliteit onder de Turken maakt dat dit volk een compleet andere mentaliteit heeft dan de West-Europese volkeren, die het individualisme juist zien als een belangrijke verworvenheid. Niet alleen de sterke islamitische identiteit van het moderne Turkije zou deze staat doen verschillen van het merendeels (post-) Christelijke Europa, ook de rechts-nationalistische cultuur van Turkije zou sterk afwijken van de overige Europese ideologieën. Een verschil dat overigens pas ontstond nadat deze rechts-nationalistische ideologie in West-Europa na de Tweede Wereldoorlog in diskrediet was gekomen. De visie van Gokalp liep parallel met de ontwikkelingen omtrent de JongTurken, die in opstand kwamen tegen de Ottomaanse regering die niet capabel was gebleken om het afbrokkelen van het rijk een halt toe te roepen. Enver Pasha was een belangrijke speler in deze ontwikkeling, en net als Gokalp een aanhanger van de gedachte dat alle Turkse volkeren zich zouden moeten verenigen in 1 groot Turks Rijk. De verschuiving van de interesse in het islamitisch georiënteerde Ottomaanse rijk, naar het etnisch georiënteerde Turan rijk is een veelzeggende ontwikkeling in de moderne Turkse geschiedenis. Deze verschuiving werd duidelijk toen Enver Pasha tegen de Russen streed voor de onafhankelijkheid van de Turkse volkeren in centraal Azië tijdens de basmatsji-opstand. Zelfs in een land als Hongarije leeft de Turan-gedachte. In 1967 zou Alparslan Turkes (1917 - 1997) de MHP partij oprichtten, waarbij hij de genoemde Turks nationalistische visie in een democratische partij wist te vatten.

Is-ie dan jongens, deel 3 in de reeks 'Islamitische groeperingen in Nederland' van onze huis-Honing. Spaar ze allemaal! Naqsibandie's Dit is misschien wel de beroemdste soefigroepering ter wereld. In ons land bestaan de volgers grotendeels uit NederTurken. De groep ontleent een aantal van haar praktijken aan beroemde soefi's uit de 12e en 14e eeuw. Men claimt een 'golden chain' die terug zou lopen van de huidige geestelijken tot profeet Mohammed. Van het soefisme in het algemeen wordt vaak beweerd dat het de meest coulante vorm van de Islam zou zijn, en het word zelfs gezien als tegenwicht aangaande radicalisme. Maar het soefisme bleek juist vaak het toneel van islamitische strijders te zijn, die tegen de Europese koloniale machten streden, of in het geval van Tsjetsjenië, tegen de Russen. Beroemde strijders als Abdelkader, Omar Mukhtar, Mohammed Hassan en Imam Sjamil waren allen soefi's. Ook het Ottomaanse Rijk, dat een aanzienlijk deel van Europa veroverde, kende een rijke soefistische traditie. Dus ook het soefisme is niet in alle gevallen los te koppelen van de islamitische strijd en politiek. De Naqsibandie's hebben in Nederland een afsplitsing met de naam Menzil Djamaat, die er zelfs shariahrechtbanken op nahouden. Harun Yachya Een Turkse vriend zei ooit een keer tegen me: "Laat je baard groeien in Turkije en je krijgt vanzelf volgelingen". En inderdaad, het land barst van de islamitische groepjes en sektes, die zich verzamelen om een imam die het godvruchtige wiel denkt te hebben uitgevonden. Adnan Octar is een schoolvoorbeeld van zo'n club. De groep is luidruchtig homofoob, luidruchtig creationistisch, en heeft een voorliefde voor vrouwen die zich eerder bedienen van dokter Schoemacher dan van een hoofddoekje. In Nederland uit deze groep zich op een aantal Facebookpagina's en in Youtubevideo's. Etnisch culturele moskeeën Dit is een verzamelnaam waarmee ik alle moskeeën aanduid die niet zozeer staan voor een specifieke politieke of religieuze beweging, maar als reguliere moskee dienen voor een etnisch-culturele gemeenschap. Islamitische groepen als de Marokkanen, Indonesiërs, Somaliërs en de Bosniërs kennen dit soort 'neutrale' moskeeën. Het gaat meestal om besturen van de eerste generatie die een zeer culturele en seculiere koers varen. De sociale functie van dergelijke moskeeën is eigenlijk die van een culturele biotoop. De 'heimweemoskee'.

Globalisme is wensdenken. Zolang de wereld een lappendeken is van verschillende culturele waardes en economieën, kunnen de betere waardes en economieën enkel maar bedreigd worden door de slechtere. Vluchtelingen hier opnemen om zich permanent te laten vestigen is onzinnig. Je brengt de beschaving niet naar Syrië door Syriërs naar de beschaving te halen. Tofik Dibi was nog geen twee weken uit zijn glazen kast gekomen, en hij roept al dat autochtonen hun 'waffel' moeten houden over de emancipatie van moslimhomo's. Wie ben jij, Tofik, om eerst 97% van je leven in een vrij land te verzwijgen dat je je piemel het allerliefste in de reet van een andere man wil duwen, om nu te zeggen dat ik als autochtoon niets over de emancipatie mag zeggen van homoseksuele allochtonen? Je bent zelf het levende bewijs van de schade die deze culturen teweeg brengen. Ik wil niet dat onze allochtone jeugd zichzelf net als Tofik Dibi meer dan een kwart eeuw ontkennen. Ethiek is wensdenken. De tokkies leven het dichtste op de natuur. Zij eisen op, zij eigenen toe, zij consumeren, zij planten voort, zij gebruiken geweld en intimidatie. De meeste mensen zijn bang voor de natuur. Dus noemen ze deze gedragingen, die hen verontrusten en intimideren, 'onbeschaafd'. In de natuur waarderen ze deze vrijheid opeens weer, omdat het hen als homo sapiens dan niet aan gaat. In de natuur, waar de ene vogel het eten steelt van de andere vogel, en het ene zoogdier het andere zoogdier dood bijt, in die natuur heet onbeschaafd dan opeens weer ongerept. De hang aan het leven is vooringenomenheid. Je bent bang voor de dood omdat je al leeft, en om dat leven heb je nooit gevraagd. De vrouwenemancipatie heeft geleid tot drie zaken: hysterie, valsheid en naïviteit. Marianne Thieme, Caroline Tensen en Anja Meulenbelt. Je kan een muur bouwen voor de vluchtelingen, maar wat kun je doen tegen deze vijfde, wat zeg ik, sekse colonne?

Ze hadden zich nog niet in hun eerlijke thee verslikt toen ze vernamen dat Trump had gewonnen, of het huilen en duiden was al begonnen. Yoga is hot, maar mediteren over het linkse verlies ten aanzien van Trump en Brexit, daar is het hectische leven dan opeens weer te hectisch voor. Die bekken gingen meteen weer open, alsof sluiten geen optie is. Democratie werkt niet, dat systeem wordt slechts gekaapt door seksoracisten en zwakbegaafdoïden. Verlies is altijd jammer, maar wat we bij links na de winst van Trump hebben gezien, is geen democratisch balen meer, het is gewoon pure ongeleide woede. Woede omdat het wetenschappelijk helemaal niet mogelijk zou zijn dat Trump won. Hun emotie is niets anders dan de kwaadaardige tegenhanger van het type ongeloof van Dr. Grant toen hij het uitgestorvene zag leven. Maar wat vind ik, de sjeich van forumiyyah al Geenstijlyah, nou van Trump? Het is een vraag die u in een tot incontinentie leidende spanning heeft doen geraken. Maar wacht niet langer! Lees a mattie lees: Trump en het belang van de moslims Dus omdat Obama lieve woordjes sprak naar de binnenlandse moslims, vergeten we even alle foute drone-bombardementen in Afghanistan, het verwijderen van Qaddafi in Libië en het steunen van salafistische milities in Syrië? En dan is Trump het grote gevaar voor de moslims omdat hij ze in Amerika dan wil registreren? Maar Trump was wel tegen de oorlog in Irak. Die oorlog met 1 miljoen burgerslachtoffers en mismaakte baby'tjes door het gebruik van verarmd uranium. De moslims die nu over Trump klagen, staan helemaal niet voor het welzijn van 'de' moslims. Ze staan voor eigen welzijn in het westen! Die Obama die de iftar nuttigde met moslims en netjes de schoentjes uit deed alvorens de moskee te betreden, is dezelfde Obama die de Amerikaanse fout in Afghanistan feilloos herhaalde, door moslimstrijders te steunen die later aanslagen zouden plegen op westerse doelen. Blijkbaar is de genoemde symboolpolitiek belangrijker dan de praktische visionaire keuze van Trump om in het verweer te komen tegen de Irak-oorlog, in een tijd dat iedereen nog stijf stond van de 9/11-rancune. Trump en de muur Vergelijk de muur van Trump niet met de Berlijnse muur. De muur van Trump is een hek om de eigen tuin, die van Berlijn was een muur om andermans tuin. Die van de Sovjets. Dat is een groot verschil. En voor ons als Europeanen met een 'natuurlijke muur' (Middellandse Zee) is het maar makkelijk praten over een land als Amerika dat direct verbonden is aan de tweede wereld. De wereld is een lappendeken van zeer verschillende culturele, juridische en economische waarden. Als de humane culturen en de gezonde economieën alles maar naar binnen laten lopen wat op de deur klopt, zal de praktische kwaliteit van onze waarden er niet op vooruit gaan. We hebben nu al wijken waar het voor homoseksuelen en afvalligen niet uit te houden is.

Juist omdat de Marokkaanse Nederlander een volwaardige potentie heeft, komen de vele criminelen en extremisten van onder deze gemeenschap verontrustend op me over. Omdat hun daden volwaardig zijn. En wanneer men dan kiest voor criminaliteit, overlast en radicalisme, is dat eveneens een volwaardige keuze, die serieus genomen moet worden. Onder bepaalde Nederlanders - vaak links, maar niet altijd - zien we de racistische praktijk om deze volwaardige Marokkaan continue te verkleinen. "Ja maar de wijk waar hij uit kwam is slecht", of "Ja maar de armoede waar het gezin mee kampte", of "Ja maar kolonialisme", 'Ja maar witte xenofobie", "Angst", "Onderbuik" - enfin u kent het rijtje. Continue wordt de allochtoon het onderwerp bij deze mensen, omdat ze zich met hun koloniaal-christelijke arrogantie helemaal geen voorstelling kunnen maken van de allochtoon als mens met een volwaardige potentie. Een mens die de maker kan zijn van zijn leven en er niet het onderwerp van is. Voor hun is allochtone criminaliteit dan ook in de letterlijke zin van het woord een 'klein'igheid. Te overzien, logisch, en zelfs een ontlokte contra-beweging tegen betonnen wijken en witte onderbuiken. Ik ben geen racist. Geen sociaal darwinist. Ik geloof niet in zoiets als betere rassen en slechtere rassen. Je ziet dan ook dat als bijvoorbeeld kinderen uit Zuid-Amerika of Afrika geadopteerd worden door mensen die hen veiligheid, onderwijs en pedagogiek kunnen bieden, deze individuen dan net zoveel kunnen neerzetten als de autochtone kinderen waar zij tussen opgroeien. Die kinderen zaten net zo vol met potentie als de autochtone kinderen. Maar cultuur is een heel ander verhaal. Cultuur werd door links net zo secuur ontzien als huidskleur. Een denkfout waar we vandaag de dag nog altijd mee kampen in de debatten aangaande integratie en de Islam. Filip de Winter sprak de gouden woorden: "Mensen zijn gelijkwaardig, maar culturen zijn dat niet." En zo is het. Zo kun je je vraagtekens zetten bij een verjaardag waarbij men in een kring clichématige onderwerpen bespreekt, of in je vrije tijd aan de waterkant wachten tot een vis je scherpe metalen haak met aas aanziet voor een lekker hapje. Maar zet maar gerust uitroeptekens bij de Azteken, die maagden offerden, of bij volkeren in Afrika die de clitoris wegsnijden bij meisjes. Culturen zijn niet gelijk. En die culturen, die lijken wel in de aderen van de mensen te gaan zitten.

We doen d'r nog eentje. Gewoon, omdat het zo'n lekkere serie interviews is geworden, dat Nazomergasten van ons. Op verzoek van d'oude Holman zelf, hebben we Dennis Honing uitgenodigd. Onze verherbekeerde gebedshuiscolumnist ging daar niet alleen gewillig op in, hij bracht zelfs maar 1 Arabisch-talig filmpje mee. Alsof de duvel d'r mee speelt, zit er ook een prachtig Fortuynfilmpje tussen zijn fragmentkeuzes. Over transparante democratie. Laat dat nou net toevallig... enfin. Dat komt morgen wel. Nu eerst genieten van de laatste Nazomergasten van dit seizoen. Ohnee. Da's ook niet waar. Volgende week hebben we nog 1 verrassings-uitzending. (Nee, niet met Jan Dijkgraaf.) Maar goed. 20:00 uur. LIVE. Bekeerling Dennis Honing tegenover antitheïst Theodor Holman. Zal er bier op tafel komen..?
Klaarrr Je kent 'm ondertussen: terugkijken in de looping view tot de YouTube klaar is. Volgende week nog 1 bonusuitzending.

Het gesprek tussen Sylvana Simons en Wilfred Genee was weer een dieptepunt in het politieke abces dat DENK heet. En dat terwijl haar optreden bij Pauw, waarin ze toch echt bewegende beelden had gezien van iets dat niet bestaat, nog vers in het geheugen lag. Het gaat me eigenlijk niet eens om haar vermeende arrogantie. Wat kan mij het schelen dat een politicus denkt dat hij/zij het bij het juiste eind heeft? Of dat diegene zonder twijfel de beste meent te zijn? Wat kan mij het schelen dat Sylvana nooit zou lachen? Waar het om gaat, is dat Sylvana eigenlijk helemaal niet daadwerkelijk in gesprek ging met Genee. Ze zat daar maar, met haar lichaam weggedraaid van haar gesprekspartner, monologen af te steken die als een soort profetische openbaringen heel langzaam werden uitgesproken, en absoluut niet door enige gezond-journalistieke interrupties verstoord mochten worden. Sylvana debatteert niet, maar openbaart. Dit gedrag hoort thuis in kerkzaal of een tempel, maar niet in de politieke arena. Maar het zal DENK een sucuk wezen. Hun achterban is de allochtone massa, de klamme hoek van onze samenleving waar schimmels zoals complottheorieën en ideologisch schuinmarcheren al jaren heerlijk gedijen. Het bekende filmpje waarbij de DENK politici en de media afschildert als het grote kwaad is daarin allerminst iets nieuws. Het is niets minder dan een politieke manifestatie van die reeds bestaande onderliggende schimmels.

Die Spartacus, die heeft een aantal essays de lucht in getyfusstraalt die het lezen meer dan waard zijn. Een ervan bespreekt de Islamitische gewoonte om genoegen te nemen met fabels en halve waarheden. Hoe komt dat? Hoe komt het dat een Marokkaanse vrouw met een mooie positie zich niet weet te weerhouden van het uitbraken van een wereldvreemde complottheorie? Hoe kan het dat er volgens veel moslims een geheime world order zou zijn? Een schaduwimperium dat de wereld in haar greep houdt, met bovendien een triljoenen-budget. Die dan alles geheim weten te houden, maar wiens ideeën en doelen dan toch zouden uitlekken, en wel op een paar smoezelige YouTubekanaaltjes. Waarom houden moslims, die van de daken - en minaretten - schreeuwen dat ze in een grote God geloven, zich zo paranoïde bezig met die zogeheten Illuminati? Waar komt die ijver vandaan? Waarom zien moslims overal een wonder in? In tomaten, in handen, op ogen, in bomen, op meloenen , in de wolken en op bladeren.

Lees dit nou joh. Salahedinne Benshikhi wilde ooit journalist worden. Dat werd 'em niet. Boos. Marokkanen nooit een kans. Nederland kut. Nu dus islamitisch YouTuber, toegelegd op homofobe aangelegenheden. Deed bij Tofik een kruisverhoor dat het regime van Assad niet zou misstaan. En wat denk je? Nu alweer homofoob. Dus de koningin van homoseksueel islamitisch Nederland doet er een Facebook-post over maken, en zet Tofik Dibi in de tag. Wat denk je? Lees nou nog een keer joh. Tofik Dibi tilt het begrip 'valse nicht' naar ongekende hoogtes. In de top 3 van Neerlands geniepigste homo's. Onder Rutte, boven Verlinde. Hij is - en deze trend zien we steeds vaker onder linkse homo's - zogezegd bang dat de strijd voor de (minderheden-)homo verwordt tot munitie voor rechts Nederland. En daar moet je niet aan denken natuurlijk. Catastrofaal. Tofik kijkt wel uit. Want witte Nederlanders, die zijn net zo homofoob als Marokkaanse Nederlanders. Wat bezielt je nou Tofik? Wil je nou echt beweren dat die autochtone gemeenschap, die in 2002 een homoseksuele MinPres koos, net zo homofoob is als de agrarische Marokkanen die herhaaldelijk homo-stelletjes wegpesten uit hun achterstandswijken? Ja, in Marokko mag je je nicht neuken. Maar dat is een taalspelletje Tofik. Dat weet je donders goed. Heb je die kapotgeslagen Iraanse homo gezien in het AZC van Bellingwolde ? Bijna dood gebeukt door Noord-Afrikanen, die in tegenstelling tot die homoseksuele Iranees, niet uit een levensgevaarlijk gebied komen.

De grote broer van Tarik Zazah had Andrey Karlov nog niet doodgeschoten of bij IS gingen twee Turkse soldaten in de fik. IS-strijders haalden de mannen uit hun kooi en lieten hen vervolgens op handen en voeten naar hun persoonlijke Golgotha kruipen. Grijze wolven werden gereduceerd tot zwartgeblakerde honden. Het executiefilmpje dat donderdag en vrijdag de wereld over ging laat veel meer zien van de verbranding dan het filmpje over de Jordanese piloot. IS heeft klaarblijkelijk wat duidelijk te maken aan de wereld. Eerst zien we Erdogans banden met Putin. De montage toont het beeld van twee innige matties. Daarna zien we beelden van de strijd. Ontploffingen, geschiet, tanks en afgevuurde raketten die lichtjes zigzaggend op hun doel af suizen. Daarna komen de door de bombardementen verbrande en bedolven kinderen in beeld. Kinderen doen het altijd goed in propoganda. Op schoot bij de leider bewijzen ze de barmhartigheid van de beweging, en zelfs een 'juistheid' die dan door de onschuldige en daarmee ultiem neutrale kindertjes wordt waargenomen. Verbrand en verwond zijn de kindertjes weer een sterk beeld om de nietsontziende kwaadaardigheid de tegenpartij aan te tonen, Turkije in dit geval. Het Turkije dat samenwerkt met de grote boze Russen. Vervolgens komt de beul aan het woord. Een Turkse beul. IS speelt scherp in op de nationalistische tendensen van de regio. Eerder al lieten ze een Koerdische generaal een Koerdische stad veroveren. Het is die extra vernedering. Het salafisme is inderdaad, ook naast andere islamitische stromingen, opvallend multiraciaal. Een van de weinige lichtpuntjes in dit inktzwarte ideologische wangedrocht. Dat maakt wel, dat ze als geen ander over het nationalisme kunnen heen pissen dat vrijwel alle andere groepen en bewegingen in en om het conflict lijkt te drijven. Dus Turk verbrandt Turk. Beul drukt op knop, en het vuur begint te kruipen. Over het touw naar de soldaten. Deze spartelen, schreeuwen, huilen, gillen en alle andere dingen die u en ik ook zouden doen als we in brand stonden. De lichamen worden op een gegeven moment zwart en bewegen nauwelijks meer. Bij de ene soldaat word de tong gefilmd die in en uit de mond gaat, bij de andere soldaat komen er bellen uit zijn mond. Het vuur drijft het vocht uit hun lichamen. Alles haarfijn in beeld gebracht. Bizar.

Een week terug stond dit filmpje op het roemruchte dieproze kritische forum. CDA'er Pieter Omtzigt vraagt aandacht voor een heuse genocide in het Midden-Oosten, en met hem zien we dat er Syrisch orthodoxe geestelijkheid naar het parlement getrokken is, om aldaar de noodkerkklokken te luiden. Zo roept de bisschop van Mosul ertoe op dat Nederlandse strijders die voor IS hebben gestreden niet meer terug naar Nederland zouden moeten kunnen komen. Omtzigt heeft bij het Internationaal Gerechtshof aangifte gedaan tegen de strijders van IS vanwege het plegen van genocide. Maar Omtzigt zegt nog meer: "Het Christendom bestaat al meer dan tweeduizend jaar in het Midden-Oosten. Daar is het ook ooit ontstaan. Het Christendom was ooit groter in Baghdad dan dat het in Rome was. Het is dus een misvatting om te denken dat andere godsdiensten daar eerder of wat dan ook waren." En hier komt de aap uit de mouw. Omtzigt is getrouwd met een Syrisch orthodoxe, uit het Midden-Oosten. Hij is in praktische zin met die gemeenschap verbonden, en fungeert al langer als lobby-verlengstuk van deze gemeenschap. Het interessante van de bovenstaande quote is dat het niet meer gaat over de veiligheid van de christenen in het Midden-Oosten, maar om hun culturele authenticiteit in de regio. Het is dus eerder een polemisch argument dan een ethisch argument. Maar aan de andere kant vermijdt hij het woord 'islam' als de pest. En behalve dat dat een beetje laf en politiek correct is, brengt dat ook zijn argument in de problemen. Hij zegt nu namelijk "Het is dus een misvatting om te denken dat andere godsdiensten daar eerder of wat dan ook waren," alsof het Jodendom er niet eerder bestond dan het Christendom. Natuurlijk valt het islamitische geweld van IS en soortgelijke groepen aan het christelijke adres te ontkennen noch te bagatelliseren. Maar het is een koelbloedig soort lobby-gedrag, om dat specifieke geweld uit die grotere oorlog te tillen, een sticker van christelijk slachtofferschap te geven, en vervolgens te wapperen met een christen-genocide. Andere groepen zouden het geweld van IS net zo goed kunnen claimen door te spreken van een Yezidi-genocide, een Koerden-genocide, een soefi-genocide, een sjiieten-genocide of een homo-genocide. Het is heel vreemd om juist het IS-geweld dat zo'n brede impact heeft, zo specifiek te benoemen als een genocide gericht aan het eigen religieuze adres. Dat is me iets te veel toeval. Het christendom heeft sowieso een eeuwenoude fetisj met martelaren, of het nu gaat om de katholieken de orthodoxen of de protestanten.

Vaak werd het rechtse geluid afgedaan als een roep van de witte onderklasse. En men bedoelde daar dan mee dat deze laagopgeleide mensen dom zijn en derhalve oordelen met hun primitieve emoties in plaats van oprechte en kwalitatieve observaties. Ik denk dat dat anders zit. Ik denk dat het hoorbare rechtse geluid inderdaad vaak vanuit de autochtone onderklasse te horen is geweest, maar dat komt omdat deze groep minder belangenverstrengelingen heeft met bepaalde beroepen waarbij je zeer neutraal dient te blijven. Er zijn voor deze groep minder risico's om vrijelijk te spreken. Dat betekent dat ook de hoogopgeleiden al jarenlang met dezelfde bevindingen rondlopen, maar het voor die groep veel moeilijker lag om het label van racist en xenofoob te riskeren. Het is niet de schuld van de autochtone onderklasse dat het een taboe is geweest om een rechts geluid af te geven. Deze taboesfeer is gecreëerd in een periode pal na de oorlog, toen men zich bewust was geworden van het feit dat een volk in een paar jaar tijd kan afglijden naar een collectieve racistische beul. Die angst is in die context te begrijpen. Maar de allochtone gemeenschappen en hun problemen zijn een compleet ander verhaal dan de West-Europese Joden die al eeuwen onderdeel uitmaakten van deze samenlevingen, volledig in deze samenlevingen participeerden en vervolgens als burgers werden verraden door een nieuwe totalitaire overheid. De kritiek op deze nieuwe gemeenschappen heeft dus een heel ander fundament dan het Duitse antisemitisme. De kritiek op de nieuwe allochtone gemeenschappen heeft een halve eeuw gerijpt, moest zich invechten in een politiek correcte atmosfeer en is daarmee dus allerminst de waan van de dag. Deze kritiek berust niet op complottheorieën zoals bij de nazi's het geval was aangaande de Joden als verlengstuk van het communisme. Deze kritiek op de nieuwe allochtone groepen berust op waargenomen en gemeten feiten. Deze kritiek wordt niet door het volk aangenomen van een totalitair regime, maar juist vanuit het volk middels een democratische stem overgedragen aan de volksvertegenwoordigers van de LPF en PVV. Compleet andere situatie. Pim Fortuyn was vroeg in staat om dat geluid als hoogopgeleid persoon (professor) af te geven binnen de domeinen van de opinie en later de politiek. Uiteraard kreeg hij dat etiket waardoor zovelen huiverden en huiveren om vrijuit te spreken. Dat etiket creëerde een sfeer waarin hij werd vermoord door een links-extremist. Dat etiket is dus wezenlijk en kent een matroesjka aan verschillende consequenties, variërend van kritiek van collega's tot geweld. Nu zegt een Marcouch hetzelfde als Fortuyn toen. Nu zegt een Marcouch hetzelfde als Van Klaveren. Tijden zijn veranderd. Hoogopgeleiden en sociaal-democraten lopen in de voetsporen van Fortuyn. Dat we de autochtone onderklasse als eerste hebben gehoord is omdat zij het minst verstrengeld zijn. De wolven huilen altijd harder dan de Jack Russels. Dat betekent niet dat de Jack Russel niet dezelfde behoefte voelt als de wolf. Alleen weet hij zich afgesnauwd of zelfs geslagen als hij die 'herrie' in de woonkamer van de baas aan de dag zou leggen.