Zoals vorige week beschreven, is de Fed van plan om de aankopen van obligaties te verminderen en de rente te verhogen. Dit alles omdat de inflatie wat minder tijdelijk is dan verwacht. De dollar reageerde door verder aan te sterken. Nu het Build Back Better Plan van Biden is verworpen, kan dit een verdere verkrapping betekenen. Dit verhoogt de druk op de ECB en/of verlaagt de druk op de Fed om op het rempedaal te trappen.

Nu zijn valutakoersen enorm moeilijk te voorspellen omdat er eigenlijk teveel bewegende delen zijn; de economie, geopolitiek, rente-verschillen, inflatie-verschillen, verschillen in reguleringen en belastingen, reserves, politieke stabiliteit, en zo verder hebben allemaal hun invloed op de valutakoersen. Het hierna volgende moet dus met die cavaet in het achterhoofd worden gelezen.

De dollar is al een jaar bezig aan een opmars. Wederom heeft de Fed bewezen sneller en groter in te grijpen dan de ECB na de Corona inslag in 2020. Ook is de Amerikaanse economie wat flexibeler waardoor ze na de harde klap sneller hersteld zijn. De stimmies hebben daar natuurlijk ook toe bijgedragen. Dat waren een paar van de ingrediënten (zie caveat) die de dollar steun hebben gegeven. Nu dreigde de flink en snel oplopende inflatie daar roet in het eten te gooien, maar de Fed heeft dus besloten in te grijpen. Nu zijn de voorgestelde ingrepen klein bier, maar relatief ten opzichte van de maatregelen die de ECB heeft genomen is het heel wat. Dat heeft er dus mede voor gezorgd dat de dollar haar opmars heeft kunnen voortzetten. Het blijft een relatief spel, tenslotte.

Nu het Build Back Better (BBB) plan van Biden geen groen licht heeft gekregen, betekent dit per saldo een verdere verkrapping te opzichte van de verwachtingen. Het BBB-plan voorzag $1,75 biljoen in uitgaven die de economie een flinke boost zouden geven (aldus de Democraten). Of het geld nu wel of niet goed besteed zou worden, feit is dat de verwachte $1,75 biljoen niet naar de economie zal vloeien. Omdat de linkerflank van de Democraten in alle staten zijn door deze gebeurtenis, is de kans op een meer bescheiden (en vooral minder woke) BBB-plan klein.

Toen de Fed haar versnelde Taper & renteverhogingen beslissing nam, was de verwachting nog dat het BBB-plan doorgang zou vinden. Nu dat niet het geval is, zou de Fed wel eens wat ruimte kunnen krijgen om minder ver te gaan met de Taper (onwaarschijnlijk) en/of met de voorgenomen renteverhogingen (waarschijnlijker).

Dit zou zowel direct als indirect een zegen kunnen zijn voor Lagarde. De ECB zit in een spagaat en alles wat de opmars van de dollar wat zou stoppen en/of de wereldwijde inflatie wat zal doen afnemen, is welkom. Zo zal de afwezigheid van de BBB-uitgaven dus voor minder vraag zorgen naar al schaarse goederen en diensten waardoor prijzen kunnen dalen. Dit zou effect sorteren via de importinflatie van de eurozone. Verder leidt de afwezigheid van BBB tot lagere economische groei waardoor Amerika minder aantrekkelijk wordt als investeringsbestemming en dus de dollar in koers zou dalen ten opzichte van de euro.

Echter, gezien de BBB-uitgaven monetair gefinancierd zouden worden (de Fed koopt de staatsschulden op die het plan moet financieren) kan er ook gesteld worden dat er monetair minder fratsen hoeven worden uitgehaald, wat de dollarkoers weer zou moeten stuwen! Daarentegen zijn sommige experts ervoor beducht dat dergelijke verkrappende maatregelen de Amerikaanse economie wel eens in een recessie zou kunnen doen belanden, wat potentieel slecht zou kunnen zijn voor de dollarkoers. Echter (ja dit is de derde echter), als de economie van de Verenigde Staten echt in elkaar zou zakken, dan gaat de Eurozone veel harder omlaag. Daarnaast is de dollar nog steeds de wereldreservemunt, dus in tijden van onzekerheid vloeit veel kapitaal juist naar de dollar. U ziet (zie cavaet), dat het laatste hierover nog niet gezegd is.

Lagarde zal dan ook met haviksogen kijken naar de Amerikaanse  inflatiecijfers & -verwachtingen en de koers van de USD en bidden dat de Fed besluit wat minder hard in te grijpen. Zo niet, dan kan de ECB wel eens voor de onmogelijke keuze komen te staan: of het redden van de zwakke eurolanden waardoor inflatie verder oploopt en de euro in koers zal dalen en de eurozone in een crisis zal storten; of het bestrijden van de inflatie, wat de euro zou doen aansterken maar de zwakke eurolanden in het diepe zou gooien wat weer een eurocrisis zou veroorzaken zoals in de periode 2008-2012.

Dit dilemma geeft ook goed weer dat de eurozone vanaf het begin gedoemd was te sterven als het vasthoudt aan de huidige samenstelling; de lidstaten zijn heterogeen (verschillend) en zullen altijd tot dit soort beleidsdilemma’s leiden want one-size-fits-all beleid werkt alleen op een homogene samenstelling. De oplossing zou dus zijn om de zwakke eurolanden eruit te kieperen (beter nog, de sterke landen zouden moeten uitstappen), maar dat zie ik Lagarde niet doen; na mij de zondvloed is haar adagium.