Geenstijl

Alle rare kruiden terug naar hun eigen land

Nou dit weer. Wij dachten eigenlijk dat alle racisten (m/v), xenofoben (hij/haar/hun) en/of nazi's (die/der/das) hun vertrouwen in de meen striem meediaas al lang hadden opgezegd, maar ze blijken gewoon toegewijde ingezondenbrievenstuurders van Dagblad Trouw (opzoeken wat die in de oorlog deden, red.) te zijn. Het is maar te hopen dat ze op de redactie van Trouw de Trouw niet lezen, want anders krijgen we een serie van zeventien essays van Stevo Akkerman die op zoek gaat naar de Ziel van de receptenpaginalezer, drie afleveringen van het Theologisch Elftal over de vraag of je je racistische buurman in Drachten wel of niet moet aangeven bij de politie, acht getuigenissen van Babah Tarawally die een keer in het vliegtuig naast een Fries zat die al zijn pindarotsjes heeft afgepakt, zes weken te laat een gedragen hoofdredactioneel commentaar over dat kruiden uit andere landen onze keuken kunnen verrijken, kijk maar naar nootmuskaat, en vier columns van Sylvain Ephimenco die vurig de stelling verdedigt dat hondashipoeder niet te vreten is en dat zijn Franse oma ook al geen hondashipoeder lustte en dat je tegenwoordig niet eens meer mag zeggen dat je hondashipoeder vies vindt. Enfin. Gaat allemaal om deze brief dus, die blijkbaar begin december al in de krant stond: