Geenstijl

Ingezonden

**Zondag
**Writer’s block. G. verzorgt me.

Maandag
Ik ben nu een week op dreef met mijn crisisdagboek en ik voel absoluut nog steeds de potentie, maar ik zit even in een dipje. Dat komt ook doordat het met het virus niet echt opschiet. Ik bedoel je hebt opschieten én opschieten. Als in opschieten-opschieten. Bergamiaanse (van Bergamo in Italië. Ik vind dit een sterke vondst, maar deze opmerking schrap ik als het boek naar de drukker gaat) hebben we hier in ….. nog niet. Ik kan wel veel met mijn schrijfkunsten, maar hallo, ik kan geen Nationale Ramp toveren! 

Dinsdag
Vanmorgen in alle vroegte opgestaan en naar het ziekenhuis gelopen om te polsen of er al coronapatiënten zijn. De receptioniste zei dat ze daar geen mededelingen over doen. Tegenwerking, dan ben ik op mijn scherpst! Hoe luidde dat motto ook alweer bij de teambuildingdag van viereneenhalf jaar geleden? ‘Ik ben een vlieger. Hoe harder de tegenwind, hoe hoger ik stijg!’ Toen maar in de koffiecorner van de ontvangsthal gaan zitten en mijn rol als observator ingenomen. Met uitzicht op de ingang. Uit-in. Dit dagboek krijgt vleugels!  Ondanks de koffie kak ik na twee uur in. Te vroeg opgestaan. Ik hervat mijn quarantaine.  

Woensdag
G. heeft me al sinds ik met mijn crisisdagboek bezig ben niet aangeraakt. Misgunt hij me mijn succes als schrijfster? Nog steeds geen lockdown. Wel een paar doden in Brabant.

Donderdag
G. heeft de XC70 vandaag. Hij moet even naar de zaak en wil daarna ‘uitwaaien’. Mama haalt de kids op, zodat ik lekker kan werken aan mijn dagboek. Ik kijk uit het raam. Buurtbewoners doen hun boodschapjes. Een paar spelende kinderen. De virusmoleculen dwarrelen ongetwijfeld in het rond, onzichtbaar, door de wind vanuit verre oorden meegevoerd, als geheime indringers die hun verwoestende werk komen doen. Paarden van Troje, Uilen van Minerva (later checken of dit ergens op slaat), maar onzichtbaar voor het menselijk gelaat…  

Vrijdag
Beetje gegoogled naar historische dagboeken. Met inspiratie opdoen is niets mis. Zo kwam ik het dagboek van Tanja Savitsjeva tegen. Een Russisch meisje dat het beleg van Leningrad in de oorlog beschreef en was 14 toen ze doodging. Ben geïnspireerd door haar kale stijl. Ewald Engelen wil KLM failliet laten gaan, lees ik. Dat heeft hij een tijdje terug gezegd. Met zulke mannen komen we tenminste ergens. 

Zaterdag
De supermarkt heeft nog altijd alles. Kutland.